Brundage kan echt toveren met woorden
[Recensie] In Het verdwijnpunt volgen we het verhaal van Julian Ladd en Rye Adler. Zij hebben elkaar leren kennen tijdens hun studie fotografie. Naast dat ze studiegenoten zijn hebben ze nog enkele dingen met elkaar gemeen. Ze zijn kotgenoten en vallen beiden in zwijm voor Magda, een medestudente. Twintig jaar later is Rye een succesvol fotograaf, terwijl Julian in hele andere kringen verkeerd. Wanneer Magda plots terug opduikt in het leven van Rye met verrassend nieuws besluit hij haar te helpen. Maanden later wordt pijnlijk duidelijk wie het fundament is van Julians leven.
Het verhaal is opgebouwd uit verschillende hoofdstukken die telkens worden verteld vanuit een ander perspectief. Rye en Julian, maar ook andere personages, komen elk om beurt aan bod. Hierdoor leer je hen heel goed kennen. Doordat je de evenementen beleeft vanuit meerdere oogpunten vorm je als lezer een objectievere mening over de gebeurtenissen. De rivaliteit tussen Rye en Julian wordt goed geportretteerd. Na twintig jaar is deze nog steeds niet verdwenen. Rye wordt nog altijd benijd door Julian.
De schrijfstijl van Brundage is zeer aangenaam. De fotografiewereld was voor mij een onbekend terrein, maar door haar gedetailleerde omschrijvingen kon ik alles goed volgen. Je krijgt een authentiek beeld van de technieken alsook tentoonstellingen en camera’s. Dit zorgt ervoor dat je echt meegezogen wordt in het verhaal. Bovendien zijn de formuleringen van de zinnen ronduit prachtig. Brundage kan echt toveren met woorden. Ik heb meerdere keren versteld gestaan van haar schrijftalent.
De spanning wordt langzaam opgebouwd alhoewel je in het eerste hoofdstuk al meteen met vraagtekens zit. Wat is er gebeurd met Rye? Wie is die mysterieuze Magda? Allemaal vragen die na verloop van tijd een antwoord krijgen. Als je graag meteen op het puntje van je stoel zit van de spanning, is dit geen boek voor jou. De spanningsboog wordt namelijk langzaam opgebouwd. Hierdoor was mijn enthousiasme tijdens het lezen in eerste instantie minder. Maar Brundage weet dit gelukkig goed te maken door haar schrijfstijl en het spannende einde. Kortom, het was uiteindelijk wel een boek dat mij zeker wist te bekoren. Daardoor geef ik het boek 3,5 sterren.
Indra
Gast recensent
Eerder verschenen op Perfecte Buren.
