"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Het resort

Donderdag, 3 maart, 2022

Geschreven door: Phoebe Morgan
Artikel door: Sanne Jakobs

Morgan zet zichzelf in Nederland op de kaart.

[Recensie] Grace, Hannah en Alice krijgen alle drie een uitnodiging voor de verjaardag van Felicity. Een bijzondere verjaardag wordt het, want ze gaan naar Botswana. Daarnaast heeft de groep vriendinnen elkaar al twee jaar niet meer gezien of gesproken. Hoewel het in eerste instantie lijkt alsof de vriendinnen gewoon uit elkaar gegroeid zijn, zit er meer achter hun breuk.

Het resort waarin de (ex)vriendinnen verblijven in Botswana ligt behoorlijk afgelegen. Ze hebben geen bereik en bevinden zich midden in de wildernis. Het resort is super deluxe en ze zullen niets tekort komen, maar toch hebben ze allemaal het gevoel dat er iets niet klopt. Al snel slaat de sfeer om en vallen er doden.

Het boek bevat eigenlijk twee verhalen over de vriendinnen. Het belangrijkste is hun verhaal dat zich afspeelt in Botswana. Maar ook hetgeen er vroeger gebeurd is, speelt een essentiële rol. Het is opgedeeld in drie delen. Het eerste deel gaat over de reis, de aankomst en de eerste dagen in Botswana. In het tweede deel ga je terug naar die ene avond twee jaar geleden toen alles misging. Het laatste deel beschrijft de laatste dag in Botswana en een paar dagen na terugkomst.

Alle personages hebben hun eigen verhaallijn. Felicity is al in Botswana als de andere drie aankomen, dus die komt weinig in beeld in het eerste deel. Daar zijn dan ook alleen de verhaallijnen van Hannah, Grace en Alice. In het tweede komen ze alle vier naar voren en in het laatste deel alleen Grace en Felicity. Er zit geen bepaalde volgorde in wie er aan het woord komt, dus je leest constant de verhaallijn die het meest interessant of spannend is.

Heaven

Door het boek heen worden er steeds hints gegeven, het nadeel is dat de hints naar iedereen (kunnen) wijzen, dus als lezer heb je er vrij weinig aan.

Zo laat Felicity briefjes achter voor alle meiden die heel onschuldig lijken, maar waar meer achter zit: “Beste Alice, welkom in Botswana! Ik hoop dat je geniet van je verblijf in de Cheetah Lodge. Ik heb jou hier ondergebracht omdat we allebei weten dat deze naam goed bij je past, nietwaar? Veel plezier! Flick. X”. Alle meiden krijgen dus zo’n briefje in dezelfde trant, dus geen van die briefjes wijst iemand als ‘dader’ aan.

Daarnaast heeft Morgan in het verhaal ook kleine opmerkingen verwerkt die ergens naar verwijzen. Als lezer weet je echter niet waar het naar verwijst: “Nou, misschien kennen ze me niet zo goed als ze denken. Misschien weten ze niet waar ik toe in staat ben.

Het mysterie groeit per pagina. Je weet niet meer wie je moet vertrouwen of wie de waarheid spreekt. Je voelt de angst waar de vrouwen mee rondlopen. En als je dan bij het einde bent en je midden in het plot zit, gooit Morgan er ook nog een twist in. Je denkt dat je het tegen het einde wel allemaal uitgevogeld hebt, maar dan is er ineens een plottwist. En dan? Verrassing! Een plottwist in een plottwist. Het einde is fantastisch uitgewerkt.

De stijl van Morgan is heel prettig. Het leest echt heel erg vlot weg. Ze staat niet heel lang stil bij omgevingen, de nadruk ligt bij haar echt op de conversaties en de spanning. Het enige wat ik een beetje vreemd vond was de persoonsvorm. Het ene oogpunt is geschreven vanuit de eerste persoonsvorm, de andere vanuit de derde. Ik ben er nog steeds niet achter waarom dat is en of het überhaupt een betekenis heeft.

Volgens Google heeft Morgan nog meer geschreven en ik hoop echt dat haar andere boeken ook in het Nederlands uitgegeven gaan worden. Met Het resort heeft ze zichzelf in Nederland op de kaart gezet. 4,5 ster.

Eerder verschenen op Perfecte Buren