Wat een rijk boek!
[Recensie] Ronja is veertien en woont in een houten huisje op het vakantiepark van haar ouders, met een moestuin erbij. Dat klinkt misschien spannend, maar in de winter is het ijskoud en het huisje heeft dan geen stromend water. Bovendien is er geen internet, want het park is stralingsvrij. Af en toe kan het knap lastig zijn dat Ronja geen e-mails kan ontvangen, bijvoorbeeld als er een roosterwijziging op de website van de school staat. Ze krijgt wel geld van haar ouders om eten te kopen, maar dat is geen vetpot.
Huisje 13 begint in april, als de kou voorbij is en de groenten in de moestuin goed beginnen te groeien. Hoe Ronja in deze situatie verzeild is geraakt, wordt duidelijk via hoofdstukken met terugblikken. Ronja’s moeder was altijd bezig met haar werk. Ze had meer aandacht voor de mensen die haar opbelden dan voor haar dochter. Tot ze het haar te veel werd. Ze ontdekte dat ze gevoelig was voor straling en de mobiele telefoon moest weg. Met stiefvader Ramses kocht ze het vakantiepark. Ronja moest naar een andere school, op een uur fietsen afstand. Een paar maanden later gebeurde er iets waardoor haar overgevoelige moeder liever had dat Ronja niet meer in het beheerdershuis woonde, maar haar eigen plek kreeg.
Uithuisplaatsingen
Elin Meijnen is docent Nederlands en weet precies wat er speelt bij tieners van nu. Op het eerste gezicht lijkt dit verhaal misschien extreem, maar er zullen vast veel jongeren zijn die echt geen internet hebben thuis. Of die om een andere reden liever wat langer op school blijven hangen dan naar huis gaan. Een oplettende docent zal het gesprek aangaan, zoals de mentor van Ronja ook doet. Maar tieners weten heel goed wat de consequenties kunnen zijn als hun moeilijke omstandigheden bekend worden. Ronja heeft op internet gelezen over jeugdzorg en uithuisplaatsingen. Ze is bang dat ze bij haar vader zal moeten gaan wonen en wéér van school zal moeten wisselen. Haar vader is geen slechterik, maar hij is weinig thuis.
De pittige omstandigheden van Ronja worden niet al te zwaar door de leuke details van het verhaal. Ze is vernoemd naar Ronja de Roversdochter, het boek van Astrid Lindgren, waar haar ouders allebei fan van waren. Dit was voor mij aanleiding om dat te herlezen en het is nog steeds een heerlijk verhaal! Naast haar huishouden moet Ronja gewoon naar school en heeft ze te maken met leeftijdsgenoten, waaronder vriendinnen die haar een beetje pesten en een prikkelgevoelige klasgenoot. Ze is op een leeftijd dat ze ondersteuning en aandacht van haar ouders nodig heeft en tegelijk haar eigen gang wil gaan. Het heeft voor een veertienjarige ook voordelen om een eigen huisje te hebben, bijvoorbeeld als Ronja bevriend raakt met een jongen die ook op het park woont.
Natuurlijk neemt Ronja haar moeder serieus, maar als ze ontdekt dat haar vader het onzin vindt dat haar moeder stralingsgevoelig is, weet ze niet meer wat ze ervan moet vinden. Na een tijdje gaat ze erover in gesprek met haar moeder en dat doet ze knap: ze spreekt haar twijfel uit, zonder haar moeder af te vallen. Ronja is een leuk meisje en ik heb zo met haar meegeleefd. Wat een rijk boek, terwijl het niet te dik is en gemakkelijk leest.
—
Eerder verschenen op Lalagè leest
