In gesprek met Aloka Liefrink

Wie is Aloka?

Je bent geboren in Kerala (India). Wat heb je nog met dit land waar toch je ‘roots’ liggen?
Niet zo veel op dit moment omdat ik zo druk ben met andere dingen. Er is een reden waarom ik hier ben, en daar heb ik wat uit te leren. Ooit, wanneer de tijd rijp is, zal ik het land misschien wel bezoeken om de geuren en de kleuren op te snuiven. Mijn biologische familie terugzoeken is geen optie, want ik ben te vondeling gelegd. En wát als ik bijvoorbeeld mijn moeder wél zou terugvinden, en ik zou een buitenechtelijk kind zijn geweest? Wat zijn dan de gevolgen voor haar in India? Steniging? Verlies van haar nieuwe gezin etc…? Daar staan weinigen bij stil. Ik wel want mijn biologische moeder heeft ongetwijfeld een hartverscheurende keuze gemaakt en voor mij het beste gewild.


Het is bekend dat je de eerste negen maanden na je geboorte in een weeshuis werd verzorgd en daarna door je ouders uit België werd geadopteerd. Hoe was het om op te groeien in België? Hebben je ouders je cultuur vanuit je geboorteland meegenomen in je opvoeding?
Niet echt. Mijn vader was een wandelende encyclopedie (lacht), en vertelde me veel over het land en waarom het moeilijk voor me was om daar als meisje te leven. Voor de rest ben ik héél westers opgevoed. Al merk ik wel dat ik me goed kan vinden in een Indiase filosofie: het boeddhisme. Ik praktiseer niet, maar vind het een fijne levensinstelling.

‘Verweesd’ was je debuutroman met een hoog autobiografisch gehalte. Waarom schreef je dit boek?
In die tijd vond ik enkel handleidingen voor adoptanten en zag ik geen enkel verhaal van een geadopteerde. Het fascineerde me want misschien kon ik door mijn eigen verhaal wel ‘taboe-overschrijdend’ zijn? Waar was het verhaal van de adoptiejongere in deze maatschappij? Het lukte me om geadopteerden bij elkaar te brengen. Een lezer van ‘Verweesd’ startte de Facebookgroep ‘omdat adoptie een gevoel is’. Prachtinitiatief! Verweesd is sterk autobiografisch, al dan niet bewust -hier en daar-gefictionaliseerd. Een toenmalige vriendin van me motiveerde me om het voor te leggen bij een uitgever. En zo begon het (lacht).


Hoe lang heeft het geduurd eer je het verhaal op papier had precies zoals je wilde?
Ik ben op mijn 16e begonnen en op mijn 26e startte ik met de eindfase (knipoogt).


Heeft het proces en de publicatie rondom ‘Verweesd’ jou anders naar het leven doen kijken?
Mijn adoptievader zaliger overleed toen ik zestien was, en met mijn adoptiemoeder heb ik -zéér bewust- geen contact meer. De publicatie ervan was een mijlpaal in mijn leven. Niet zozeer omdat het mijn eerste boek was, maar ook het spreken in het openbaar -over mezelf- was best een pittige uitdaging.


Samen met Luc Deflo schreef je ‘Onderhuids’. Hoe verloopt zo’n samenwerking en hoe kwam je bij Deflo terecht?
Hij zocht een ‘debutant’ met wie hij een serie kon schrijven. Dat leek me een commercieel en leuk idee! Zo’n samenwerking vlot pas echt mits vastomlijnde afspraken. De uitgever wilde dat ik de vrouwenrollen en de psychologie voor mijn rekening nam. Luc de politionele en de mannenrollen.


Met wie zou je ook eens graag een boek schrijven?
Het lijkt me heel leuk om met Saskia Noort ooit een boek te kunnen schrijven (lacht). Ik heb erg veel bewondering voor haar verhalende kwaliteiten en haar schrijfstijl. Ook vind ik dat ze zeer no nonsense overkomt in haar interviews. Down to earth en daar hou ik van.


