"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Het meisje op de weg

Vrijdag, 13 november, 2015

Geschreven door: Onbekend
Artikel door: Patrice van Trigt, Charles Kuijpers

[Groepsrecensie] Psychologe Anne Givernaud woont samen met haar nieuwe vriend Guido op een afgelegen plek in Zuidwest-Frankrijk. Op een avond ligt er voor hun huis een onbekend meisje op de weg. Ze bieden haar een bed aan voor de nacht. De volgende dag is de woonkamer een ravage en zijn Guido en het meisje verdwenen. Wanneer de politie Guido verdenkt van moord, beseft Anne pas hoe weinig ze over haar nieuwe vriend weet.

Hilde: De 43-jarige Franse Anne Givernaud is al jaren getrouwd met Nicolas. Tijdens de opening van het gezondheidscentrum, waarin zij participeert met haar psychologenpraktijk, leert ze bouwvakker Guido Vandenbussche kennen. Als een blok valt ze voor de charmes van de veel jongere Vlaamse god.

Patrice: Anne heeft anderhalf jaar geleden een beslissing genomen die niet iedereen haar in dank heeft afgenomen. Vooral haar familie was verbolgen over haar keuze en liet dat merken ook. Toch hield Anne voet bij stuk en nu is ze gelukkig met stoere, knappe Guido en Golden Retriever Basco.

Hilde: Tot ontsteltenis van haar sophisticated familie verlaat ze haar echtgenoot en betrekt Anne samen met Guido en zijn hond Basco een oud pand in een klein afgelegen gehucht in de Creuse. Guido zet met behulp van de financiële middelen van Anne een outdoorsportcentrum op.

Pf

Patrice: Aan de rand van het Grand Massif wonen ze in een oud huis, nagenoeg op een desolate plek, en hebben daar hun rust én elkaar gevonden. Guido heeft een bedrijf met outdoor activiteiten opgezet en Anne is succesvol in een maatschap met diverse medische disciplines.

Charles: Zij werkt in een groepspraktijk met verschillende medische en paramedische disciplines in Limoges en woont na het verlaten na twintig jaar huwelijk van haar echtgenoot Nicolas met haar vriend Guido Vandenbussche en hond Basco in een afgelegen huis in het dorpje Morteroux.

Hilde: Anne voelt zich uitermate gelukkig en is stapelgek op de excentrieke, sportieve Guido. Over zijn verleden laat hij weinig los maar dat deert Anne niet.

Liane: Psychologe Anne Givernaud woont samen met haar nieuwe vriend Guido op een afgelegen plek in Zuidwest-Frankrijk. Op een avond ligt er voor hun huis een onbekend meisje op de weg.

Charles: Als zij in het begin van het verhaal ’s avonds in het donker van haar werk naar huis rijdt, staan Anne en de lezer ineens op scherp:

“Het lag midden op de weg. Vlak voor de oprit naar ons huis. Iets. Geen idee wat het was. Ik begon te remmen, korte pompbewegingen, en zette mezelf schrap. Wat lag daar? Een of ander beest? En waarom bleef het midden op de weg liggen?…… Toen zag ik de sportschoenen. Witte sportschoenen. Merde! Er lag iemand op straat.”

Hilde: Tot dat ze op een avond bij thuiskomst voor haar huis een meisje op de weg ziet liggen. Op het nippertje kan ze stoppen. Samen met Guido die ook aan kwam rijden vanuit zijn werk dragen ze het meisje naar binnen.

Patrice: Op een donkere avond komen Anne en Guido kort na elkaar thuis. Anne heeft net daarvoor flink op de rem moeten trappen want er lag een meisje op de weg, pal voor hun huis. Ze leeft nog en ze besluiten het meisje mee naar binnen te nemen om te verzorgen.

Charles: Het blijkt een onbekend meisje te zijn. Ze is onderkoeld maar leeft nog en krijgt voor de nacht onderdak in het huis van Anne en Guido.

Hilde: Langzaam komt ze bij en vertelt dat ze Lise Picaud heet en onderweg is naar haar tante. Onderweg is ze door een vrachtwagenchauffeur beroofd en heeft hij haar proberen aan te randen. Ternauwernood weet ze te ontsnappen en is ze gaan lopen. Anne besluit om het meisje een verblijf voor een nacht aan te bieden en haar de volgende ochtend naar het treinstation te brengen zodat ze verder kan reizen na haar tante. Nadat ze het meisje heeft toegestopt ligt ze veilig in de armen van Guido op de bank met een glas wijn en vrijen ze wat.

Liane: De volgende dag zijn Guido en het meisje verdwenen, is het huis overhoop gehaald en vindt Anne een bebloed mes.

