Liefde, fouten en meer liefde
[Recensie] Eigenlijk wil ik alleen maar zeggen: lees dit boek! Als je een boek wil waarbij de emoties van de pagina’s knallen, met twee gecompliceerde, prachtige hoofdpersonen, dat vol zit met kunst en liefde, fouten en meer liefde. Lees. Dan. Dit. Boek.
Ik geef je de zon heeft geen achterflap waarop het verhaal ingeleid wordt. In plaats daarvan staat er:
“We waren allemaal op weg naar elkaar toe en lagen op ramkoers. Wat er ook ging gebeuren. Misschien is het gewoon de bedoeling dat bepaalde mensen in hetzelfde verhaal voorkomen.”
Hier heb je nogal weinig aan als je wil weten waar het Ik geef je de zon over gaat. Dit boek is echter zo in elkaar gezet dat het heel moeilijk is om iets over het verhaal te zeggen zonder te veel te verklappen. Heel kort gezegd gaat het over de tweeling Noah en Jude. Ze zijn gecompliceerd, creatief en vooral heel competitief. In het begin van hun tienerjaren maken ze heel veel mee, wat natuurlijk effect heeft op henzelf. Wat dit precies allemaal is, kom je gaandeweg in het boek te weten. Thema’s als puberteit, dood, seksualiteit, familie, vriendschap, vreemdgaan, kunst, jaloezie, liefde, schuld, pesten en jezelf vinden komen allemaal aan de orde. De manier waarop de schrijfster je meeneemt in deze thema’s en in de karakters van Noah en Jude is echt realistisch en indringend. Je word het boek in gezogen totdat je het niet meer neer kunt leggen. Elk hoofdstuk is een puzzelstukje en aan het eind komt alles samen op zo’n manier dat ikzelf alleen maar kon huilen en lachen tegelijk.
—
Voor het eerst verschenen op De Leesclub van Alles
