Over acht kunstenaressen, eigenlijk negen
[Recensie]
[Recensie] Een graphic novel, levensverhalen van acht kustenaars. Ziedaar Ik ben mijn muze van Loes Faber. De acht kunstenaars die Faber als in een museum exposeert zijn acht vrouwelijke kunstenaars. Faber spreekt op de site Illustratie ambassade van acht eigenzinnige vrouwen. Bekende en minder bekende vrouwen portretteert zij in dit kunstboek.
Zoals een conservator een expositie inricht zo zet Faber de acht vrouwen neer in haar “museumboek”. Waarschijnlijk is Frida Kahlo voor de meeste van ons heel bekend. Haar werken zijn in 2021 en 2022 geëxposeerd in Cobra museum in Amstelveen en in het Drents museum in Assen. Momenteel, september 2022, is er een documentaire van Jeroen Krabbé gewijd over deze kunstenares.
Artemisia Gentileschi, Barones Elsa von Freytag-Loringhoven, Charley Toorop, Claude Cahun, Amrita Sher-Gil, Elizabeth Catlett, Carolee Schneemann zijn de andere zeven kunstenaressen. De keuze voor deze kunstenaressen is een persoonlijke, lezen we in een woord vooraf. Wat voor ons lezers interessant is, is de verscheidenheid van de kunst die de genoemde vrouwen beoefenden. Faber vertelt daarbij ook hoe de vrouwen groeiden in hun manier van werken.
De tijd waarin zij leefden en het beeld van de vrouw in die tijd beïnvloeden heel sterk de mogelijkheden en/of onmogelijkheden waarbij de vrouwen zich konden ontwikkelen. Faber leidt elk levensverhaal in met een tijdsbeeld of met interessante informatie.
Bijvoorbeeld over Charley Toorop, dochter van Jan Toorop. De laatste is een bekend schilder. Dochter Charley groeide op in een kunstenaarswereld, een breed veld om zich als kunstenaar te ontwikkelen. Faber schetst het leven van Toorop temidden van alle bekende kunstenaars in de tijd dat Toorop een plek aan het veroveren was in de kunstwereld. Mooi zijn de illustraties die Fabers teksten ondersteunen. Een stukje lezen, de illustraties bekijken, dat maakt dat je als lezer intensiever bij de verhalen betrokken wordt. Beeld en verhaal vullen elkaar aan.
Soms kosten de teksten die op een aparte wijze neergezet zijn, een beetje meer moeite om te lezen. De lettertypes zijn wel duidelijk maar als kleine kunstwerkjes verweven in een pagina. Het is wennen om op deze manier te lezen.
Maar wat Ik ben mijn muze heel bijzonder maakt is dat het levensverhaal van elke kunstenares gevat is in zwart-wit beelden waarbij Faber ook werken van de betreffende vrouwen in verwerkt heeft. Het maakt dat Faber eigenlijk het negende plekje verdient van eigenzinnige kunstenares.
Wel is het jammer dat de cover in kleur is en daardoor niet de sfeer weergeeft van de prachtige zwartwit-wit beelden in het boek.
Muze heeft als betekenis o.a. inspiratiebron voor een kunstenaar. De muze is vaak een vrouw. Terecht is de titel van het boek Ik ben mijn muze. Met dit boek is Faber gewoon de inspiratiebron van zichzelf. Een boek om in huis te hebben en er vaak in te kijken.
Leesfragment
—
Voor het eerst gepubliceerd op Bazarow