Charles: De volgende ochtend treft Anne een ravage in de woonkamer aan. Alles is overhoop gehaald. Het meisje én Guido zijn verdwenen.

Patrice: Na de nacht is de huiskamer echter veranderd in een puinhoop. Het meisje is weg, maar Guido ook.

Hilde: De volgende ochtend schiet ze veel te laat wakker en ontdekt dat zowel het meisje als Guido en zijn hond verdwenen zijn. De woonkamer is een ravage en alle foto’s van Guido zijn verscheurd.

Charles: Anne doet verwoede pogingen contact te krijgen met Guido maar dat lukt niet. Omdat ze vermoedt dat hij aan het werk is in zijn bedrijf Survival World aan het Lac de Vassivière vraagt ze –als de plaatselijke politie dat weigert omdat men de vermissing nog niet serieus neemt- Tomas Galino, een medewerker van Guido, bij het bedrijf te gaan kijken. Ook dat leidt niet tot het gewenste resultaat. Als ze ’s avonds na haar werk zelf gaat kijken struikelt ze in het donker over een lijk. De simplistisch redenerende en brute lokale politieman kapitein Cochard merkt Anne meteen als verdachte aan. Doch door toedoen van de ervaren inspecteur Vasquez wordt ze vrij snel van die blaam gezuiverd.

Patrice: Wat Anne ook doet, het lukt haar niet om contact te krijgen met haar geliefde. Totdat ze een sms ontvangt, van Guido. Omdat ze niets met dat bericht kan gaat ze zelf op onderzoek uit. Ze is niet van plan zich zo gemakkelijk af te laten schepen met een sms.

Charles: Intussen krijgt Anne ondanks verwoede pogingen geen contact met Guido. Ze gaat voortvarend zelf op onderzoek uit en achterhaalt de identiteit van het meisje. Maar ook ontdekt ze vele leugens van en over Guido. Hij (b)lijkt een duister verleden te hebben.

Patrice: Maar al snel genoeg moet ze concluderen dat ze eigenlijk maar heel weinig van Guido weet. Ze heeft eigenlijk niets waarmee ze aan de slag kan om hem te zoeken behalve dat meisje……

Hilde: Anne gaat op onderzoek uit en stuit op zaken waar ze zich beter niet mee had kunnen bemoeien.

Liane: Vanaf dat moment volgen de ontwikkelingen elkaar op en wordt Anne geconfronteerd met het feit hoe weinig ze over Guido weet.

Charles: De zoektocht leidt Anne onder meer naar de beweerdelijke geboorteplaats van Guido, de Belgische grensplaats Maaseik, en het mooie en bruisende Maastricht. Het verhaal eindigt spetterend en bovendien letterlijk in een kakofonie. De slotscènes spelen zich namelijk af in het carnavaleske Maastricht.

Hilde: Wie is Guido eigenlijk? En sprak het meisje wel de waarheid? Wat voor verbanden zijn er?

Ton: In het boek wordt de zoektocht van de Franse psychologe Anne Givernaud naar haar verdwenen vriend Guido steeds afgewisseld met flashbacks die beschrijven wat er tijdens de anderhalf jaar durende relatie allemaal gebeurde.

Liane: Berg wisselt korte flashbacks af met stukjes in het heden die samen net voldoende informatie geven om de aandacht van de lezer vast te houden. Resultaat is dat het boek in een sneltreinvaart uit is.

Patrice: Met Het meisje op de weg heeft Berg een verhaal gecreëerd dat suggesties wekt, mysteries oproept en je als lezer uitdaagt mee te denken. Vooral de hamvraag ‘wat is er met dat meisje en wat heeft Guido daarmee van doen?’ blijft door je hoofd spoken. Het duurt ook heel lang eer je daar antwoord op krijgt.

Hilde: De intervallen in het verhaal zijn niet altijd goed te volgen; zo is een patiënte van Anne een jong meisje met ernstige anorexia en op de volgende bladzijde is het een man met gegroefd gezicht en zware burn-out. Plus de tijdlijn is niet overal consequent doorgezet; dan zit je in het verhaal 6 maanden eerder en dan plots weer in het heden. Dat brengt verwarring bij de lezer.

Ton: Die overgangen van ‘heden’ naar ‘verleden’ plaatst Berg steeds op de allerspannendste momenten. Anne reist naar België en Nederland om haar vriend te vinden èn om meer over hem te weten te komen. Want het dringt steeds meer tot haar door dat Guido de afgelopen anderhalf jaar niet bepaald eerlijk tegen haar geweest is.

Hilde: De hoofdpersoon Anne Givernaud is neergezet als een stoere, onverschrokken vrouw die in het hele verhaal van het ene in het andere avontuur rolt.

