Een heerlijk verhaal met veel invloeden vanuit de Friese volksverhalen
“Enna wil meer dan een leven als arm vissersmeisje.
Aska wil weg uit het klooster waar ze haar hele leven moet dienen.
Melinda gelooft niet meer in de regels van haar volk.”
[Recensie] Terwijl ik deze recensie aan het schrijven ben heb ik het muziek album aanstaan die een grote rol speelt in dit boek: Jioyti Verhoeff- Phoenix, ik was er erg benieuwd naar geworden toen ik het boek las dus ben ik het gaan opzoeken en het bestaat echt! Het is heerlijk rustgevende muziek en ik snap absoluut de vergelijking die Jen in haar boek maakt met dat het net muziek van de Sirenes zelf is. Zeker aan te raden, leuk om bijvoorbeeld op te zetten tijdens het lezen van dit boek.
“Gjin ljocht sa skel of der is skaad by.
Zelfs het helderste licht werpt een schaduw. -oud fries gezegde.”
Het verhaal speelt zich af in een alternatieve tijdlijn op ons prachtige Waddeneiland Terschelling-Skylge. Al bijna 300 jaar wordt het eiland bewoond door twee volken, de Skylgers – de oorspronkelijke bewoners van Terschelling en de Angelen. De Angelen maken de heerschappij uit en onderdrukken de Skylgers, ze hebben het alleenrecht op elektriciteit en wonen hoger op het eiland. De Skylgers wonen veel dichter bij de zee waardoor zij een veel makkelijkere prooi zijn voor de aanvallen van de Sirenes. Het heilige Vuur van Brandarius brandt in de vuurtoren van de hoofdstad, het Vuur wordt brandende gehouden door de magie van de Fiur-Waerds, zij worden de Vuurbewaarders genoemd. En met het heilige Vuur van Brandarius beschermen zij het eiland tegen de aanvallen van de gevaarlijke Sirenes en houden ze zo, zo ver mogelijk weg van het eiland. Maar is dit allemaal wel zoals het iedereen verteld wordt? Zijn de Sirenes inderdaad zo gevaarlijk als dat men denkt, of zit hier stiekem een heel ander verhaal achter en zo ja, wat dan? Waarom mogen de Skylgers zelf niet over elektriciteit beschikken en vinden de Angelen hen minderwaardig?
“Laaiend is hij. Is dit hoe de Skylgers hun weldoeners bedanken? Weldoeners? merkt een klein, zeurend stemmetje in zijn hoofd op. Een subtiele steek van wroeging gaat door hem heen. De duistere kant van de Angelse samenleving hebben maar weinig mensen gezien. Hij weet dat er meer speelt, al sinds het moment dat Sint Brandarius hier voet aan land zette. En hij, burgemeester Alva, zal ervoor zorgen dat niemand die schaduwkant van Skylge ooit zou ontdekken.”
Het boek is opgedeeld in drie delen, elk van die delen wordt verteld vanuit een ander personage, namelijk vanuit Enna, Aska en Melinda. Drie meiden met een compleet andere afkomst en opvoeding. Alle drie zo verschillend maar tegelijkertijd zo hetzelfde als het gaat om hun mening over de huidige situatie op Terschelling; er moet namelijk verandering gaan komen, dit kan zo niet langer. De waarheid zal boven tafel moeten komen en het volk hoort gelijk aan elkaar te zijn. De drie delen vloeiden als het ware in elkaar over. Waar het ene deel eindigde ging het andere verder, maar het wordt dan verteld vanuit de andere personage. Dit is zo goed gedaan dat ik er geen enkel moment aan heb hoeven wennen, wat in andere boeken vaak wel het geval is. Heerlijk!
“Sytse maakt van de gelegenheid gebruik om mijn blik te zoeken en vast te houden. ‘Enna, het is beter zo. De Angelen zijn onze vijanden. Hoe eerder je dat doorhebt, hoe beter. ‘Als ze echt onze vijanden zijn, waarom delen ze dan het Vuur van Brandarius met ons?’ mompel ik. ‘Ze delen toch niet?’ Maar ze beschermen ons tegen de sirenes,’ werp ik tegen. Oma Antje laat zich horen. ‘Enna, er was een tijd dat de Angelen hier niet woonden. En toen hadden onze voorouders de bescherming van Brandarius ook niet nodig.”
Wat is Het licht van Lorelei een heerlijk boek! Ik was er al sinds dat ik wist dat dit boek zou uitkomen heel erg benieuwd naar, want ja … sirenes… mythologie …wie houdt daar nou niet van? Ik wel in ieder geval. Ik was dan ook zo blij als een kind toen het recensie-exemplaar in de bus lag. En dit boek heeft me vanaf de eerste bladzijde gelijk weten te boeien. Jen Minkman haar vlotte, vloeiende en beeldende schrijfstijl wist me gelijk in haar greep te krijgen, ik zag alles voor me en werd het verhaal onmiddellijk ingezogen. De personages zijn sterk en hoe verder het verhaal gaat, hoe sterker hun persoonlijkheden zich ontwikkelen, je krijgt echt een band met ze. I love it!
Deze Young-Adult/ Fantasy is werkelijk een heerlijk verhaal met veel invloeden vanuit de Friese volksverhalen en met Mythologische elementen. Het boek heeft me van begin tot einde weten te boeien, ook vond ik het erg leuk dat er oud-Skylgers in gepraat wordt, dit zorgt er onder andere voor dat de sfeer van het boek erg goed tot zijn recht komt en de wereld die Jen met dit verhaal heeft weten te scheppen, voor je ogen nog meer tot leven komt. Ik vond het een heerlijk verhaal en zal het ook zeker nog eens gaan lezen. Als je het boek openslaat kom je een prachtige kaart tegen van Skylge, de wereld waar dit verhaal zich afspeelt. Ik hou van zulke kaarten in fantasy boeken, het zet gelijk de toon al, je weet dat je een andere wereld in gaat dan die je gewend bent en dat je je daarin kan gaan verliezen. En dat is precies wat er is gebeurd, ik verloor me in dit verhaal. De wereld en de schrijfstijl van Jen hebben me erg happy gemaakt en ik hoop nog vele boeken meer van haar te kunnen gaan lezen, want wat is ze goed. Dit boek krijgt van mij dan ook 5 sterren.
“Tjalling schudt zijn hoofd. ‘Niets blijft ooit hetzelfde. Alles is in beweging. Daarom is het leven op aarde zo kostbaar. Elk leven is uniek en niemand zal ooit hetzelfde leven leiden. Maar niets sterft ooit echt.”
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
