Respect voor de Japanse cultuur en gewoonten
[Recensie] Tijdens de Tweede Wereldoorlog stonden Amerika en Japan tegenover elkaar. Dit zorgde voor heel wat vooroordelen langs beide zijden, vooral tijdens de naoorlogse jaren. Zo waren huwelijken tussen gemengde koppels onmogelijk en hun kinderen werden verstoten, deze situatie bleef lang bestaan en is zelfs nu nog merkbaar. We kunnen ons niet indenken hoe het destijds moet geweest zijn, maar hier brengt Ana Johns verandering mee, met Het meisje in de witte kimono. Ze neemt ons mee naar het naoorlogse Japan en vertelt haar eigen familiegeschiedenis.
Het kleine meisje is een kind van gemengd ras. In al haar onschuld vervult ze haar omgeving met schaamte en maakt ze de mensen bang.
1957, hoewel de oorlog al enkele jaren afgelopen is, is deze in Japan nog steeds zichtbaar door de aanwezigheid van de Amerikaanse marine eenheden aan de kust. Naoko Nakamura is traditioneel opgegroeid en van goede komaf. Tijdens een traditionele theeceremonie stelt ze haar vriend Hajime voor aan haar ouders. Hij is echter niet de keuze die zij voor hun dochter voor ogen hadden. Zij willen dat ze trouwt met iemand van haar eigen stand. De keuze die ze Naoko willen opdringen is Satoshi, omdat deze goed is voor hun familierelaties.
Wanneer haar ouders Hajime zien, zijn ze gechoqueerd want hij is een Amerikaanse marinier. Naoko’s vader, militair, heeft in de oorlog tegenover de Amerikanen gestaan en kan haar keuze helemaal niet goedkeuren. Maar ze kiest voor de liefde en wordt er door haar familie door verstoten. Wanneer Hajime niet terugkeert van zijn missie weet Naoko niet meer wat ze moet doen.
Heden, de vader van Tori overlijdt. In de voorafgaande weken heeft hij haar vele verhalen verteld. Wanneer ze eindelijk de brief leest die hij haar vlak voor hij overleed gaf blijken de verhalen niet zomaar vertelsels te zijn geweest, maar ook gedeeltelijk de waarheid te omvatten. Haar vader blijkt niet te zijn wie zij altijd dacht dat hij was, en ze wil antwoorden. De zoektocht leidt haar naar Japan, maar zal ze daar vinden wat ze hoopt te vinden?
Volgens een eeuwenoude overtuiging knoopt de Hemel een onzichtbare draad rond de pink van mensen die bij elkaar horen en die zijn voorbestemd elkaar te ontmoeten, ongeacht tijd, plaats en omstandigheden.
Voor Het meisje in de witte kimono baseerde Ana Johns zich op de ervaringen van haar eigen vader, die als Amerikaans soldaat gestationeerd was in Japan en verliefd werd op dat ene mooi Japanse meisje. Haar familie had hem uitgenodigd voor een traditionele theeceremonie, maar wanneer ze ontdekten dat hij Amerikaan was wilden ze niets meer met hem te maken hebben. Tijdens haar research ontdekte Ana het Elizabeth Saunders Home, een weeshuis voor voornamelijk kinderen met gemengd Japans-Amerikaans bloed. De verscheidene verhalen van de vrouwen die vanuit dit huis geadopteerd werden inspireerden haar om het hoofdpersonage Naoko en de nevenpersonages Jin, hatsu, Sora, Chiyo, Aiko en Yoko vorm te geven. Doordat het verhaal gebaseerd is op echte verhalen wordt het boek nog sterker.
Ana Johns brengt het verhaal op een serene manier, waardoor de typisch rustige Japanse atmosfeer die vol van eeuwenoude tradities zit gecreëerd wordt. Vaak wordt vergeten dat de Tweede Wereld Oorlog verder reikte dan Europa alleen, door hierover te schrijven snijdt de auteur niet alleen een bijzonder onderwerp aan maar zorgt ze er ook voor dat we stilstaan met de reikwijdte van oorlog. Via onvergetelijke personages en met een prachtige poëtische schrijfstijl wordt er een beklijvend, ontnuchterend verhaal gebracht.
In het verhaal zelf wordt er af en toe een kleine sprong voorwaarts gemaakt waardoor ik terug bladerde om zeker te zijn dat ik niets gemist had, wat niet zo bleek te zijn. Hierdoor ontbraken er naar mijn gevoel af en toe enkele paragrafen. Wanneer ik het boek uit had bleef ik ook nog met enkele vragen zitten, door enkele open eindes. Persoonlijk lees ik liever een mooi afgerond verhaal.
Hiertegenover staat dan wel de zeer diepgaande research van de auteur, wat zich uit in een sterk boek dat gebracht wordt met respect voor de Japanse cultuur en gewoonten. Vier sterren.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
