Over de familie Hooft en hun Steunzolen
[Recensie] De ondertitel van Het land van Alles, Een reisgids naar je verborgen talenten laat al weten dat het boek je wil meenemen naar de verborgen talenten waar je over beschikt. Het zijn geen informatieve beschrijvingen maar er is een heel verhaal om heen geweven.
Allereerst maken we kennis met de hoofdpersonages, de familie Hooft en hun Steunzolen. Zij staan afgebeeld voordat het verhaal begint en ze beleven allerlei avonturen. Deze avonturen lezen we in acht delen. Elk deel beslaat uit een aantal hoofdstukken. Dat is wel prettig, het is vanwege het fantasierijke verhaal even wennen aan de sfeer en de wereld waarin het verhaal zich afspeelt. Ook de personages met hun bijbehorende namen vragen heel wat leesconcentratie. Het is een wereld waarin allerlei onmogelijkheden voorkomen.
In deel een zijn de gebeurtenissen al lastig te volgen. Er is sprake van een gedachteninspecteur en de koning die zoveel grijze gedachtes heeft. De koning moet naar het Hoofdkwartier omdat hij onderdanen heeft opgesloten. Hij ontmoet een jeugdvriend die wil dat de koning hem tot hoofd van de gedachtenpolitie maakt.
In de inleiding van een boek kan het voorkomen dat je het boek moet induiken om daardoor goed in het verhaal te komen. Dan “zit“ je in het verhaal.
Helaas geldt dit niet voor Het land van Alles. Er komen heel wat woorden en termen voorbij, allerlei woorden die weliswaar origineel zijn maar waarbij het verhaal moeilijk te volgen is. Hierbij geldt dat je als lezer telkens geconfronteerd wordt met nieuwe situaties die ook weer zo fantasierijk zijn dat je het gevoel krijgt dat er wel heel veel over je heen komt. En waardoor je steeds moet terugzoeken. Waar gaat het alweer over?
In elk geval vindt Helt een landkaart waarop van alles op gebeurt. Het kasteel verschijnt op de kaart, er licht een stuk op, het Reisbureau dat op de Gulden Middenweg staat, verschijnt. Natuurlijk vragen broer en zus zich af of ze op reis moeten. Dat gebeurt en de reis gaat per transformator naar het Reismagazijn. Zullen ze hun reis goed kunnen volbrengen?
De leesbaarheid wordt enigszins bevorderd door de hele korte hoofdstukken. Dat vergemakkelijkt het terugzoeken als je kwijt bent waar het al weer over gaat. Maar haalt wel de vaart uit je aandacht voor het lezen. Als lezer blijf je vaak steken in de toch wel ongewone fantasieën.
Tussendoor zijn daar de opdrachten bijvoorbeeld om de grijze gedachten uit het hoofdstuk op te zoeken voordat Helt en Tip naar het Reisbureau gaan. Dat is wel leuk, je kunt nog even teruggrijpen op de voorvallen in een bepaald hoofdstuk. Het zijn de verborgen talenten waar je naar op zoek kunt gaan. Dat geeft je een soort houvast. De opdrachten hierbij zijn heel leuk bedacht en maken dat je weer uit de fantasievolle sfeer raakt, wat duidelijkheid geeft. Liek Besselaar heeft overigens hele mooie opdrachten gemaakt die veel leuke gesprekken kunnen geven. Bovendien geven haar illustraties ook een duidelijk beeld van haar verhaal.
Ook een houvast biedt de landkaart achterin het boek. Maar het blijft een boek dat je aandacht moeilijk vasthoudt.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
