Een jaren oude vergeelde brief…
[Recensie] Het verborgen paleis van Dinah Jefferies is het tweede deel in de trilogie over de zussen Delacroix en het eraan voorafgaande deel Dochters van de Dordogne. In 2014 verscheen de eerste roman van Jefferies Het afscheid van de tropen en een jaar later volgde haar bestseller De vrouw van de theeplanter. Dit tweede deel is los te lezen, maar voor de ontwikkeling die de personages doormaken is het beter om het eerste deel eerst te lezen.
Het boek begint met een proloog waarin een vrouw naar een eiland blikt vanaf een oceaanstomer. Dit prikkelt de lezer om door te lezen, daar de identiteit van de vrouw onbekend is. Dan gaat het verhaal verder als eind 1944 Florence Delacroix en Jack uitgeput de trein verlaten in Engeland. De impact van hun avontuurlijke en gevaarlijke reis vanuit Frankrijk heeft zijn sporen nagelaten.
“De oorlog sleepte zich pijnlijk voort, en het leek of iedereen wel een eigen verhaal te vertellen had” (pag. 93).
Florence wil haar moeder Claudette opzoeken die ze jaren niet gezien heeft. Hier wordt ze kil ontvangen en kan ze haar gevoelens niet kwijt. Ze krijgt een vreemd dwingend verzoek om haar tante Rosalie te zoeken. Deze heeft Claudette al meer dan twintig jaar niet gesproken. Aan de hand van een oude brief die van Malta afkomstig lijkt, reist Florence via Sicilië samen met Jack na de oorlog af naar Malta. Maar of Rosalie nog leeft is de grote vraag.
Familieverhoudingen staan op scherp
In Het verborgen paleis zijn twee verhaallijnen die elkaar afwisselen. Die van Florence, de jongste van de drie zussen Delacroix die samen met Jack in Engeland (Cotswolds) arriveert na hun vlucht uit Frankrijk. En die van de rebelse Rosalie, tante van Florence die haar verstikkende ouders in Parijs in 1923 ontvlucht is. Door de steeds wisselende perspectieven blijf je lezen en is er zelfs een bepaalde mate van spanning waar te nemen.
De personages komen realistisch over en meeleven met Rosalie en haar nieuwe leven is geen enkel probleem. Ze is een eigenzinnige, sterke vrouw die niet afhankelijk wil zijn van een man en haar tijd ver vooruit is. Ze jaagt haar dromen na, en zet zich in voor andere vrouwen die het niet zo goed getroffen hebben. Florence ontwikkelt zich door toedoen van haar zoektocht naar Rosalie. Ze is moedig en heeft doorzettingsvermogen. Deze karaktereigenschappen zorgen mede voor verwerking van meerdere trauma’s, opgelopen door de oorlog.
Jefferies heeft een vlotte beeldende schrijfstijl en de beelden van de Cotwolds en Malta zie je voor je. Af en toe zijn er korte terugblikken naar Dochter in de Dordogne wat ervoor zorgt dat gedragingen van personages en gebeurtenissen beter begrepen worden. De oorlog en zijn gebeurtenissen heeft zijn sporen nagelaten, waardoor erover praten niet makkelijk is, maar uiteindelijk wel gebeurt. Het is goed te merken dat Jefferies gedegen onderzoek heeft gedaan naar Malta, ook al is ze er nooit geweest. Door haar ogen kwam Malta, en dan vooral Mdina, de stille stad, het fort en Valletta weer tot leven voor mij. De historische beschrijvingen over wat er tijdens de oorlog op Malta gebeurde komen hard binnen, want eigenlijk was mij daar niet veel over bekend. Dit vooral met betrekking op het Brits koloniaal beleid op Malta en de aanwezigheid van militairen die het misbruik van vrouwen in de hand werkten.
Het verborgen paleis is een mooie historische roman waarin familieverhoudingen op scherp staan, en emoties en de wil om te veranderen voelbaar zijn.
—
Eerder verschenen op Boeken-cast
