"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Het sanatorium

Dinsdag, 3 augustus, 2021

Geschreven door: Sarah Pearse
Artikel door: Saskia Imbert

Veel geheimen en intriges komen bovendrijven

‘Het verleden oprakelen, vooral van dit gebouw, kan je gek maken. Als je tot in detail gaat uitpluizen wat hier is gebeurd…’

[Recensie] Het Sanatorium, het thrillerdebuut van de Britse auteur Sarah Pearse, speelt zich af in een afgelegen hotel in de Zwitserse Alpen. Dat het gebouw vroeger een sanatorium was, is nog steeds merkbaar in kleine details. Het hotel mag dan wel zeer modern zijn, de kille sfeer is terug te vinden in koele architectonische elementen. Ik weet alvast dat ik nooit in dit hotel zou willen logeren, te luguber, hoe mooi de omgeving daar hoog op de berg ook mag zijn!

Elin en haar vriend Will zijn afgereisd naar dit hotel om hier het verlovingsfeest van haar broer Isaac en zijn vriendin Laure te vieren. Zus en broer hebben elkaar al meer dan vier jaar niet meer gezien. De spanningen uit hun jeugd en de dood van broer Sam spelen Elin nog altijd parten. Dit wordt verder in het verhaal uitgediept. Dat Isaac zelfs niet aanwezig was op de begrafenis van hun moeder, maakt het allemaal nog wat moeilijker.

‘Ze begint te begrijpen dat haar broer zijn verloving hier wil vieren.
Dit oord heeft net als Isaac alles te maken met façades.
Het verbergt wat er werkelijk achter schuilgaat.’

Boekenkrant

Elin werkte als rechercheur, maar heeft momenteel een langdurig verlof. Ze moet weldra beslissen of ze haar taak terug zal opnemen of niet. Waarom ze nu op non-actief staat, ook dat wordt in de loop van het verhaal duidelijk.

De sfeer wordt beangstigend als Laure verdwijnt en er steeds meer lijken worden gevonden. Deze omstandigheden dwingen Elin om haar taak als rechercheur toch weer op te pakken.

Het verbaasde mij dat ze haar broer in vertrouwen neemt, terwijl hun relatie toch tot een dieptepunt was gezakt. Ook heeft ze niet direct aan Will verteld dat zij en Laure vroeger vriendinnen waren. En zo viel ik een beetje van de ene verbazing in de andere, zo begon ik me toch een beetje te ergeren aan de gebeurtenissen. Als Elin en Will dan nog eens besluiten om baantjes te gaan trekken in het zwembad, terwijl de lijken zich opstapelen, dan was voor mij de geloofwaardigheid toch ver te zoeken.

Toch is de sfeer knap weergegeven. Het verleden van het sanatorium is goed in het verhaal verwerkt en er komen vele geheimen en intriges bovendrijven. Ook op psychologisch vlak gebeurt er best veel in Het sanatorium.

Het trauma rond de dood van broer Sam loopt als een rode draad door het verhaal. Elin gaat de confrontatie aan met haar oude ik en met de persoon die ze nu geworden is. Ze komt in aanraking met verrassende feiten en moet moeilijke beslissingen nemen. Hoe ze met zo een onevenwichtig karakter het ooit tot rechercheur heeft geschopt, verbaasde me dus wel.

De zeer korte hoofdstukken zetten aan om snel nog even verder te lezen. Het wisselende perspectief zorgt ook voor voldoende spanning. Er worden vele mogelijkheden geopperd voor de moorden en verdwijningen. Heeft het iets met de bouw van het hotel te maken, of met activisten? Iemand van de toeristen of van het personeel? Of moet het meer in de relationele sfeer worden gezocht? Of…

‘Wat hier heeft plaatsgevonden is niet logisch of rationeel, niet iets wat verklaard kan worden. Elin beseft dat het zijn wortels heeft in iets duisters, zo duister dat ze het bijna kan aanraken.’

Ik heb een beetje mijn twijfels bij het beoordelen van deze thriller. De macabere sfeer is knap uitgewerkt, zeker een pluspunt. Ook het verleden van het gebouw en de perikelen bij de bouw van het hotel komen goed tot uiting. Maar toch voelde ik tijdens het lezen af en toe wat ergernis. De geloofwaardigheid was voor mij soms ver te zoeken, zowel bij de moorden als bij de verwerking van het verleden. En dat ene kleine aspect dat uiteindelijk naar de dader verwijst… tja.

Te veel details, te veel herhaling van zetten in de acties en in de gedachtenkronkels. Sommige hoofdstukken kon ik grotendeels ‘diagonaal’ lezen. Ik pikte er de gesprekken en de nuttige info uit en had zeker niet het gevoel dat ik hierdoor iets belangrijks miste.

Maar laat je zeker niet te veel beïnvloeden door mijn persoonlijke leeservaring. Het sanatorium is zeker spannend en de omlijsting is knap. En dat ene onrustwekkende zinnetje in de epiloog maakt me zeker nieuwsgierig naar een vervolg! Deze thriller geef ik toch graag het voordeel van de twijfel, 3 sterren.

Het sanatorium is vanaf 9 augustus 2021 te koop bij je favoriete boekhandel, bibber en huiver!

‘Het is nu voorbij. We kunnen verder.’

Eerder verschenen op Perfecte Buren