"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Het oog van de krokodil

Zaterdag, 27 juli, 2019

Geschreven door: Jasper Polane
Artikel door: Johan Klein Haneveld

Avonturenverhaal, had nog wat spannender gemogen

[Recensie] Disclaimer: Ik ken Jasper ondertussen behoorlijk goed van gesprekken online en op festivals en beurzen. Tevens ben ik liefhebber van zijn boeken. Ten slotte werken we samen in een interessant project dat in 2019 het licht zou moeten zien.

Het concept van de Splinterserie is geweldig. Een mooie manier om korte verhalen te lezen (je kunt/kon een abonnement nemen op de boekjes) en tegelijk kennis te maken met de schrijfstijl en verhaalwerelden van diverse auteurs. Volgens mij draagt/droeg dit initiatief sterk bij aan het genre in Nederland. Natuurlijk draagt de uitgever van de reeks ook een deeltje bij, dat zich afspeelt in de wereld van zijn De onzichtbare maalstroom-serie. Het is een kort verhaal, dus in een enkele leessessie van een uurtje te consumeren. Toch krijg je een idee van de schrijfstijl van de auteur (vlot, actiegedreven), zijn verbeelding (zeker levendig en voor Nederlandse genrebegrippen origineel) en zijn verhaalwereld (parallelle versies van dezelfde stad en karakters die ertussen heen en weer reizen).

Ik miste in dit verhaal de meer Lovecraftiaanse elementen, maar een monsterlijke krokodil van twintig meter maakt veel goed. Ik snap dat de ruimte in zo’n boekje beperkt is, maar ik had rond de krokodil nog wat meer spanning verwacht. Wat meer een Jaws-achtige opbouw, wat meer dreiging. Dat is mijn belangrijkste commentaar op het verhaal, dat de gebeurtenissen redelijk feitelijk worden gebracht -ook de emotionele gebeurtenissen- en ik daardoor niet werkelijk meeleefde in de spannend beoogde momenten. Daaraan droegen ook bij de wat cliché aandoende beschrijvingen van de hoofdpersoon (gekenmerkt door de ‘stralende glimlach’ die in drie pagina’s wel vijf of zes keer voorbijkwam) en wat een andere recensent noemde het feit dat ze haar gevangenneming en slavernij wat makkelijk lijkt op te nemen (ze maakt grappen en duikt bijvoorbeeld onder de boot door). Uit het derde boek in de serie valt al te merken dat de auteur groeit in zijn karakterbeschrijvingen, en zijn lange verhalen geven je alleen al door de duur van het meeleven met de hoofdpersonen meer empathie, maar hier is het wel een beetje een tekort. Ook vond ik een kromme zin die suggereerde dat een dubbele rij tanden en een bleke tong een duiker hongerig aanstaarden. Dat leek me niet de bedoeling.

Verder las het heel prettig en stoof ik door het verhaal heen. Ik vond het idee van een onder water staande stad heel goed (moest denken aan Drowned World van J.G. Ballard) – zoiets spreekt bij mij altijd tot de verbeelding, net als monsterkrokodillen. Vergeleken met de vele dertien in een dozijn fantasyverhalen die er op de markt zijn, was dit een fris avontuur in een andere wereld. Lees het voor de setting en het avontuur, maar verwacht niet al te veel van de karakters en je hebt een aangenaam leesuurtje!

Ons Amsterdam

Eerder verschenen op Hebban

Boeken van deze Auteur: