"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Ik zie je

Zaterdag, 26 oktober, 2019

Geschreven door: Michael Berg
Artikel door: Nico Voskamp

Verwachting wordt niet helemaal ingelost

[Recensie] Michael Berg heeft zichzelf met acht voorgaande thrillers, waarvan twee genomineerd waren voor de Gouden Strop, al naar een behoorlijke reputatie geschreven. Dit keer gaat het verhaal over Carol Brodie, bestsellerauteur zonder bestsellerinspiratie.

Het verhaal begint als Carol op Heathrow Airport (ze woont in Londen) staat te wachten tot ze haar vliegtuig mag boarden. Erg veel gemoedsrust heeft Carlol niet als ze naar de stewardess kijkt en zichzelf ermee vergelijkt. “Wanneer ze mijn kant op kijkt lacht ze haar mooie tanden bloot. De vrouw ziet eruit als een plaatje. Perfect geknipt, perfecte make-up, perfect verzorgde nagels. Ooit zag ik er ook zo uit. Onwillekeurig verberg ik mijn afgekloven stompjes…”

Het tweede hoofdstuk flashbackt terug. Ze wacht in de wachtkamer van de groepspraktijk die nog steeds op hetzelfde adres zit, uitkijkend op Ladbroke Square Garden. Nog net niet hyperventilerend gaat ze in therapie bij dokter Pachter. Carol heeft issues, zoveel is duidelijk.

In de terugblikken in het leven van Carol krijgt de lezer brokjes informatie die langzaamaan duidelijk maken waarom ze zo gebukt gaat onder allerlei angsten. Ook dit doet Berg bekwaam, goed gedoseerd en geloofwaardig. Net zoals bij Carol, loopt bij de lezer de spanning op.

Hereditas Nexus

In het heden is ze in Zuid-Frankrijk aangekomen en rijdt ze met de Sixt-huurauto naar haar gehuurde villa. Hier hoopt ze zichzelf aan haar haren uit het writers block te trekken. Ze zet haar spullen om te gaan schrijven klaar: acht weken heeft ze de tijd om er een nieuw boek uit te persen. Dat kan ze. Dat heeft ze eerder gedaan. Maar eerst wat drinken. Rosé die conveniënt in de koelkast klaarstaat misschien? Welja. En een sigaretje, ééntje nog.

Berg tekent realistisch de fragiele toestand van Carol. Ze zit duidelijk in de knoop met zichzelf en heeft last van ongezonde gewoontes. Door de details vanuit Carol te beschrijven (een houten hoofd, brak en een asbakmond de volgende ochtend), krijgt de lezer al snel een band met haar. We leven met haar mee, moedigen haar aan: kom op, je kan het.

Maar zo simpel gaat dat niet. Berg sleurt zijn heldin eerst een andere kant op, naar het huis van de overbuurvrouw. Carol beloert de vrouw met een telescoop en ziet dat ze op een avond bezoek krijgt van een man, ruzie krijgt en wordt neergeslagen met een zwaar voorwerp. In plaats van de politie te bellen, gaat Carol zelf op zoek naar de achtergrond van de vrouw.

De schrijver neemt de tijd om die spanning op te bouwen, heel ruim de tijd. We lezen iets te regelmatig dat Carol weer een flesje teveel heeft opengetrokken en weer teveel sigaretjes heeft geïnhaleerd, en opnieuw met wazige blik achter het stuur de bergweggetjes rond de Mont Ventoux afrijdt. Erg leuk voor de couleur locale maar het maakt het verhaal niet scherper. De ontknoping is dan wel weer goed, maar door die te lange aanloop in verhouding toch wat teleurstellend.

Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles

Boeken van deze Auteur:

Het meisje op de weg

Twee zomers

Heller

Broertje

De vermissing