Een goed gevonden en zorgvuldig opgebouwd verhaal
[Recensie] Als eerste stagiaire bij Lewis Legal, gevestigd op de prestigieuze Zuidas in Amsterdam, zwoegt Riemke zich door de eindfase van haar driejarig contract. Ze hoopt op een vaste aanstelling bij deze gerenommeerde maatschap als civiel advocate maar er lijkt sprake van een kink in de kabel. Riemke heeft tijdens haar stage flink wat fouten gemaakt waardoor ze nu op het matje wordt geroepen door haar patroon Margot. Zaken verknallen is een no go bij Lewis Legal en Riemke krijgt nog één kans om zich te bewijzen dat ze haar baan en het vertrouwen waardig is. Met het zogenaamde ‘Zwarte dossier’ krijgt ze een zaak toegewezen waarmee ze moet laten zien wat ze in haar mars heeft, dat ze een vechter is, een doorzetter. Een dergelijk dossier kan alles inhouden, zelfs een zaak buiten haar discipline. En alsof de duivel ermee speelt, dát is precies wat ze krijgt.
De zaak Tervoort vs Petrović is geen uitgemaakte zaak. Het is Riemke niet eens duidelijk wat haar client, Sjoerd Tervoort nu precies van haar verwacht. Hij heeft een onsamenhangend verhaal waar veel hiaten in zitten maar hij vreest duidelijk voor zijn leven. Tervoort is overtuigend en zet al zijn troeven in om Riemke aan te sporen hem te helpen. Wanneer ze geneigd zijn zijn verhaal te geloven gaat alles ineens in een stroomversnelling. De abstracte dreiging richting Tervoort wordt ineens heel concreet en Riemke beseft dat ook zij niet meer veilig is.
Met deze derde legal thriller imponeert Van Olden me opnieuw. Zijn opvallend mooie penvoering neemt je mee in een wereld die me, inhoudelijk, onbekend is. Wetten, strafboeken, regelgeving en bureaucratie zijn schering en inslag in de advocatuur en lijken taaie kost. Maar Van Olden maakt deze materie juist begrijpelijk, toegankelijk. Hierdoor krijg je een indruk van het reilen en zeilen in een maatschap, hoe de hiërarchie in elkaar steekt en hoe de dynamiek op een dergelijk kantoor zou kunnen zijn. Op geen enkel moment heb je het idee dat hier iets niet zou kloppen, het is allemaal heel aannemelijk en doet echt aan. De gesprekken, de emoties, de betrokken personages, alles komt tot leven en maakt dat je urenlang een deelnemer bent in dit spannende verhaal.
Want dat het is spannend is, is onmiskenbaar. Vanaf het allereerste begin heeft Van Olden de trend gezet en er hangt zowel mysterie als een onderhuidse suspense aan het verhaal vast. Riemke is een vrouw waarmee je je makkelijk identificeert. Als alleenstaande moeder die hard werkt en soms het overzicht verliest, is ze heel menselijk en benaderbaar. Wanneer de ontwikkelingen in het verhaal vorderen en haar situatie steeds nijpender wordt merk je hoe groot het aanpassingsvermogen van iemand kan zijn. Waar in het begin de twijfel bestond of ze het wel in zich had, vechten en standvastig zijn, is daar later geen sprake meer van. Wanneer nodig is daar het overlevingsinstinct, ook bij Riemke. De overtuiging waarmee ze zich aanpast is verbazingwekkend. De beste verdediging is meestal de beste aanval maar wat als tijd én locatie je grootste vijanden zijn? Riemke wordt meegezogen in een angstaanjagend kat- en muis spel waaraan ontsnappen onmogelijk lijkt.
Het zwarte dossier is een goed gevonden en zorgvuldig opgebouwd verhaal. Doordat het vanuit wisselende perspectieven wordt verteld komt dat de spanning alleen maar ten goede. Er is sprake van psychologische spelletjes, actiescènes, de rol van de media en natuurlijk de moordende concurrentie in een dergelijke maatschap. Niet alleen moordenaars gaan over lijken. Die sfeer is smullen voor thrillerliefhebbers.
De juridische kennis van Van Olden is nu ook weer van grote klasse. De interactie tussen advocaat en cliënt, de onderlinge verstandhoudingen op kantoor en de werkdruk zijn haast tastbaar. Het vakjargon wordt op geen enkel moment onbegrijpelijk, saai of langdradig. Dit verdient een pluim. Ook de dialogen zijn levendig en goed te volgen.
Op een paar kleine dingen na, zoals ietwat geforceerde toevalligheden om tot een spannend plot te komen, is dit een meer dan uitstekende thriller. Toen John Grisham jaren geleden met zijn legal thrillers kwam verslond ik ze allemaal en genoot van zijn verhalen en diversiteit. Persoonlijk vind ik Van Olden zelfs beter. Hij is fijngevoeliger, suggestiever en daagt de lezer daardoor meer uit om mee te denken. Je hebt te maken met een auteur die heel vernuftig plotwendingen toepast, waarschijnlijkheden onwaarschijnlijk doet lijken en je daardoor geregeld goed voor de gek houdt. Precies wat een goede thriller nodig heeft. En dan als afsluiter ook nog eens zo’n subtiele cliffhanger… Max van Olden kan zich met gemak meten met de grote internationale namen in het genre van de legal thrillers, zonder twijfel. Het is erop of eronder voor Riemke maar voor Het zwarte dossier niet. 4,5 ster.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
