Pien komt steppend op haar fiets achter me aan. Dat doet ze eigenlijk best handig
[Recensie] Homme is helemáál niet blij wanneer zijn moeder vertelt dat ze een tijdje een logé krijgen. Het is Pien en het is een noodgeval. Haar moeder is ziek moet een tijdje naar een herstellingsoord. Daardoor kan Pien een poosje niet thuis wonen. Homme is niet blij omdat Pien geen gewoon meisje is. Ze is raar! “Maar het raarste is die moeder, met dat grauwe gezicht en die zwarte kleren. Eigenlijk zijn ze bang voor haar.” Alleen zijn moeder lijkt goed op te kunnen schieten met de moeder van Pien, ze maken altijd een praatje.
Pien krijgt zolang de kamer van Homme. Hij moet naar de kamer van Tim, zijn broer, verhuizen. Dat vind hij maar niks. Het gaat hem niet om de spullen, maar om het uitzicht en om het ergens de baas te zijn. Gelukkig kan hij zijn hart luchten bij fietsenmaker Kees. Die luistert naar Homme en geeft hem het advies eerst maar eens een paar dagen goed te kijken wat er allemaal gebeurt. Daarna zien we wel weer…
Homme kan steeds bij Kees terecht wanneer hij het even niet meer uithoudt met Pien in huis, die alles verkeerd doet, ongelukjes maakt en voorgetrokken wordt door zijn ouders. Op verzoek van Kees heeft hij een bandje ingesproken met de dingen die hem het meest aan haar storen. Kees luistert samen met Homme het bandje af en stelt hem vragen. Waar stoort Homme zich het meeste aan? Juist daar moet hij dan op gaan letten van Kees. En een volgende keer vraagt Kees hem juist om niet meer op haar te letten en gewoon zijn eigen dingen te doen. Daarna zien we wel weer… Maar dan is Kees er ineens niet. Wegens omstandigheden gesloten, staat er op de deur. Pien en Homme besluiten hem samen te gaan zoeken.
Aan het eind van ieder hoofdstuk staat een klein gedichtje waarin Pien beschrijft hoe ze zich bij de hele situatie voelt. Dat dichten heeft ze van geen vreemde, zo blijkt tegen het einde van het verhaal. Ze heeft het van haar vader – denkt Pien, maar waar is haar vader? En wie is hij? Wanneer Pien en Homme eindelijk echt met elkaar gaan praten, begrijpt Homme ineens veel meer van Pien.
Homme en het noodgeval is een aandoenlijk boek over kwaadheid, zich niet begrepen voelen en eenzaamheid bij jonge kinderen. Maar ook een boek dat duidelijk maakt hoe liefde, vriendschap en hoop het verschil kunnen maken. Een knap geschreven boek dat kinderen tegelijk ‘de binnenkant’ van gedichten laat ervaren. Ik kan het dan ook van harte warm aanbevelen.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
