Onze toekomst ligt in de ruimte
[Recensie] Wat is de overeenkomst tussen Antarctica en de maan? Een gemeenschappelijk gegeven is, dat zowel op het continent rond de zuidpool als op de maan mensen onder erbarmelijke omstandigheden hebben geleefd. Een ander gemeenschappelijk kenmerk is dat er ter bescherming van beide gebieden internationale afspraken blijken te bestaan. Maar volgens het onlangs verschenen boek Dit is een van de vele wetenswaardigheden uit dit boek, dat als prikkelende ondertitel De toekomst van de Aarde ligt in de ruimte heeft. Nancy Vermeulen is vanaf haar vroegste jeugd geïnteresseerd geweest in alles wat met het heelal te maken heeft. Vanuit die belangstelling knutselde ze op jonge leeftijd zelf een telescoop in elkaar met behulp van twee vergrootglazen die ze zich had toegeëigend uit een bureau van haar ouders. Op dertienjarige leeftijd maakte ze kennis met mensen van de volkssterrenwacht Urania en de jongerenvereniging Oberon, wat erg bepalend was voor haar verdere ontwikkeling. De fascinatie voor het heelal heeft haar sindsdien nooit meer losgelaten, wat onder meer tot uiting kwam in het behalen van een master in de fysica en de sterrenkunde. Na het behalen van een licentie als lijnpiloot organiseerde ze onder meer in 2010 een gesimuleerde Marsexpeditie in Utah. Momenteel leidt ze de door haar opgerichte Space Training Academy, waar toekomstige private astronauten een opleiding kunnen krijgen. Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
Hoe kan het zijn dat de toekomst van de aarde in de ruimte ligt? Is het een voldongen feit dat de mens tot het einde der dagen kan blijven leven op onze oude vertrouwde planeet? Dat laatste is nu net iets waar Vermeulen zich zorgen over maakt. Want ooit zal er een einde komen aan het bestaan van de aarde, een woord dat ze trouwens ten onrechte consequent met een hoofdletter schrijft. De teloorgang van de aarde zal of door ouderdom komen, of anders wel door het klimaatprobleem, terwijl het ook niet uitgesloten is dat de uitdijende zon de aarde zal vernietigen. En dan? Gelukkig hebben wij als mens de technologische ontwikkelingen beschikbaar om onze grenzen te verleggen en nieuwe gebieden te ontdekken. Maar daar moeten we dan niet te lang mee wachten! En die onderzoekingstochten zouden zich niet zozeer moeten richten op datgene wat zich in een lage baan om de aarde bevindt, de nadruk moet eerder liggen op het verkennen van Mars, Venus of andere planeten. Het is maar goed dat de mens over een immense exploratiedrang beschikt, een ‘gezonde nieuwsgierigheid’ maakt dat we onze wereld voortdurend kunnen uitbreiden.
Het duurt wat lang voordat Vermeulen ter zake komt. Eerst komt, zoals gezegd, dat lange verhaal over haar persoonlijke ontwikkeling uitgebreid aan de orde, wat overigens beter in een bijlage achterin het boek zou thuishoren, vervolgens een algemene beschouwing over het ontstaan van het zonnestelsel, en daarna komt het bekende argument weer naar voren, dat de mens veel toepassingen aan de ruimtevaart te danken heeft, zoals telecommunicatiesatellieten, zonnepanelen, hittewerende brandweerhelmen en gps-navigatieapparatuur. Wie deze omwegen voor lief neemt, komt ongeveer halverwege haar boek tot de eigenlijke stellingname: ook al is de mens niet gemaakt voor een leven in de ruimte, dankzij de recente wetenschappelijke ontwikkelingen ligt daar uiteindelijk toch de toekomst. Het is al met al een overtuigend verhaal, vlot geschreven en goed onderbouwd!
—
