Luchtig verhaal over de gevaren van kernenergie
[Recensie] Het nieuwe boek van Anne-Gine Goemans gaat over een non die in actie komt tegen nucleaire wapens. De daadwerkelijke demonstratie vindt plaats aan het einde van het boek, als de bejaarde zuster Trientje een bont gezelschap om zich heen heeft verzameld. Holy Trientje vertelt hoe deze mensen bij elkaar zijn gekomen. In het eerste deel wordt de aanloop verteld vanuit vier perspectieven:
- Regina was als kind met tante Trientje bij een demonstratie tegen de sluiting van een abortuskliniek. Ze heeft zojuist haar baan bij de televisie opgezegd vanwege gewetensbezwaren. Regina gaat naar Amerika om zuster Kathleen op te zoeken, die beroemd is geworden doordat ze een zwaarbeveiligd kernwapenterrein is binnengedrongen om te demonstreren. Trientje voelt zich geroepen om ook zoiets te doen.
- Yoshida woont in Fukushima en moet na het ongeluk in de kerncentrale en de tsunami vluchten. Zijn boerderij met koeien laat hij achter, om na een paar jaar terug te keren zonder vrouw en kind.
- Hansje was vroeger protestfotograaf en maakte de beroemd geworden foto van Trientje met Regina tijdens de demonstratie. Haar kleinzoon Arend wil in haar voetsporen treden.
- Bonnie is opgegroeid op de Marshalleilanden, waar de Amerikanen kernproeven hebben uitgevoerd. Haar eiland is daardoor niet meer bewoonbaar en haar halve familie is al overleden door stralingsziektes.
In de tweede helft van het boek komt dit wonderlijke gezelschap bij elkaar. Bonnie trouwt met een Nederlander die veel ouder is dan zij. Arend besluit op zoek te gaan naar de non op de foto, die een nicht van zijn oma Hansje is. Yoshida logeert bij zijn oom en tante in Nederland en komt Regina ergens tegen. En dan is er nog de vader van Regina, die dement is en in de schuur van haar verbouwde boerderij woont. Die voegt weinig toe en had wel weggelaten kunnen worden, al zorgt hij voor nog meer hilarische gebeurtenissen.
Misschien komt het door de hoeveelheid personages dat ze allemaal karikaturaal blijven, vooral als ze ruziemaken. Anne-Gine Goemans overdrijft graag een beetje, wat grappig is, maar maakt het verhaal ook minder realistisch. Het leest wel vlot weg en ondertussen leer ik over de gevolgen van straling op grote groepen mensen. Het is dan ook logisch dat Bonnie en Yoshida geen probleem hebben met de risico’s die horen bij het binnendringen van een terrein met een kerncentrale of een kernwapenopslag. Ze hebben immers niks meer te verliezen. Zal het ze lukken om veel media-aandacht te trekken voor hun actie? En zullen ze een boete of gevangenisstraf krijgen? Die vragen houden de spanning erin tot het einde.
—
Eerder verschenen op Lalageleest
