Het hoofd op avontuur
[Recensie] ‘Het levende hoofd’ is een hoofd, zonder lichaam, dat al jaren in de slaapkamer van zijn oma ligt. Niemand behalve oma kent ‘het hoofd’ en andersom kent het ook niks van de wereld.
Op een dag is er een gekko in de slaapkamer die wensen kan uitspreken. Hij zorgt ervoor dat het hoofd armen en benen krijgt, waardoor het wat mobieler wordt. Hierdoor besluit het hoofd algauw dat het op pad wil, het wil de wereld ontdekken. Maar de wereld heeft nog nooit een hoofd gezien met alleen armen en benen, hoe gaat dit aflopen?
Intrigerende start
Het levende hoofd start met een eenzaam hoofd in een slaapkamer. Als lezer kan je niet anders dan direct medelijden voelen met het hoofd, want het heeft nooit de prachtige dingen op de wereld kunnen zien. Het kan ook niks anders dan liggen, het heeft immers geen romp, armen en benen. Hierdoor ben je direct geïnteresseerd in hoe de rest van het verhaal zal gaan.
Wanneer de gekko in beeld komt, kom je er algauw achter dat deze voor grote veranderingen gaat zorgen. Gekko weet niet hoeveel wensen hij uit kan spreken en hoopt eigenlijk maar dat het allemaal goed uitpakt. Hier komt een stukje spanning bij om de hoek kijken, want wat gebeurt er als het fout gaat?
Wanneer het hoofd dan eindelijk armen en benen heeft wil het op avontuur. De enige die het kent is oma en hoe de buitenwereld in elkaar steekt is ook onduidelijk. Toch voelt het geen angst en gaat het op avontuur. Gekko gaat mee om in de gaten te houden hoe dit verloopt, waardoor er een vriendschap tussen deze twee ontstaat.
De vriendschap is mooi, maar niet zo ontroerend als gepretendeerd wordt. Het is enigszins logisch dat zij een relatie opbouwen, gekko is immers de enige naast oma die het hoofd kent en biedt een stuk veiligheid in de grote en onbekende wereld. Daarbij is gekko degene die ervoor gezorgd heeft dat het hoofd mobieler is geworden, het hoofd is daar enorm dankbaar voor en wie weet waar Gekko nog meer bij kan helpen.
Het hoofd kent dus niks van de wereld en toch weet het zich eigenlijk prima te redden. Het weet te communiceren met andere mensen en lijkt nergens bang voor te zijn, dit komt onrealistisch over. Anderzijds vindt iedereen die ze tegenkomen het een bijzonder verschijnsel. Men praat erover met elkaar en voor je het weet zijn er mensen die het hoofd graag verder willen onderzoeken.
Wanneer oma erachter komt dat het hoofd kwijt is, raakt ze in paniek. Niemand kent het hoofd, omdat ze er nooit over gesproken heeft. Het hoofd kent niks van de wereld, dus ze vraagt zich af wat er gebeurd kan zijn. Een zoektocht wordt gestart, maar verloopt moeizaam, omdat oma niet daadwerkelijk durft te praten over hoe het hoofd eruit ziet. Toch weet ze met aanwijzingen haar kleinkind terug te vinden, waarbij ze erachter komt wat men van plan is. Wanneer ze het tweetal gevonden heeft besluiten ze dan ook met zijn drieën op de vlucht te slaan.
Voortkabbelen
Op dit punt verwacht je dat er meer spanning en sensatie komt, maar helaas blijft het verhaal een beetje voortkabbelen. Het is geen onwijs interessant of ontroerend verhaal en de diepgang of boodschap blijft onduidelijk. Het voelt hierdoor aan als een ietwat vaag en onduidelijk verhaal, waardoor het niet zo vermakelijk is als gehoopt. Het verhaal krijgt nu meerdere wendingen die in zekere zin uniek zijn, maar het verhaal niet versterken. Het einde heeft een leuke twist, maar zorgt er nog steeds niet voor dat je met een positief gevoel terugkijkt op dit boek.
In 2022 was het zestig jaar geleden Els Pelgrom haar debuut, Het geheimzinnige bos, uitkwam. Na 15 jaar stilte is Pelgrom’s nieuwste kinderboek verschenen: Het levende hoofd. Els Pelgrom is bekroond met meerdere belangrijke prijzen, waaronder bijvoorbeeld de Gouden Griffel, waardoor de verwachtingen voor dit boek hoog lagen.
Sylvia Weve heeft met bijzondere kleur-illustraties het verhaal ondersteund. Op de illustraties komt duidelijk naar voren hoe bijzonder het hoofd eruit ziet en welke avonturen het hoofd en de gekko meemaken. De illustraties zijn prachtig gemaakt en versterken het verhaal, doordat je je beter kan inbeelden hoe het leven van het hoofd en de gekko eruit zien. Sylvia Weve won met eerder werk ook belangrijke prijzen, waaronder een Gouden Penseel. Een aantal van haar werken zijn te bekijken op haar website.
Het levende hoofd is een kinderboek dat interessant begint, waardoor je graag door wil lezen. Het is echter een boek dat niet spannend of bijzonder ontroerend is, waardoor het vervolg van het verhaal niet zo vermakelijk en sterk is als verwacht.
Leesfragment
—
Voor het eerst gepubliceerd op Bazarow
