It’s different for girls
[Recensie] In de volle overtuiging dat ik ook een recensie van het eerste deel had geschreven, ontving ik van de uitgeverij het tweede deel uit de Crescent City reeks. Het eerste deel heb ik gelezen en ik was er wild enthousiast over. De start van een fantasierijk en bovenal een avontuurlijk en extreem spannend verhaal. Een dikke pil met nog meer inhoud dan omvang. Ik tipte vervolgens enkele mensen in mijn naaste omgeving en die genoten net zoveel van dit prachtige verhaal. Er was vervolgens nog maar een ding dat ons restte: geduld bewaren en uitkijken naar het tweede deel. Wanneer deel 1, Huis van aarde & bloed, wel een recensie had gekregen, zou dit zonder enige twijfel tot het maximaal aantal sterren hebben geleid.
Het tweede deel heeft, los van de kleur, exact hetzelfde omslag als het eerste deel, naast de afwijkende elementen in de titel. Wederom is volstrekt helder dat het om een serie gaat. Een prima keuze. Het eerste deel was bloedrood van kleur, deed recht aan de titel. Dit tweede deel is groen en doet meer denken aan het element aarde dan aan lucht & adem. Persoonlijk had ik voor een andere kleur gekozen.
Het verhaal gaat wederom om Bryce en Hunt die op spectaculaire wijze Crescent City van de ondergang hebben weten te redden, in het eerste deel. Ze moeten het in dit tweede deel aanvankelijk rustig aan doen en dat geeft de auteur de kans om ons kennis te laten maken met de nieuwe machtsverhoudingen binnen de stad. Na verloop van tijd worden Bryce en Hunt gedwongen te kiezen of ze strijden aan de kant van de rebellen of aan de kant van de heersende Asteri.
Aangezien alle lezers liefhebbers zullen zijn van vuistdikke boeken en veelal veellezers zijn, is het belangrijk op welke wijze je de lezer weer meeneemt in het vervolg van het verhaal. Het was voor mij vele tientallen boeken geleden dat ik het eerste deel las, ik had op een beduidend soepelere introductie gerekend.
Voor mij is de verwijzing naar alle personages en verhaallijnen uit het eerste deel zo versnipperd en weinig expliciet dat het mij veel te veel tijd kost om weer lekker in het verhaal te komen. Ik lees wel en de herkenning blijft lang uit. Soms denk ik zaken als ‘Oh ja, wolven’ en daarmee komt het geheel vreemd en fragmentarisch over.
Op vele sites regent het sterren voor dit tweede deel. Het is zeker goed geschreven en de fantasie van de Amerikaanse auteur Sarah J. Maas kent geen grenzen. De spanning is er wederom en het verhaal kent een aantal spannende verhaallijnen. De door de auteur geschapen wereld had wat mij betreft een beter vervolg verdiend.
Het mist de overweldigende spanning van het eerste deel, het is rommeliger en anderzijds meer gericht op de vrouwelijke lezer dan zijn voorganger. De spannende chemie tussen de personages is geëvolueerd tot een semi-erotische, kleffe variant. En dat is teleurstellend.
In het eerste deel voelden de personages voortdurend de hete adem van mij, de lezer, in hun nek. Het tweede deel overzag ik het geheel vanuit een drone op grote hoogte en voelde mij op generlei wijze persoonlijk deel van het geheel. De beleving ontbrak en gaf mij het gevoel dat de auteur haar mooiste vondsten al aan het begin van de reeks had afgeleverd.
Praktisch gezien levert de pocketversie mij een ander probleem op. Hoewel een boek bij voorkeur dik is, heb ik nu ook gemerkt dat het maximum qua omvang te overschrijden is. Deze nagenoeg duizend pagina’s dikke roman is niet prettig vast te houden. Niet wanneer je zit en niet wanneer je liggend wilt lezen. De drie volledig overbodige losse bonusverhalen hadden wat dat betreft alleen meerwaarde gehad wanneer ze deze hadden weggelaten.
Een teleurstelling is dit tweede deel wanneer je het los beoordeeld een beetje. De teleurstelling is vele malen groter wanneer je het vergelijkt met het eerste deel, waaruit ook de torenhoge verwachtingen werden geboren. Huis van adem en lucht is uitstekend geschreven en spannend op verhaaltechnisch en erotisch vlak. Het kon mij echter zeer matig boeien en beklijft op geen enkele wijze. Was het toch lucht…
Ik geef dit boek twee sterren. Ik ben mij bewust dat ik hiermee sterk afwijk van de meeste lezerservaringen. Dus oordeelt u ook vooral zelf.
Persoonlijke songtekst:
‘What the hell is wrong with you tonight
I can’t seem to say or do the right thing
Wanted to be sure you’re feeling right
Wanted to be sure we want the same thing
She said
I can’t believe it
You can’t
Possibly mean it
Don’t we
All want the same thing
Don’t we
Well who said anything about love
No, not love she said
Don’t you know that it’s different for girls
(Don’t give me love)
No, not love she said
Dont you know that it’s different for girls’
(Joe Jackson – It’s different for girls)
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
