"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Hunkering

Zaterdag, 14 oktober, 2017

Geschreven door: Maria Boonzaaijer
Artikel door: Marjon Nooij

Wanneer verlangen voortleeft, doet de liefde de ander geen kwaad

[Recensie] “De klap kwam bij het ontbijt op die vrijdagmorgen”.  “Patrick heeft een ander. Hij heeft niet alleen een ander – dat gebeurt wel vaker, ze was niet gek – maar hij wil godbetert ook met die ander verder. Na vijfentwintig huwelijksjaren wil hij van haar af, Julia. Zo bijt hij haar toe: ik wil van je af. Alsof ze een vlo is. Ongedierte dat je tussen twee vingers fijnknijpt. Een kwaal waarvan je verlost wilt worden”.

Ongeloof en verbijstering vechten om voorrang bij de tweeënvijftig jarige Julia en ze beseft dat ze voor de tweede keer in haar leven aan de kant wordt gezet door een man waar ze van hield. Toch, wanneer ze de deur voor de laatste maal achter zich dichttrekt, voelt ze enige opluchting dat ze “die leugen achter zich kan laten”.

Bij gebrek aan woonruimte trekt Julia in bij haar dochter Sigrid. Zij hoort op haar werk dat er een etage in de stad vrij is en regelt een afspraak voor Julia. Het appartement is een uitgelezen kans – de huur is laag -, maar de verhuurder zoekt iemand die tevens het huis schoonhoudt én zich wil bekommeren om een oudere man die de hoofdetage bewoont. Vol vertrouwen begint Julia een eigen leven.

De bewoner die onder haar woont blijkt de knorrige, vijfentachtig jarige Todi te zijn van Portugese afkomst. Hij ziet Julia als de zoveelste “huurling” en accepteert geen enkele bemoeienis van haar. Hierop start de verbouwereerde Julia een charmeoffensief en al snel ontdooit Todi.

“De nieuwe huurling brengt onrust, doet hem ’s nachts zweten. Is zij een wraakengel die gekomen is om de geheimen van zijn verleden weer op te graven? Is zij Theresa? Hij zou willen wegvluchten, ja, voor altijd wegzeilen.”

Er ontstaat een liefdevol en intiem contact, die haar eerst in verwarring brengt, maar voor beiden heel waardevol wordt. Ondertussen heeft Julia ook zorgen om haar dementerende moeder en ze bezoekt haar in het verzorgingstehuis. Haar gevoelens jegens haar kille, strenge moeder zijn niet warm te noemen en ze voelt zich heel verlegen met de situatie wanneer haar moeder seksueel getinte handelingen vertoont en openlijk verliefd lijkt te zijn. Wanneer ze in de wandelgangen een oude vriendin tegen het lijf loopt, vertelt deze over haar werk, waardoor Julia langzamerhand meer begrip voor haar moeder begint te krijgen. Een onthulling uit het verleden van haar moeder en ook het ontstaan van de warme vriendschap met Todi zijn eyeopeners voor haar.

Todi vertelt haar over een verloren liefde uit zijn jeugd in Portugal. Hij worstelt nog steeds met het een gevoel van falen en wil nog éénmaal terug naar Setúbal. Samen met Julia vertrekt hij om op zoek te gaan.

“Ja, daarom ben ik hier. Om de geschiedenis tot de orde te roepen. Om een spaak in het wiel te steken van de loop der dingen. Om het lot een loer te draaien”.

Er passeren nog enkele personages de revue. De oudere zus van Julia en de schrijver die boven Julia woont. Voor hen is er ook een laag gereserveerd in dit verhaal. Ook zij hebben, ieder op hun eigen manier, te maken met eenzaamheid en hunkering, al gaan ze daar niet al te handig mee om.

Met Hunkering heeft Maria Boonzaaijer een taboedoorbrekend verhaal neergezet over het verlangen naar liefde en naar warmte. Ze laat de lezer beseffen dat seksuele gevoelens niet persé aan leeftijd gebonden zijn. Boonzaaijer is er op een zeer integere wijze in geslaagd om dit thema neer te zetten, waarbij ze alles vertelt zoals het is, maar waar nergens iets banaals om de hoek komt kijken. De personages worden goed uitgediept. Samen met de flashbacks over de jeugd van Julia krijgt de lezer de informatie die nodig is om zich helemaal in te kunnen leven. Door de gelaagdheid van het verhaal weet de auteur de hunkering van meerdere kanten te belichten.

De schrijfstijl is soepel. De mooie zinsopbouw neemt je mee vanaf de allereerste pagina. Een eyeopener ten aanzien van álle vormen van waardigheid, warmte, genegenheid, verlangen, liefde en lust ongeacht leeftijd of handicap. Maria Boonzaaijer weet heel fijntjes te ontroeren.

De auteur

Maria Boonzaaijer is docent drama, stemcoach en chansonnière. Eerder schreef ze: Papa Tango (2009), Het vreemde meisje (2013) en Joodse buren (2015)

Eerder verschenen op Metdeneusindeboeken

Boeken van deze Auteur: