Een boek om stukje bij beetje te lezen
“Ooit bezat ik het volmaakte ei. Het was ongeveer zo groot als dat van een merel en had als bijzondere eigenschap dat het leeg was – niets dan een witte schaal rondom eivormige lucht”
[Recensie] Auteur Tommy Wieringa reist de wereld rond om zo alles te weten te komen over de plekken waarover hij in zijn romans schrijft. Deze reizen beschreef hij in columns die zijn verschenen in verschillende kranten, en die later gebundeld zijn in het boek Honorair Kozak. Het thema is echter niet per sé alleen dit reizen – Wieringa onderzoekt ook hoe kunst gezien wordt over de hele wereld.
Er is geen twijfel dat Wieringa een schitterende schrijfstijl heeft. Hoewel hij zich soms misschien schuldig maakt aan mooischrijverij, kan ik ontzettend genieten van de manier waarop hij zijn ervaringen deelt. Hij maakt veel mee tijdens zijn reizen, maar ook over de dagen waarop niets gebeurt, schrijft hij de mooiste, filosofische verhalen.
Ik had weinig vooronderzoek gedaan toen ik aan dit boek begon en wist daardoor niet meer dan dat het een reisdagboek was. Als ik had geweten dat het om een bundel van losse verhalen ging, was ik met een andere insteek begonnen en ik minder verbaasd geweest over hoe het van de hak op de tak sprong: van de ene reis in 2005 naar de andere in 1995 en weer terug naar die in 2005. Dit komt doordat de verhalen op volgorde van publicatie staan. Hoewel dit één logische volgorde is, zou ik een chronologische volgorde prettiger hebben gevonden om gebundeld te lezen.
Houd je van gepassioneerde, mooi geschreven stukken over verschillende landen, culturen, maar vooral over de balans tussen mens en kunst, dan raad ik je dit boek zeker aan. Maar lees het niet in één ruk. Lees af en toe een stukje, misschien twee, en laat je inspireren door Tommy Wieringa.
—
Eerder verschenen op Suus Leest
