Een boek in een boek
[Recensie] Simon Snoek heeft een lievelingsboek. Niet zomaar een boek maar een waar je van het ene boek in het andere rolt. Simon rolt zo ook van de ene wereld in de andere.
Dat is al te zien op de cover van Het lievelingsboek van Simon Snoek. Simon zit lekker in een grote fauteuil, boek in de hand, vrolijk voor zich uit kijkend. En om hem heen een grote vliegende groene draak, een bruine beer, een piraat, een ridder, een kaketoe, een kikker. Oh en achter de fauteuil een grote kat. Op de achtergrond een kasteel, bergen en op de grond wat boeken.
Waar op de cover alle figuranten staan afgebeeld, kunnen we hun belevenissen verder in het boek lezen in een verhaal met gebroken rijm, de tweede en de vierde regel rijmen. Simon leest over een piraat, bij piraat hoort een schatkist en deze piraat vindt een boek in zijn schatkist. Ook een lievelingsboek. Nu lezen we het verhaal over de familie Beer die thuiskwam om te eten. En wat vonden ze bij thuiskomst? Iemand had van de pap geproefd en er ligt een meisje in het bed van kleine Beer. En… Ze leest het lievelingsboek van kleine Beer.
Voorlezers herkennen misschien het sprookje van Goudlokje en de drie beren. Dit is een onderdeel van het verhaal waarbij je als voorlezer dit verhaal dan zelf uitgebreider kan vertellen.
Die herkenning van verhalen is bij kinderen niet zo gauw te verwachten. Wat eigenlijk een leuk element is in dit boek, gaat aan hen voorbij. Daartegenover staat dat auteur Julia Donaldson kinderen meeneemt naar heel verschillende werelden. Daarbij geeft Donaldson door het gebruik van gebroken rijm de teksten een mooi ritme. En steeds wordt het ene verhaal aan het andere gelinkt door een ander boek met weer een ander verhaal. Een hele originele manier van vertellen waarbij het einde van het verhaal door het repeterende karakter door kinderen ook ingevuld kan worden. Kinderen houden van repeterende elementen in een verhaal.
Een leuke invalshoek, veel verschillende situaties dus verschillende verhalen. Elk verhaal beslaat twee naast elkaar gelegen bladzijden. Hierdoor is er veel gelegenheid om uitgebreid de illustraties van Axel Scheffler bekijken. Vrolijke kleuren en helemaal uitgetekend, uitnodigend om samen te bekijken en er over te praten. Grappig zijn de schilderijen waarop een figuur uit een verhaal wordt afgebeeld. Kan heel verrassend zijn om te ontdekken uit welk verhaal de figuur komt.
Anderzijds zijn de verhalen niet diepgaand dat wil zeggen een situatie wordt aangestipt en verder gaat het verhaal niet. Voor hele jonge kinderen met een korte spanningsboog kan dit wel een goed boek zijn om uit voor te lezen.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