Inmiddels ben je een gevestigd auteur. Hoe voelt dat? Heb je nog wensen?
‘Gevestigd’ (lacht verlegen). Geruststellender dan vijf jaar geleden. Na ‘Verweesd’ kon het net zo goed afgelopen zijn. Ik wílde wel thrillers schrijven, maar ik was heel onzeker over de keuze die ik had gemaakt nadat mijn eerste thriller af was. Mijn toenmalige uitgever gaf nog geen thrillers uit. Zou een andere uitgever mijn verhaal lusten? Daarvan heb ik vaak wakker gelegen. Ik heb zeer zeker nog wensen! Ik hoop dat ‘De voyeur’ opnieuw een bestseller wordt. En als dat niet zo is, ga ik lekker door met schrijven (lacht). Een vertaling de wereld in? Een verfilming? Zou allemaal leuk zijn!


Wellicht een strikvraag, maar heb je een favoriet boek tussen je eigen boeken? En waarom dat boek?
Het laatste. ‘De voyeur’ heb ik met een heel andere bagage geschreven dan ‘Fotomodel gezocht’. Ik probeer telkens weer te leren van waardevolle (!) feedback van lezers en neem die graag mee in mijn volgende werken. Dit boek heb ik ook in een ‘pittige tijd’ geschreven en kreeg een go bij een wel zéér toonaangevende uitgeverij. Toen ik de samenwerking met Deflo – en dus met diens uitgever -stopzette ben ik met het ‘nothing to win, nothing to lose’ idee over De Boekenbeurs gelopen en sprak VBK aan. Zij zagen ‘licht’ in mijn concept. Ik had nauwelijks wat uitgewerkt materiaal en vier à vijf maanden later lagen er 300 A4tjes. (Ik functioneer graag onder deadlines.) Dit in een zéér wrange periode in mijn leven, en schrijven werd mijn overlevingsdrive! Dit project moést gewoon slagen! Ik dreunde het vaak op als een soort mantra.

Is er een bepaald onderwerp waarover je graag een boek zou schrijven maar het eigenlijk niet doet omdat het wellicht té controversieel is?
Ja, en misschien verwerk ik het tóch nog wel. Daar vertel ik verder niets over in dit interview (lacht).


Je bent ook schrijfcoach. Waarom die drang om, naast het auteur zijn, ook dit te doen?
Ik kreeg vaak de vraag ‘wil je me helpen bij het schrijven van mijn verhaal?’ Dat vond ik een hele eer! En ik doe het graag. Ik hou ervan om mensen blij te maken, en wat is er nu fijner dan je eerste verhaal uitgewerkt op papier te zien?


Kun je je voorstellen dat je totaal iets anders zou doen qua carrière? En wat zou dat dan zijn?
Schrijven zal nu nog een onderdeel blijven van mijn carrière. Wie weet wat er nog allemaal op mijn pad komt? (knipoogt)


‘De voyeur’, je laatste boek is net uit. Opgelucht of juist niet? Is er sprake van een leegte nu of ben je al volop met iets anders bezig?
Dat is zeer zeker een opluchting! Het besef dat ik vorig jaar nog niets had en dat het nu in de winkelrekken ligt, zorgt voor een voldaan gevoel. En ja, zelfs tijdens deze promoperiode, ben ik volop met iets anders bezig. Wat precies vertel ik nog niet.



Voor degenen die ‘De voyeur’ (nog) niet kennen, waarom zou je ze aanraden dit te gaan lezen? En kun je in het kort iets over het boek vertellen?
Natuurlijk raad ik het aan! Haha! Waarom? Zoals ik eerder aangaf, ‘groei’ ik na elk boek en ik denk dat ‘De voyeur’ een volwassen versie is van alles wat ik daarvoor publiceerde. Gevoelens en (gevaarlijke) situaties schreef ik dit keer ‘doorleefder’ neer, denk ik. Ook heb ik -meer dan ooit- beroep gedaan op professionals die me hielpen bij de research van het boek zelf.

