"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Het paradijs

Donderdag, 18 mei, 2017

Geschreven door: Suzanne Vermeer
Artikel door: Silke Wimme

Ontspannend vakantieboek, om bij te relaxen zonder na te denken

[Recensie] Suzanne Vermeer was het schrijverspseudoniem van de Nederlandse auteur Paul Goeken, die overleed in 2011. Kenmerkend voor zijn boeken als Suzanne Vermeer was het thema vakantie. Na 2011 werd het schrijverspseudoniem verder gezet door de uitgeverij A.W. Bruna met een andere auteur, van wie de naam geheim gehouden wordt. Voor mij is dit de eerste keer dat ik een boek van Suzanne Vermeer las en meestal ben ik dan ook benieuwd naar de achtergrond van de auteur. Maar deze keer was er dus niets terug te vinden, wat mijn nieuwsgierigheid naar het boek nog meer prikkelde.

Mark Roozenboom en zijn beste vriend Fedde verrichtten tijdens hun schoolvakantie vrijwilligerswerk in een van de vele vluchtelingenkampen op Corfu. Wat ze hebben gezien in de kampen raakte hen beiden, Fedde meer dan Mark. Na hun vrijwilligerswerk beslisten de twee vrienden om nog even op Corfu te blijven en te genieten van een welverdiende vakantie.

Liza Roozenboom, de moeder van Mark heeft een sterk band met haar zoon. Ze heeft hem alleen opgevoed wat hun band nog sterker maakt. Zij was dan ook enorm bezorgd wanneer Mark naar Corfu vertrok.

Wanneer Mark een tijdje niets meer van zich liet horen, begonnen bij Liza enkele alarmbellen te luiden. En wanneer bleek dat Fedde ook nog eens teruggekeerd was, zonder Mark, besloot Liza om zelf naar Corfu te gaan en daar haar zoon te zoeken. Ze kreeg er geen gehoor bij de politie, gezien Mark al 22 was en blijkbaar net een meisje had leren kennen, Thera, op wie hij tot over zijn oren verliefd was. Volgens de plaatselijke autoriteiten is Mark volwassen en wil hij gewoon van zijn vakantie genieten zonder zijn moeder. Doch, Liza zat nog met heel wat vragen, waarom was Fedde alleen teruggekeerd, dit is helemaal niets voor Mark. Hadden Fedde en Mark misschien ruzie gekregen, … . Ze voelde dat Fedde niet de volledige waarheid vertelde. Ze besliste dan ook om een privédetective in te huren die op zoek ging naar Mark. Uiteindelijk kreeg ze een verlossend e-mailberichtje van haar zoon. Hij was aan het backpacken met Thera in Turkije en ze hoefde zich geen zorgen meer te maken.

Boekenkrant

Een jaar later vindt men een voet op het strand in Corfu. Inspecteur Flavian wil onderzoek uit voeren: van wie is de voet? Hoe komt deze voet op het strand? … Zijn speurdersinstinct zegt hem dat er meer aan de hand is maar hij wordt tegengewerkt door zijn superieuren. Uiteindelijk contacteert hij Liza Roozenboom, hij denkt namelijk dat het Marks voet is. Liza beslist hierop om onmiddellijk terug te keren naar Corfu, om Flavian te helpen met zijn onderzoek. Samen komen ze terecht in een spel van macht en corruptie.

Het ritme en de toon van het boek worden onmiddellijk gezet vanaf de eerste pagina. Het boek begint onmiddellijk met een spannende proloog. Als lezer ben je geprikkeld om meer te weten en snel verder te lezen. Ook het eerste hoofdstuk, dat zich 24 jaar eerder afspeelt, zorgt dat je als lezer heel wat vragen hebt en je zo snel mogelijk wil weten hoe het afloopt. Jammer genoeg mist het boek af en toe een diepere uitwerking, waardoor het spannende ritme doorbroken wordt.

Het verhaal wordt geschreven vanuit het perspectief van Liza en in het laatste hoofdstuk wordt hier een bijzondere toets aan gegeven, wat ik bijzonder origineel vind. Suzanne Vermeer heeft een zeer vlotte schrijfstijl en het verhaal boeit van de eerste pagina tot de laatste. Alle Suzanne Vermeer elementen zijn aanwezig: vakantie, misdaad, en dat kleine vleugje romantiek. Opvallend vind ik ook hoe Suzanne inspeelt op de actualiteit: vluchtelingenkampen aan Griekse kusten, corruptie, backpacken bij jongeren, …

Wat ik persoonlijk jammer vind, is dat er soms wat aan uitwerking ontbreekt, waardoor bepaalde stukken van het verhaal oppervlakkig zijn. Als je bij sommige passage stilstaat en erover nadenkt, zijn er toch zaken die niet echt lijken te kloppen. Dit is ook zo bij de personages, graag had ik hen beter leren kennen, nu komen ze soms wat oppervlakkig over. Mits een betere uitwerking zou dit voor mij een perfecte thriller zijn en meer sterren opleveren, want het verhaal zelf vind ik heel goed.

De cover valt op en is mooi uitgewerkt. Samen met de titel doet het je onmiddellijk aan een vakantiebestemming denken. Het boek is dan ook wat het belooft: een vakantieboek, een lekker ontspannend boek, waar je niet al te veel hoeft bij na te denken.

Hoewel het een thriller is, zou ik het niet direct aanraden aan fans van spannende misdaadromans, gezien het toch soms die diepgang mist en daardoor wat oppervlakkig is. Het is een ontspannend vakantieboek, om bij te relaxen zonder na te denken. Een ideaal boek om ergens op een tropisch strand te lezen.

Eerder verschenen op Perfecte Buren

Boeken van deze Auteur: