Een brief die je leven op de kop zet
[Recensie] Dit boek vertelt het verhaal over de 17-jarige Naoko Nakamura, in 1957, in Japan en een relaas over Tori Kovac in het heden van Amerika.
Naoko wijst de man die haar vader voor haar heeft uitgekozen af. De enigste met wie zij het huwelijksbootje in wil stappen is de man op wie ze verliefd is geworden, een Amerikaanse soldaat. Dit is een schande voor haar familie en daarom wordt ze verstoten, wat haar leven er niet bepaald makkelijker op maakt.
Tori heeft geen makkelijke tijd. Haar vader ligt op sterven en zij zorgt veel met hem. Terwijl ze aan het opruimen is vindt ze een brief van hem, die haar leven op haar kop zet en die duizend vragen bij haar oproept. Kent ze haar vader wel zo goed als ze altijd gedacht heeft?
Een Amerikaanse soldaat die het hart van een Japans meisje veroverd
Het meisje in de witte kimono is een veelbesproken en hooggewaardeerde, hartverscheurende historische roman. Ana Johns heeft het fictieve verhaal gebaseerd op de ervaringen van haar ouders en geeft hier in het nawoord meer uitleg over, waardoor het geheel nog hartverscheurender is.
Het is een historische roman over de geschiedenis tussen de Japanners en Amerikanen. Relaties tussen deze twee werden sterk ontmoedigd en de kinderen die voortkwamen uit deze romances waren nergens welkom. Het boek van Ana Johns is fictief, maar de wetenschap dat er een kern van waarheid in zit maakt het verhaal alleen maar emotioneler.
Het plot is niet heel origineel. Er zijn al tal historische romans waarbij een verhaallijn in het verleden loopt en een verhaallijn in het heden, waarbij je aan het einde van het verhaal erachter komt wat deze twee personages met elkaar te maken hebben. Het laten samenvloeien van deze twee verhaallijnen heeft Ana Johns heel sterk uitgewerkt, waardoor het toch weer uniek aanvoelt. De details en emoties die erbij komen kijken maakt het een betoverend geheel.
Opmerkelijk is de onbekendheid over wat er aan de andere zijde van de oceaan heeft afgespeeld. Dit is een detail in de geschiedenis waar ik persoonlijk nog niemand over heb horen praten. Wat er gebeurd is, is gruwelijk en hartverscheurend en zou juist daarom meer besproken moeten worden. Een detail in de geschiedenis dat wij zeker niet mogen vergeten.
Ana Johns haar schrijfstijl is ronduit prachtig. Ondanks dat het een heftig onderwerp is en het lastig voor te stellen is hoe de mensen zich destijds écht voelden onder deze omstandigheden, weet de auteur je met haar woorden enorm te ontroeren. Hieronder volgt een voorbeeld van één van de prachtig geschreven zinnen.
“Inmiddels is het al laat, zelfs de vuurvliegen beginnen slaperig te worden. Hun dansende lichtjes doven de tot loom en onregelmatig knipperende vonken. We luisteren naar het gestage aanzwellen en afzwakken van het lied van de krekels, naar de wind die door de bomen fluistert, en uiteindelijk wensen we de laatste gasten welterusten.”
Je wordt meegesleept in het verhaal van zowel Naoko en Tori, je wil alles te weten komen over deze twee personages en uiteindelijk sluit je ze allebei in je hart op. De nieuwsgierigheid naar hoe het verhaal zal eindigen zorgt ervoor dat je het boek liever niet meer weglegt. Ana Johns zorgt ervoor dat je enorm met de personages mee gaat leven, waardoor bepaalde uitspraken van de familie van Naoko, zoals hieronder, je boos maken. Tegenwoordig weten we dat Naoko het niet verdiend heeft om zo toegesproken te worden, maar destijds was dat normaal, ze was immers door de keuzes die zij gemaakt heeft een schande voor haar familie.
“Je bent als de kok zonder verstand. Je pakt wat je uitkomt uit de tuin van het leven en je hakt het in stukken om het anderen als soep voor te zetten. Maar net als de kok strik je in je haast ook een slang. En die komt ook in de soep terecht. Dan dwing je iedereen je giftige brouwsel te drinken. En de afgehakte kop van de slang dreef in de kom van je moeder! Dat kan haar hart niet aan.”
Het meisje in de witte kimono is een prachtige, maar hartverscheurende roman over een bijzondere geschiedenis in Japan. Het is toegankelijk en prachtig beschreven, waardoor het een boek is dat zeker ook de moeite waard is wanneer je geen interesse hebt in de geschiedenis van Japan.
—
Eerder verschenen op Meerboekenblog
