Complexe personages, schrijnende situaties en familiegeheimen
[Recensie] Ida’s nagelaten dagen bevat de geschiedenis van de familie Wolfslag. Een roman, maar toch ook non-fictief. Een non-fictieve roman dus. Ida’s nagelaten dagen is echter vooral het veelbelovende debuut van Gea Wolfslag. Wanneer je dit boek eenmaal hebt gelezen, zal je het nadenkend én verrast dichtslaan, want écht? Een debuut?
Wolfslag heeft haar boek gebaseerd op enerzijds hetgeen zij zich herinnert of heeft vernomen, maar anderzijds op een groot aantal verzamelde documenten. Flinke research dus.
“Vlak na het overlijden van mijn opa werd mijn oom door zijn vrouw op straat gezet. Mijn vader voelde zich geroepen zijn broer op te vangen en bij ons in huis te nemen. Dat eiste zijn tol in ons gezinsleven.”
De geschiedenis van de familie Wolfslag wordt door de auteur op rakende wijze verteld en diverse complexe personages, schrijnende situaties en familiegeheimen, passeren de revue. Het verhaal intrigeert en laat niet los en ondanks de vele emotionele gebeurtenissen weet de auteur het geheel overeind te houden en een zekere objectiviteit te behouden. Knap.
“Hoop en vrees. Dat spreekt uit dit sms’je. Je leeft tussen hoop en vrees. Hopelijk kopen ze genoeg tijd met de behandelingen en vinden ze in die tijd een remedie. Een experimentele behandeling. Die aanslaat. Tijd is hoop. Hoop doet leven.”
Dat alles maakt dit boek al meer dan de moeite waard, maar daarnaast weet Wolfslag door haar verteltrant in combinatie met een fraaie schrijfstijl, er iets extra’s aan toe te voegen. Wellicht doordat het haar eigen familiegeschiedenis bevat? Dat valt echter pas te bepalen wanneer Wolfslag met een volgend boek komt en ik hoop oprecht dat dat spoedig het geval zal zijn.
—
Eerder verschenen op Hanneke Tinor-Centi
