Een verhaal dat je volledig verrast!
[Recensie] Tijdens het lopen ontdekt rechercheur Saskia, met hulp van haar hond Dino, een mishandelde vrouw met een baby. Het is de start van een reeks vreselijke gebeurtenissen. Samen met haar collega Gijs worden ze op een zaak van vermiste vrouwen gezet. Als snel wordt het duidelijk dat ze met een seriemoordenaar te maken hebben. Intussen gaat het privéleven van Saskia ook niet over rozen. En het lijkt van kwaad naar erger te gaan…
Met Ik zie jou, zie jij mij? heeft Mariska Noordeloos een spannende thriller neergezet. Het is reeds het zesde boek van haar hand. Naast het schrijven heeft ze een cafetaria in Andijk, Noord-Holland.
In de proloog vindt Saskia tijdens het lopen een zwaar toegetakelde vrouw en een baby. Terwijl je als lezer hier graag meer over wilt weten, gebeurt dit niet. Nog niet. De spanning die hierdoor wordt opgewekt verdwijnt echter alweer snel eenmaal het verhaal echt begint. In de eerstvolgende hoofdstukken leer je vooral Saskia beter kennen, waarbij de klemtoon ligt op haar huwelijk met Ruud en de erger wordende problemen. Pas wanneer een vermiste tiener dood wordt teruggevonden komt de spanning en vaart stilaan terug in het verhaal. De gebeurtenis grijpt Saskia en haar collega Gijs aan. Bij het brengen van het slechte nieuws aan de moeder, hoort Saskia informatie die ze liever niet had gehoord. Er is nog meer intrige op komst.
Intussen merk je tijdens het lezen enkele dingen op die behoorlijk verwarrend zijn in het begin. In eerste instantie gaan de hoofdstukken over Saskia, tot dit plots verandert. Vanaf dan is er een continue perspectiefwissel met andere personages, hoofdzakelijk vrouwen. Het duurt een hele tijd vooraleer je hier aan gewend bent. Het moeilijkste is dat je nog geen enkel idee hebt wie deze vrouwen zijn en wat hun rol is in dit verhaal. Dat maakt het risico op het door elkaar slaan van de vrouwennamen groot. Naar mate het verhaal vordert, verbetert dit. Uiteindelijk is het zelfs een cruciaal onderdeel van de verhaallijn. Ditzelfde geldt nog meer voor de cursieve stukken tekst die onderaan de meeste hoofdstukken te vinden zijn. Je hebt geen idee wie hier aan het woord is en waartoe het zal leiden. Uiterst vaag in het begin, maar o zo belangrijk op het einde. En het verhoogt de spanning aanzienlijk.
Eenmaal je wat vertrouwd bent aan de onwennige opbouw van de verhaallijn, komt de vaart steeds meer in het verhaal. De vele perspectief wissels geven namelijk nog een voordeel: het zorgen voor spannende cliffhangers. Op die manier wil je van ieder personage tegelijk weten hoe het verder gaat, wat natuurlijk niet gaat. De cursieve stukken tekst doen daar nog een schepje bovenop. Hoe verder het boek vordert, hoe gruwelijker het ook wordt. Een sterke maag is soms wel een noodzakelijkheid.
Mariska Noordeloos besteedt veel aandacht aan de uitwerking van de personages. Het valt op dat de vrouwen allen erg eenzaam zijn en op één na geen contact meer hadden met hun familie. Dat maakt hen kwetsbaar waardoor ze een gemakkelijk slachtoffer worden. Ook Saskia heeft de nodige problemen thuis, maar ze heeft veel steun aan haar collega Gijs. Het meest intrigerende personage is de tot het einde onbekende dader. Met een jeugd die minstens even gruwelijk was als de moorden, en een aparte onconventionele opvoeding is het geen wonder dat hij ontspoort. Noordeloos raakt hiermee thema’s aan zoals (seksueel)misbruik, verlies en wraak.
Zowat halverwege Ik zie jou, zie jij mij? krijg je het idee dat je het raadsel hebt ontrafeld. Maar de ontknoping blijkt alsnog anders in elkaar te zitten dan gedacht. Nog luguberder en gestoorder. Zelfs al zit je in de juiste richting te zoeken, toch word je volledig verrast. Het is daarom jammer dat het eerste deel van het boek zo verwarrend overkomt en te veel op Saskia’s privéleven focust. De echte spanning en duidelijkheid is er maar pas na een tijdje lezen. Dan pas heb je het gevoel in een thriller te zitten. Eentje waarvan je het boek amper kunt wegleggen. Een zwak begin met een ijzersterk einde. Het voelt dubbel aan, maar het sterke wint het uiteindelijk van het zwakke. Ik geef Ik zie jou, zie jij mij? drie sterren.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
