"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Het Moerasmeisje

Woensdag, 5 december, 2018


Artikel door: Peter van Bavel

Prachtig debuut

[Recensie] We volgen als lezer het verhaal van Kya, een meisje dat met haar ouders en haar broer en zusjes opgroeit in de moerassen van North Carolina onder erbarmelijke omstandigheden. Hoe klein ze ook is, ze wordt geconfronteerd met zaken die je ieder kind zou willen besparen. Kya vereenzaamt en vindt troost en warmte bij de dieren en planten en bij een enkeling die haar het beste gunt. En dan wordt ze verdacht van moord.
 
Het boek trok qua uiterlijk niet direct mijn aandacht. De omslagfoto is mooi en samen met de titel niet zinnenprikkelend. Al vanaf dat ik kind was, heb ik een grote genegenheid voor het individu. Mensen die op zichzelf worden teruggeworpen kunnen rekenen op mijn steun en warme interesse. De tekst op de omslag “Ze is blootsvoets en wild, de mensen willen niets van haar weten” intrigeert en zorgt ervoor dat ik met hoge verwachting aan dit boek begin. 
 
Wat als eerste opvalt zijn de kleine letters. Ik lees veel en het valt me op dat de lettergrootte kleiner is dan bij andere boeken. Nadat ik een kaartje heb bekeken van het gebied waar het verhaal zich gaat afspelen, start ik met het eerste van uiteindelijk zevenenvijftig hoofdstukken die naast een cijfer en een
titel ook een jaartal kennen. Door een hoogwaardige stofzuiger word ik het verhaal ingezogen en op het strand bij de hut van Kya weer op de grond neergezet. En zaken als lettergrootte zijn uit mijn blikveld verdwenen.
 
Ademloos kijk ik om mij heen en geniet van het landschap, de dieren, het water en de basis van het leven: overleven. Een niet benijdenswaardige jeugd en een lage positie op de maatschappelijke ladder met alle gevolgen van dien. Vechten voor een beetje, overleven met een beetje, genieten van een beetje wordt gebracht met zoveel realisme, dat ik na vijftig bladzijden de personages al lijk te kennen. Kya wordt continu heen en weer geslingerd tussen vechtlust en droefenis en gaat gebukt onder de zware mantel van steeds opnieuw weer afgewezen worden. Het zorgt ervoor dat ik alles om mij heen vergeet. Kya haalt troost uit de natuur. Ze weet dat ze anders is dan anderen maar zonder de slachtofferrol. Een krachtige vrouw die de overtuiging heeft dat ze het leven alleen moet
volbrengen. 
Het Moerasmeisje is de debuutroman van deze auteur die documentaires maakte voor National Geographic. Ik denk dat de auteur deze ervaring goed heeft kunnen gebruiken om beeldend te kunnen schrijven door goed te observeren en geduld te hebben. Maar er was meer nodig om mij tevreden te
stellen. De zinnen zijn poëtisch en tonen een groot taalkundig talent. Ik geef grote complimenten aan de vertaler en ben daarnaast ook van plan het boek in de originele Engelse versie nogmaals te lezen.
 
‘Wolken luierden in de gebogen
armen van de heuvels’
 
Tenslotte krijgen we een verhaal voorgeschoteld dat naast veel detail ook veel plottwisten kent en een constante spanning herbergt. Een prachtig boek op vele vlakken.
 
Het meest clichématige dat ik bedacht krijg als recensent, is om te zeggen dat je het boek niet weg kon leggen. En laat dat nu echt het geval te zijn geweest. Ik houd van de vogels, de insecten, de bomen, de kust en het weer. En ik houd van een goed verteld verhaal met aandacht voor de feitelijke gebeurtenissen en de beleving ervan bij de personages.
 
En deze componenten vloeien onafscheidelijk ineen als een druppel inkt op vloeipapier. Een natuurfilm op papier met een verhaal dat boeit van begin tot eind, mij laat glimlachen en een traan over mijn wangen laat biggelen. Het is een debuutroman. Ik blijf deze auteur volgen en kan de lezers alleen vragen dit ook te doen. Lees dit boek.
 

Eerder verschenen op Perfecte Buren.


Laat hier je reactie achter:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Alleen inhoudelijke reacties die gaan over het besproken boek en/of de recensie worden geplaatst.