Mousserend boek met lichte afdronk
In Het Merlot Mysterie maken we kennis met Harry. Hij heeft het leven van snelle reclamejongen verwisseld voor dat van bedachtzame wijnboer in Frankrijk. Daarmee is hij het alter ego van Ilja Gort, die diverse succesvolle reclametunes op zijn naam heeft staan, maar in 1994 zijn eigen ‘chateau’ kocht. Dat autobiografische element maakt dat hij het leven als wijnboer authentiek en met liefde weet te beschrijven.
Harry’s zaken gaan goed en hij leeft als God in Frankrijk. Dat geldt niet voor zijn Franse ‘concullega’ Régis, die met moeite de eindjes aan elkaar kan knopen. Harry ontfermt zich over hem en voorziet hem gratis van adviezen. Régis volgt deze adviezen in blind vertrouwen op, bijvoorbeeld door een camping te beginnen. Dat leidt tot de nodige komische verwikkelingen. Hoewel het heerlijk is om Régis te volgen in zijn blijmoedige pogingen tot het opzetten van een rendabel bedrijf, zijn de beschreven personages soms wat al te karikaturaal. Zo wordt Régis’ camping bevolkt door dikke Duitsers, overjarige hippies en tolerante Nederlanders. Ook maken we kort kennis met een verzuurde advocaat in belastingrecht, op wie het Franse platteland een wonderbaarlijke uitwerking blijkt te hebben.
Ook sommige gebeurtenissen zijn wat kort door de bocht. De feestcommissie waar Harry aan het begin van het boek zitting in neemt, wordt verder niet meer genoemd. Belooft de broer van Régis op het ene moment nog dat hij zal helpen met de camping, op het volgende moment vertrekt hij in woede. Régis moeder is daarover zeer boos, maar heeft bij de eerstvolgende gelegenheid opeens wel geholpen met het diner voor Régis’ gasten.
Van Harry komen we intussen niet veel meer te weten. We maken enkele ogenblikken met hem mee, maar zijn emoties zijn vluchtig. Het ene moment vraagt hij zich af of hij wel gelukkig is met zijn leven in Frankrijk, terwijl hij het volgende moment alweer volop geniet. Een echte worsteling of een serieus probleem wordt niet duidelijk. Dat hij een ontwikkeling doormaakt blijkt vooral uit de laatste pagina’s, waarin hij expliciet aan Régis uitlegt waar hij mee zat en wat hij precies geleerd heeft. Helaas heeft de lezer dat niet met mogen meemaken.
En ach ja, het Merlot mysterie. Régis beschikt over een beperkte hoeveelheid wonderwijn, maar hij weet niet goed hoe hij daaraan komt. Harry wordt gegrepen door het mysterie en gaat op onderzoek uit. Régis ziet het in welwillende onverschilligheid aan en ook bij de lezer wordt voor dit raadsel geen echte interesse gewekt. Daarvoor is het overdragen van Régis’ levenshouding te goed gelukt: het komt zoals het komt.
Hoewel de ‘afdronk’ van deze zelfbenoemde eerste wijnroman te licht is, is het zeker een licht bruisend boek. Het Merlot mysterie is weliswaar geen sterke drijfveer, maar er is wel een andere vraag die tot het laatste moment boeit: weet Régis op zijn eigenzinnige wijze zijn bedrijf te redden? Omdat ook het proces van wijn maken aan de orde komt is de roman een aardig presentje voor de wijnliefhebber, als alternatief op de eeuwige fles.
Wie Régis bij het dichtslaan van het boek gelijk al mist wordt aangeraden een kijkje te nemen op de weblog van Ilja Gort: hier vind je het inmiddels vertrouwde gezicht van het omslag en meer wijnbeslommeringen. Eerder schreef Gort autobiografische boeken, waaronder Leven als Gort in Frankrijk, Overleven als Gort in Frankrijk en Het wijnsurvivalboek.
