Slotdeel van de Faerie-trilogie
[Recensie] In Nederland werd Holly Black bekend met de Folk of the Air-trilogie, dat zeer lovend werd ontvangen. Het hoofdpersonage in die trilogie, Jude Duarte, wordt neergezet als een sterke en ambitieuze jongedame en via haar word je meegenomen in de fae-wereld. Door deze trilogie waren mijn verwachten voor de Faerie-trilogie hoog, ondanks de kennis dat laatstgenoemde eerder geschreven is dan de Folk of the air-trilogie, maar helaas werd ik teleurgesteld.
Water, bloed en ijzer
In het eerste deel, Water, volg je Kaye. Vervolgens volg je in Bloed Val om in het slotdeel IJzer weer terug te gaan naar Kaye. Het wisselen van de perspectieven en alles wat daarbij komt kijken, zorgen er mede voor dat er weinig connectie is met de hoofdpersonages.
In IJzer verklaart Kaye haar liefde aan Roiben, een faerie die we in deel één leren kennen. De kroning van Roiben, waarmee hij de heerser van het Onseeliehof wordt, is een belangrijk onderwerp in dit boek. Je verklaart immers niet zomaar de liefde aan een heer. Door deze verklaring wordt Kaye op een, eigenlijk onmogelijke, queeste gestuurd.
Roiben heeft ook zijn eigen queeste te voltooien. Zijn zus, heerser van het Seeliehof, ligt op de loer om zijn positie over te nemen. Als je bij faeries denkt aan lieve, onschuldige en zachtaardige sprookjesfiguren, heb je het helemaal verkeerd. Dit wordt door Holly Black zeer duidelijk gemaakt in het afsluitende deel van deze serie.
Het einde is het beste
Daar waar je in een serie eigenlijk graag wil dat je vanaf deel één een connectie hebt met het verhaal, laat Holly Black je met de Faerie-trilogie wachten tot het einde. Zoals hierboven aangegeven wordt er in deze serie gewisseld van perspectief, waarbij deel twee, vanuit het hoofdpersonage Val, achteraf aanvoelt als een nutteloos deel. In het slotdeel kom je dus weer terug bij Kaye, wie je in deel één hebt leren kennen.
Destijds kwam Kaye niet over als een bijzonder personage en ik moet dan ook bekennen dat ik haar karakter in dat deel niet goed voor de geest kan halen. In deel drie wordt ze echter veel sterker neergezet. Ze neemt de spannende stap om haar liefde voor Roiben te verklaren, ze neemt haar queeste aan en komt haar verantwoordelijkheden na. Toch blijft het ‘wauw’-effect achterwege. Mede door hoe Kaye zich ontwikkelt in dit deel, is het zeker vermakelijker dan de voorgaande delen, maar het is en blijft geen ‘ijzer’sterk verhaal.
De wereld die Holly Black gecreëerd heeft, kende ik al via de Folk of the air-trilogie. Dit was heel welkom, aangezien er anders weinig van te begrijpen valt. De hoven lijken allemaal veel op elkaar, overal heb je ‘gevaarlijke’ fae’s en dan heb je ook nog eens de wereld zoals wij hem kennen. Hoewel ik de magische wereld dus al kende, kwam het toch regelmatig voor dat ik informatie mistte. Met name lezers die beginnen bij deze serie zullen de draad kwijtraken. Dat is jammer, want de wereld an sich wordt in de Folk of the air-trilogie heel interessant uitgewerkt.
Trilogieën van Black
Heeft Boekerij dan een verkeerde keuze gemaakt door eerst de best beoordeelde trilogie uit te geven en daarna pas de Faerie-trilogie? Dat denk ik niet, want als ik eerst deze trilogie had gelezen, had ik waarschijnlijk niet snel weer een boek van Black opgepakt.
IJzer is, zoals ik al aangaf, het beste deel van deze trilogie. Naast dat Kaye interessante ontwikkelingen doormaakt, gebeurt er ook veel meer in dit deel. Het is één en al avontuur, plotwendingen en spanning. Dat maakt dat dit deel vele malen vermakelijker is dan de voorgaande delen.
De schrijfstijl van Black is uniek. Ze heeft een hele nieuwe wereld gecreëerd met ander soort wezens. Er zijn hele nieuwe gebruiken, rituelen en termen waar je aan moet wennen. Het is daardoor mogelijk dat je niet begrijpt wat Black bedoelt of dat je een zin driemaal moet lezen voor je ziet wat ermee bedoeld wordt. Dit zorgt ervoor dat het boek wat lastiger leest dan andere Young Adult-verhalen. Het past echter wel goed bij de ingewikkelde wereld die de schrijfster geschetst heeft.
IJzer is het slotdeel in de Faerie-trilogie. Hoewel dit het beste deel van de serie is, raad ik de serie op zich niet aan. Het is zeker niet noodzakelijk om deze trilogie te lezen voor je start met de Folk of the air-trilogie, een Young Adult-verhaal dat ik wel aanraadt. Door Black’s ingewikkelde schrijfstijl is het geen serie voor de beginnende fantasylezer, maar de magische wereld die opgezet is, is zeker het bezoeken waard.
—
Voor het eerst gepubliceerd op Bazarow
