De personages staan als een huis
[Recensie] Doodsimpel was mijn eerste kennismaking met de bestsellerauteur Peter James. Op een eenvoudige alledaagse manier weet hij met zijn thrillers de grootste angsten van zijn lezers te benoemen en te realiseren. Het concept waarbij een vrijgezellenfeest leidt tot een morbide grap met de bruidegom om hem levend te begraven, wordt angstaanjagend wanneer zijn vrienden kort daarop dodelijk verongelukken en niemand meer weet waar de bruidegom gebleven is.
Onder aansturing van de terugkerende hoofdinspecteur Roy Grace schrijft hij in de voorbije jaren een serie boeken met Grace waarmee hij, naast het serveren van de meest afschuwelijke misdrijven, een antiheld heeft weten te creëren die zijn boeken smoel geven. Het zorgt ervoor dat je de karakterontwikkeling van dit personage wilt blijven volgen.
Hij week vervolgens van dit succesvolle pad af met zijn voorlaatste boek Ultiem bewijs dat een vergelijking met de boeken van Dan Da Vinci Code Brown opleverde.
Nu komt Peter James, momenteel woonachtig op Jersey, niet met de te verwachten nieuwe Roy Grace maar met een separate thriller. In het nawoord van Ik volg jou legt hij uit waarom hij hiervoor heeft gekozen. Het accent ligt in dit boek dan ook niet op speurwerk maar op het wederom creëren van de ultieme angst bij de lezer.
Georgina ‘Georgie’ Maclean is samen met Roger en is dolgelukkig. Ze is fanatiek hardloper en geeft les als personal coach om mensen hun sportieve kant te helpen vinden. Ze worden uitgenodigd om bij de Valentines te gaan eten. Marcus en Claire ontvangen ze hartelijk in hun huis en in hun vriendenclub. Marcus heeft een oogje op Georgie, omdat ze hem aan zijn jeugdliefde doet denken. Marcus flirt en lijkt gehoor te vinden bij Georgie. Zijn zij voor elkaar bestemd of is zij een vogeltje voor de poes?
Wat begint als een ongemakkelijke situatie bij de lezer, transformeert langzamerhand naar een leeservaring waarbij je niet snel genoeg kunt lezen om de ellende voor te blijven. Wat een angstaanjagend en nietsontziend verhaal.
‘Wanneer je alles verliest wat je hebt, heb je zelfs geen tijd meer te verliezen. Timing, ja. Timing is alles’.
Peter James kan het prima stellen zonder Roy Grace. Zijn vrouw Lara leverde uit eigen ervaring het plot aan, waaruit Ik volg jou werd geschreven.
Er bestaan ogenschijnlijk onschuldige apps die een schat aan onbewuste en onverwachte informatie leveren aan mensen die er kwaad mee in de zin hebben. Waar je bent, waar je woont, wat je routines zijn en waar je komt. De waarschuwingen zijn terecht, net als de zorgen.
De schrijfstijl van Peter James is vooral gestoeld op snelheid. Hij maakt gebruik van ruim honderd korte hoofdstukken om de lezer te stimuleren om door te lezen. Cliffhangers aan het eind van ieder hoofdstuk leveren mij de vergelijking met de schrijfstijl van James Patterson op.
De personages staan als een huis en hebben weinig woorden nodig om geloofwaardig over te komen. Wel is voor de jongere lezers te merken dat het om een 73-jarige auteur gaat. Wie doet er immers nog een duster aan? De enige Duster die de jongeren nog kennen, heeft vier wielen. Voor de kritische lezer vallen er nog een aantal voor het verhaal goed-uitkomende-toevalligheden op.
Het mag mijn pret niet drukken. Ik heb genoten van dit boek. En wacht met smart op een nieuwe van deze auteur. Want weet je, Peter James?! Ik volg jou. Vier sterren voor deze vakkundig geschreven thriller.
Persoonlijke songtekst:
‘You’re the queen of the slipstream
With eyes that shine
You have crossed many waters to be here
You have drank of the fountain of innocence
And experienced the long cold wintry years
There’s a dream where the contents are visible
Where the poetic champions compose
Will you breathe not a word of this secrecy
Will you still be my special rose?
Goin’ away far across the sea
But I’ll be back for you
I’m gonna tell you everything I know
Baby, everything is true
Will the blush still remain
On your cheeks, my love?
Is the light, is the light always seen in your hair?
Gold and sliver they placed
At your feet, my dear
But I know you chose me instead’
(Van Morrison – ‘Queen of the slipstream’)
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