Liane: En ondanks dat ze zelf psychologe is, komt Anne wat naïef over, wat haar direct wel weer geloofwaardig maakt in haar relatie met Guido, over wie ze feitelijk heel weinig weet, en in haar relatie met haar familieleden en haar ex-man Nicolas.

Charles: Anders dan in ‘reguliere’ thrillers draait het in Het meisje op de weg niet alleen om de spanning maar ook in meer dan gemiddelde mate om de eigenlijk onmogelijke liefde tussen Anne en Guido. Zij komen uit twee totaal verschillende milieus en hebben ogenschijnlijk niets gemeen. Behalve dan die chemische reactie die verliefdheid heet…..Die liefde speelt een grote rol in het verhaal. Daarmee schept Berg een (nieuw?) thrillergenre, de romantische thriller.

Patrice: Hoe mooi en beeldend het verhaal van Anne ook is, haar overtuiging m.b.t. haar grote liefde en haar naïviteit (die verrassend is als psychologe) toont aan dat er niets zo beïnvloedbaar is dan een mens. Liefde en haat liggen dicht bij elkaar en dat geeft, in dit geval aan Anne, ongekende kracht. En dat weet Berg erg goed neer te zetten.

Charles: Personages van allerlei pluimage verschijnen in het verhaal. Zo zijn daar Annes zus Stella en haar echtgenoot Gérard met wie zij niet goed kan opschieten, de enigszins arrogante senior van de groepspraktijk Hypolite Ducasque, logopediste Bibi, de ouders van Anne en de vastgoedmagnaat en drugshandelaar Tarik Ben Saleh, die overigens in persoon op de achtergrond blijft maar een belangrijke rol lijkt te spelen in de gebeurtenissen.

Patrice: De verstoorde familieband van Anne werd trouwens ook heel realistisch neergezet, wat een snobs zeg, bah! Geen wonder dat Anne voor Guido heeft gekozen, je zou voor minder hard de andere kant uitrennen. Dat het lezen die gevoelens bij je oproept is een goed teken. Je zit duidelijk in het verhaal want je verbaast je, je ergert je aan personages en je wilt weten (en snel ook) hoe het nu eigenlijk zit.

Ton: Het meisje op de weg ademt de sfeer uit van een vroege thriller van Nicci French. Ook daarin gaat nogal eens een (jonge) vrouw op eigen houtje op onderzoek uit, met alle gevaren van dien. Qua spanningsopbouw doet Berg niet voor French onder, wel qua onvoorspelbaarheid van het verhaal.

Charles: Twee kritische opmerkingen kunnen niet achterwege blijven in deze recensie. Anne is blijkbaar een kettingrookster. Zij steekt in het verhaal aan de lopende band sigaretten op en dat wordt steeds, zij het kort, beschreven. Dat zal niet iedere lezer kunnen waarderen; vooral de niet-rokers zal het tegen kunnen gaan staan.

Hilde: Maar Anne heeft twee minder leuke trekjes, zowat op elke bladzijde grijpt ze naar haar sigaretten (het boek gaat bijna in rook op) en alhoewel ze uit een keurige familie komt, schuwt ze de drieletterwoorden niet. Als lezer kun je het als een storende factor zien.

Charles: Voorts zien we meer dan incidenteel eenzelfde schuttingwoord gebruikt worden. Het moge wellicht zo zijn dat het betrokken woord voor velen tegenwoordig niet meer tot de ernstige schuttingtaal behoort, dat geldt zeker niet voor iedereen. Het veelvuldig gebruik is volstrekt onnodig en voegt niets toe aan het verhaal.

Liane: Berg heeft een prettige toegankelijke schrijfstijl. Als lezer beleef je het verhaal vanuit het perspectief van Anne, de ik-persoon, die een prettige gelaagdheid laat zien, met als minpuntje dat ze uit stress wel heel veel naar sigaretten grijpt.

Patrice: De opbouw van het verhaal is goed. Berg heeft vooral voor Anne en Guido veel ruimte afgebakend waardoor je ze goed leert kennen. Ondanks dat Guido weinig van zichzelf prijsgeeft, iets waar ook Anne tegenaan loopt, komt dat later in het verhaal wel ruim aan bod. De spanning loopt langzaam op en komt net voor de plot tot een uitbarsting.

Charles: Berg zet de lezer regelmatig op het verkeerde been met verrassende wendingen. De plot is mooi geconstrueerd en geeft het boek een bijzonder karakter.

Hilde: Bloedstollende scenes spelen zich af rondom het terrein van het outdoor sportcentrum van Guido evenals A-teamachtige achtervolgingen door het Vlaamse land. De spanning is om te snijden.

