Wat een volharding!
[Recensie] Ze hebben hun leven zo goed op orde, de vijftigers Raynor Winn en haar man Moth. Een goed en stabiel huwelijk, hun oude boerderij hebben ze in de loop der jaren omgetoverd tot een goedlopende bed and breakfast. Hun zorgeloze leven komt in een paar dagen volledig op zijn kop te staan. Ze nemen daarop een impulsieve beslissing en besluiten als rugzaktoeristen een eeuwenoude wandelroute te lopen. Het zoutpad is het bijzonder goed geslaagde verslag van die tocht.
De tegenslag treft hen ongenadig hard. Een deel van het spaargeld hebben zij gestopt in een onderneming van een goede vriend van Moth. De onderneming gaat failliet en ze krijgen te maken met een gigantische claim. Deze blijkt niet terecht. Raynor voert zelf het verweer, juridische hulp is inmiddels letterlijk onbetaalbaar, maar is door haar gebrek aan procedurele kennis te laat met het indienen van ontlastend bewijs. De claim wordt toegekend. Ineens zijn ze failliet. En dakloos.
Vrijwel tegelijk met de uitspraak krijgt Moth te horen dat hij aan CBD lijdt, een progressieve ziekte met een gemiddelde levensverwachting van zes jaar.
Impulsief besluit
Raynor verstopt zich voor de deurwaarders en neemt een drastisch besluit: zij neemt zich voor om een oud kustpad (het South West Coast Path) te gaan bewandelen. Moth moet mee, hoewel zijn lichamelijke conditie dat eigenlijk niet toelaat. Hun laatste middelen besteden zij aan rugzakken en andere kampeeruitrusting. Verder moeten zij het doen met enkele tientallen ponden per week. Een schamel beetje, niet genoeg om van te leven, te veel om van dood te gaan.
Ze hebben geen flauw idee van wat hen te wachten staat. En misschien is dat maar goed ook, anders zouden zij er nooit aan zijn begonnen. En zouden zij van alles hebben gemist. Zoals een, ondanks de vele hindernissen en moeilijkheden, bijzonder indrukwekkende tocht, en contacten met andere mensen, uiteenlopend van heel slechte tot heel mooie ervaringen. Misschien wel het belangrijkste: dat je met zeer weinig middelen, een onverzettelijk karakter en een positieve houding veel kunt bereiken. Als hun dan aan het eind van het pad het geluk weer toelacht hebben ze in ieder geval een onvergetelijke ervaring opgedaan die zij kunnen delen zolang dat nog mag duren. Want de ziekte waaraan Moth lijdt gaat wel gewoon door met zijn slopende werk.
Stof tot nadenken
Het zoutpad is een boek dat je aan het denken zet. Op het persoonlijke vlak: hoe zou je zelf omgaan met zoveel tegenslag? Zou het niet veel makkelijker zijn om de weg van de minste weerstand te kiezen en het bijltje erbij neer te gooien? Maar ook: hoe is het toch mogelijk dat in een min of meer beschaafd land mensen van de ene op de andere dag, mede door een bepaald niet feilloos rechtssysteem, failliet gaan en dakloos raken?
Ook het sociale aspect levert stof tot nadenken. Onschuldige vijftigers worden van het ene op het andere moment als paria’s behandeld als zij vertellen wat hun is overkomen, terwijl diezelfde mensen hen vlak daarvoor nog normaal bejegenden. De reactie van het echtpaar? Voortaan de waarheid ontkennen en liegen dat het hun vrije keuze is. Maar ook: de warme contacten met andere wandelaars, de hulp uit onverwachte hoek als dat meer dan welkom is, de mooie verhalen en ervaringen die worden uitgewisseld.
Het zoutpad heeft veel te bieden. Niet alleen zet het aan tot nadenken, het is ook nog eens een prachtig reisverslag en een hartverwarmend verhaal van twee mensen die onvoorwaardelijk van elkaar houden, ook in de allerbelabberdste omstandigheden.
—
Eerder verschenen op jkleest.nl
