Na een vreemde start komt alles goed
[Recensie] Tijdens een wandeling ontdekt rechercheur Saskia een mishandelde vrouw met een baby. Terwijl je als lezer hier graag meer over wilt weten, verdwijnt de spanning alweer snel eenmaal het verhaal echt begint.
Met Ik zie jou, zie jij mij? heeft Mariska Noordeloos een spannende thriller neergezet. Dit is het zesde boek van haar hand. In de eerstvolgende hoofdstukken leer je Saskia beter kennen, waarbij de klemtoon ligt op haar huwelijk met Ruud, dat van kwaad tot erger gaat. Pas wanneer een vermiste tiener dood wordt gevonden komen de spanning en vaart stilaan in het verhaal.
Toch zijn er enkele dingen die behoorlijk verwarrend zijn. In eerste instantie gaan de hoofdstukken over Saskia, tot dit plots verandert. Vanaf dan is er een continue perspectiefwissel met andere personages, hoofdzakelijk vrouwen. Het moeilijkste is dat je nog geen enkel idee hebt wie deze vrouwen zijn en wat hun rol is. Dat maakt het risico op het door elkaar slaan van de vrouwennamen groot.
Uiterst vaag
Naarmate Ik zie jou, zie jij mij? vordert verbetert dit. Uiteindelijk is het zelfs een cruciaal onderdeel van de verhaallijn. Ditzelfde geldt nog meer voor de cursieve stukken tekst die onderaan de meeste hoofdstukken te vinden zijn. Je hebt geen idee wie hier aan het woord is en waartoe het zal leiden. Uiterst vaag in het begin, maar o zo belangrijk op het einde. En het verhoogt de spanning aanzienlijk.
Eenmaal je wat vertrouwd bent aan de onwennige opbouw van de verhaallijn, komt de vaart steeds meer in het verhaal. De vele perspectiefwissels geven nog een voordeel: ze zorgen voor spannende cliffhangers. Op die manier wil je van ieder personage tegelijk weten hoe het verder gaat, wat natuurlijk niet gaat. De cursieve stukken tekst doen daar nog een schepje bovenop. Hoe verder het boek vordert, hoe gruwelijker het wordt. Een sterke maag is noodzakelijk.
Een gemakkelijk slachtoffer
Mariska Noordeloos besteedt veel aandacht aan de uitwerking van de personages. Het valt op dat de vrouwen eenzaam zijn en op één na geen contact hebben met hun familie. Dat maakt hen kwetsbaar waardoor ze een gemakkelijk slachtoffer worden. Ook Saskia heeft de nodige problemen thuis, maar ze heeft veel steun aan haar collega Gijs. Het meest intrigerende personage is de tot het einde onbekende dader. Met een jeugd die minstens even gruwelijk was als de moorden, en een aparte onconventionele opvoeding is het geen wonder dat hij ontspoort. Noordeloos raakt hiermee thema’s aan zoals (seksueel)misbruik, verlies en wraak.
Zowat halverwege Ik zie jou, zie jij mij? krijg je het idee dat je het raadsel ontrafelt. Maar de ontknoping blijkt alsnog anders in elkaar te zitten. Nog luguberder en gestoorder. Zelfs al zit je in de juiste richting te zoeken, toch word je verrast. Het is daarom jammer dat het eerste deel van het boek zo verwarrend overkomt en teveel op Saskia’s privéleven focust. De echte spanning en duidelijkheid komen pas na een tijdje lezen. Dan pas krijg je het gevoel in een thriller te zitten. Eentje waarvan je het boek amper kunt wegleggen. Een zwak begin met een ijzersterk einde. Het voelt dubbel aan, maar het sterke wint het uiteindelijk van het zwakke.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