Patrice: De gebeurtenissen in en rond Maastricht zijn beeldend en heel realistisch beschreven, je zou kunnen zeggen dat het een filmische omschrijving is van een spannend moment in het verhaal. Niet alles wat zich afspeelde was aannemelijk, zelfs wat vergezocht. Maar het paste wel in het verhaal en daardoor heeft het geen negatieve invloed op het leesplezier gehad.

Charles: Evenals in zijn eerdere boeken staat Michael Berg garant voor mooi en vlekkeloos taalgebruik. De voor het verhaal van belang zijnde karakters worden mooi uitgesponnen. De situatieschetsen zijn van hoogstaande kwaliteit, de lezer waant zich voortdurend te midden van het tafereel. Soms is de tekst bijna poëtisch. Zo is op bladzijde 325 te lezen:

“Ik probeerde te ontspannen en keek om me heen. Besneeuwde weilanden, bevroren sloten, strakblauwe hemel. Het landschap leek op een vroeg twintigste-eeuws schilderij met rechte lijnen en strenge geometrische vlakken. Geordend, overzichtelijk. Het volstrekte tegendeel van hoe het er in mijn hoofd aan toeging.”

Hilde: Neemt niet weg dat Michael met Het meisje op de weg een knap spannend verhaal heeft neergezet. Michael heeft een vlotte pen. Mooie goed lopende zinnen en geen ingewikkelde dialogen. Prima schrijfstijl!

Charles: De schrijver beheerst in hoge mate de kunst om met een niet te strakke spanningsboog de aandacht van de lezer steeds vast te houden. Het valt niet mee het boek even weg te leggen, en dat zegt genoeg.

Patrice: Eén ding is zeker: Michael Berg heeft een schrijfstijl die boeit, blijft boeien en tot op het laatst toe de lezer vasthoudt.

Liane: Het meisje op de weg heeft een goed in elkaar gezet plot. De lezer komt er langzaam maar zeker achter wie Guido is, wat er in het verleden van zowel Anne als Guido is gebeurd en wie de moord die gepleegd is op zijn kerfstok heeft staan.

Patrice: Al snel nadat Het meisje op de weg zich in het verhaal begeeft was het wel duidelijk hoe de verhoudingen zouden gaan lopen. Wellicht dat de plot daarom ook niet echt als een verrassing kwam want dat paste precies in de lijn der verwachting.

Hilde: De plot voel je aankomen en wordt aan het einde, met net daarvoor een knappe wending, ook bevestigd. De vraag is of het een bevredigend einde is? De meningen hierover zullen verdeeld zijn. De ene zal het prachtig vinden en een ander onwerkelijk.

Charles: De plot is (op een enkel onderdeel iets te) fantasierijk, origineel en verrassend.

Liane: De moord op zich was niet eens noodzakelijk om het verhaal spannend te maken, een doodsbedreiging was genoeg geweest. Het relationele gedeelte in het verhaal is goed uitgewerkt en boeiender dan de vraag wie heeft de moord gepleegd.

Patrice: De plot is verder goed uitgewerkt maar niet helemaal origineel. Het doet met flarden denken scenes die in meerdere films (en boeken) al voorbij is gekomen. Als een deja vu maar dan wel een hele mooie. Omdat het verhaal zich in enkele dagen afspeelt, en op diverse locaties, ligt het tempo van gebeurtenissen hoog. En dat leest lekker weg.

Liane: Een oplettende lezer kan de hoofdlijnen van de ontknoping aan zien komen, in die zin is de afloop niet verrassend en enigszins voorspelbaar.

Ton: Het is goed als je als lezer regelmatig denkt te weten hoe het zit, zolang op het eind maar blijkt dat je er helemaal naast zat. En dat is in Het meisje op de weg helaas niet het geval.

Charles: Het meisje op de weg is in vele opzichten een boeiend boek. Het is het lezen dan ook meer dan waard.

Ton: De ervaren lezer vermoedt de ontknoping al halverwege het boek, en hij heeft het nog goed ook. Daarom eindigt dit boek, dat nauwelijks is neer te leggen, toch wat teleurstellend. Drie ½ ster.

Charles: Een pageturner is het zeker en dat strekt de schrijver tot eer. Het boek krijgt daarom ondanks de zwaarwegende kritische opmerkingen hiervoren vier sterren.

Liane: Positief is wel dat Berg de kleine details niet vergeet en deze fantasierijk en volledig invult. Al met al is Het meisje op de weg een onderhoudende thriller. Drie sterren.

Patrice: Mooie zinnen en dito dialogen maken Het meisje op de weg een absoluut feestje om te lezen. Vier sterren.

Hilde: Het meisje op de weg is een spannende, actieve thriller die niet snel verveelt. Mede door de kleine ergernissen en de soms wat onrealistische scénes komt het eindoordeel uit op 3,5 sterren.

Eerder verschenen op Perfecte Buren.