Heerlijk meeslepend gevecht op leven en dood in de woestijn
[Recensie] Bloedheet, kurkdroog en uitgestorven. Dat is de vallei in de Mojave-woestijn waar James en Elle autopech krijgen. Geen eten en drinken, geen telefoonbereik, en het dichtstbijzijnde dorp is kilometers ver weg. Kan het erger?
Ja, veel erger!
De autopech is geen gewone panne, maar veroorzaakt door kogelinslagen. En uitgestorven is de woestijn allerminst: er ligt een psychopathische scherpschutter op de loer. Deze man schiet voor zijn plezier mensen dood, die hij eerst met een zelfgemaakt wegomleidingsbord naar deze vallei heeft gelokt. Hij wordt bij het uitvoeren van zijn plannen geholpen door een al even gestoorde maar minder scherpzinnige handlanger.
James en Elle zitten dus gevangen, als konijnen in het schijnsel van koplampen. Een ongelijke strijd begint. Alles wijst erop dat hun laatste uur geslagen heeft. Ze zijn echter vastbesloten het niet zover te laten komen, of in ieder geval de tijd die ze nog hebben zoveel mogelijk te rekken en het de schutter zo moeilijk mogelijk te maken. Maar wat moet je in zo’n onherbergzame omgeving beginnen tegen een ervaren, goed bewapende sniper?
De schrijfstijl van Taylor Adams is helder en zakelijk. Hierdoor is er geen ruimte voor overdreven sentiment en leef je als lezer volop mee met James en Elle. Hij beschrijft alles zo duidelijk dat je het zonder veel moeite voor je ziet; hun auto die door de beschietingen steeds meer beschadigd raakt, de verzengend hete omgeving, de verwondingen die ze oplopen.
Hinderlaag speelt zich af in het tijdsbestek van slechts een dag. De kaarten lijken geschud, maar steeds gloort er toch een sprankje hoop. Door creatief denkwerk van James of door een moment van onoplettendheid van de schutter of zijn handlanger keren de kansen voortdurend. Volop psychologische oorlogsvoering en bijhorende spanning dus.
Grappige dialogen en bloederige toestanden
De dialogen tussen James en Elle zijn bij vlagen humoristisch, omdat ze proberen elkaar op te peppen met flauwe grapjes. Dat contrasteert met de heftige inhoud van het verhaal en maakt dat Hinderlaag, ondanks de surrealistische setting, realistisch overkomt en onder je huid kruipt.
Door het niet alledaagse thema en de vreemde omgeving doet Hinderlaag mij denken aan de films van de Coen-brothers: spannend en absurdistisch met humor. Lezers die deze films kunnen waarderen zullen zeker genieten van Hinderlaag.
Enig minpuntje in dit boek vond ik dat niet alles even geloofwaardig is. Kun je je vastklampen aan de onderkant van een Jeep en jezelf zo over een rotsachtige ondergrond laten verplaatsen, of door de woestijn rennen met een geperforeerde long? Ik geef Taylor het voordeel van de twijfel en hou het erop dat adrenaline een hoop doet in tijden van stress. Al met al is Hinderlaag een heerlijk spannend boek, dat helaas ‘maar’ 296 pagina’s telt, waardoor je het veel te snel uit hebt.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
