De Ottomaanse wereld in de kunst van de renaissance
[Signalering] Deze publicatie hoort bij de gelijknamige tentoonstelling die dit voorjaar [2015/red.] te zien was in Brussel. Kosten noch moeite zijn in dit eu-project gespaard om materiaal samen te brengen uit het noorden, midden, zuiden én zuidoosten van Europa. Uit korte inleidende artikelen en begeleidende teksten bij de tentoonstellingsobjecten blijkt dat tot in de 17de eeuw behalve veel strijd ook sprake was van een levendige artistieke uitwisseling, die niet ophield bij de grenzen van het Ottomaanse Rijk.
Renaissancistische sultanportretten, alomtegenwoordige Ottomaanse tapijten, kostuumprenten uit alle windstreken, een geuzenpenning in de vorm van een halve maan: de selectie is bijzonder, en juist daarom is het jammer dat in dit boek de kans gemist wordt om Europa en het Ottomaanse Rijk nu eens te presenteren als onderdeel van één zone die weliswaar multi-etnisch en multireligieus was maar niettemin een sterke politiek-culturele cohesie vertoonde. Pogingen hiertoe van de redacteuren worden onderuitgehaald in de bijdragen van museumdirecteur Paul Dujardin, die alles toch weer reduceert tot een “ontmoeting tussen het christelijke Westen en het islamitische Oosten”, het afgezaagde thema dus van Europa en de Ottomaanse Ander, dat geen recht doet aan de artistieke realiteiten.
—
Eerder verschenen in Geschiedenis Magazine
