Een roman die geen moment verveelt
[Recensie] De ik persoon is op weg naar de dokter voor een regulier bloedonderzoek wanneer hij onderweg van de regen in de drup belandt. In wandeltempo gaat het vervolgens rap van kwaad tot erger. En hoe langer het duurt, hoe meer hij de ziekte in heeft. Eigenlijk wil hij maar één ding: Hij wil naar de dokter.
Een roadmovie in boekvorm. En dan een op-weg-film met de kortst afgelegde afstand ooit. Van huis naar de dokter. Het boek oogt als een gender neutrale roman. Babyblauw- en roze tinten vechten op de omslag om de aandacht. Bij een nadere blik blijkt het babyroze schoentje vooral smerig te zijn. En zo heb ik mij in de inhoud van het boek ook vies vergist. Ieder woord dat ik over dit boek schrijf is er eigenlijk één te veel. Al wat je moet weten is dat er iemand is die dolgraag naar de dokter wil.
De schrijfstijl is naast grappig ook Vlaams en daar is geen woord Frans/Latijn of Chinees bij. De auteur heeft een rijke fantasie en heeft ze hoogstwaarschijnlijk niet allemaal op een rijtje en zou zelf eigenlijk dringend naar de dokter moeten. Voor de mannelijke lezers zal ik blootgeven dat er ook erotiek in het boek zit. Ook mensen die van uitdrukkingen en gezegden houden, komen aan hun trekken. De auteur is een groot liefhebber van SM want nadat ik een foto van het boek had gepost, reageerde hij vliegensvlug op Social Media, nadat ik had vermeld dat ik naar de dokter moest.
Ook is er ruimte voor vliegtuigen, ware liefde, snorren en dubbele snorren. Dus dat zit wel snor. En Heisenberg uit Breaking Bad zit er ook in. Het is zo absurd grappig allemaal dat ik na afloop echt naar de dokter moest. Dus is het leven allemaal al erg genoeg? Lees dit verhaal. Want niets is leuker dan leedvermaak. En hoe erg het ook allemaal is, het kan altijd erger. Zo blijkt in dit boek. Ook te lezen in de trein of in de wachtkamer wanneer je naar de dokter moet. De auteur heeft Germaanse Filologie gestudeerd en dat is goed te merken wanneer je weet wat dat is. Ik niet. Hij beschikt wel over het talent om poëtische teksten te schrijven waarmee hij ook het vrouwelijke lezerspubliek weet te bereiken.
“Ik verzonk in haar diepe vijvers van blauw en groen
En blauw en okergeel”
En daarmee heeft de auteur met chirurgische precisie deze pil geschreven. Het zal ongetwijfeld alle leeftijden en alle doelgroepen behagen. Nu naar het eindoordeel van Ik ging naar de dokter.
Hoe kan zoveel ellende zoveel vreugde brengen? De auteur heeft een groot gevoel voor humor als wapen weten te gebruiken in een doldwaze absurdistische roman die geen moment verveelt. Het boek bevat raakvlakken met het werk van Herman Brusselmans maar het tempo van Erik Segers is vele malen hoger. De verhaallijnen balanceren tussen geniaal en gek. De personages lijken weggelopen uit de stripalbums van Urbanus. En toch is het ondanks of misschien wel dankzij deze vergelijkingen dat het veel vertedering oproept. En zo blijkt eens te meer dat je niet alleen om Belgen kunt lachen maar er ook mee kunt lachen. Wanneer je denkt ik wil wel een boek geven of kopen maar ik weet niet welk? Ik zou het wel weten: Ik ging naar de boekhandel voor Ik ging naar de dokter. Een cadeau om te lezen en het beste medicijn tegen verveling. Vier pijnstillers en vijf sterren voor dit boek.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