Zou dit boek zich lenen voor verfilming denk je? Wie zou je dan in de cast willen zien?
Misschien wel door de verhaal- en vertelstructuur, omdat ik elk (belangrijk) personage aan het woord laat. Je kunt ook ‘de slechterik’ (antagonist) volgen, ook als je zijn gedachtegang en gedrag niet kunt volgen (lacht). Het boek is ook zó opgebouwd dat je per datum mee kunt volgen, en dat is ook wel handig bij het verfilmen van een boek. Maar goed: ik blijf met de voetjes op de grond, hoor.


Omschrijf jezelf eens alsof jij je beste vriendin bent?
Dit vind ik een moeilijke ;).


Is er iets wat je per se gedaan wilt hebben voor je 50e?
Een vertaling of een verfilming zouden natuurlijk het summum zijn. Maar een prijs winnen lijkt me ook supertof! Dan weet je dat je werk écht gewaardeerd wordt.


Stel dat je iemand mag/kan ontmoeten uit het heden of verleden. Wie zou dat zijn en waar zou je het graag over willen hebben?
Mijn adoptievader. Met hem zou ik het nog over honderd en een dingen willen hebben.


Je bent actief op Social media. Wat is voor jou de grootste kracht en de

grootste valkuil daarvan?
De kracht ervan is dat je heel erg betrokken bent bij je lezers. En dat is tof en leerrijk. Soms denk ik wel eens dat een week zonder ook wel z’n charmes zou hebben. Maar of ik dat zou kunnen? (knipoogt) Lezers motiveren me tijdens het schrijfproces. Een valkuil is dat ik niet altijd ‘kaf van het koren’ kan scheiden. Sommige volgers zijn geen lezers, maar op andere dingen uit. Signeersessies geef ik -bij deze – dus niet privé! (lacht)



Hierdoor krijg je ook sneller contact met je lezers. Vertel eens hoe dat gaat?
Vaak heel aangenaam en interactief.


Hoe kijk je aan tegen recensies? Kun je goed tegen (opbouwende) kritiek?
Opbouwende en nuttige kritiek vind ik meer dan de moeite waard! Alleen zo leer ik.


Je boek ‘De voyeur’ is deze maand ‘Boek van de maand’ bij ons. Hoe vind je dat soort initiatieven?
Geweldig! Het is ook een hele eer om bij jullie ‘het boek van de maand’ te mogen zijn!



Binnenkort de Boekenbeurs Antwerpen. Verheug je je daarop? Vind je dat een meerwaarde als auteur?
Jazeker! Dat is hét moment waarop je alle lezers -met wie je virtueel contact had- ook live ziet en een beetje tijd voor ze kunt maken. Echte lezers ben ik ook zeer dankbaar. Het Boekenbeursmoment vind ik ontspannend en spannend tegelijkertijd. Wie ontmoet je? Wat vindt men echt van je boeken? De sfeer op De Boekenbeurs vind ik ook uniek. Van achter je signeertafel zie je veel.

Wat is de meest originele/domme/lachwekkende/moeilijke vraag die je ooit is gesteld in een interview?
Ik kan er niet één specifieke uit halen. Ik heb wel vaak pittige vragen gehad, zeker tijdens mijn debuut. Ik heb eerder te maken gehad met rare vragen/ opmerkingen van lezers. Zo herinner ik me een lezer die bij mijn signeertafel stond, en me vertelde dat hij de cover van Verweesd zo leuk vond dat het boek mee onder de lakens ging (schaterlacht).



Tot slot: Welke leeftijd tot nu toe zou je nog eens over willen doen? En waarom?
Geen enkele. Elke leeftijd heeft me tot hiertoe wijzer gemaakt (of zou toch moeten).



Dank je wel Aloka voor je enthousiaste medewerking en je unieke prijs die je beschikbaar hebt gesteld voor de winnaar. 
In het leesfragment was de vraag: Wat is het merk en de soort sterke drank dat Richard bij zich draagt? en het juiste antwoord daarop was Talisker Single Malt.


Degene die de digitale schrijfworkshop van Aloka én een gesigneerd exemplaar heeft gewonnen is Joris Veroeveren……van harte! Het boek komt zsm jouw kant uit!



Verder wensen we Aloka heel veel succes met alles dat op haar pad gaat komen!



Patrice – team De Perfecte Buren

Eerder verschenen op Perfecte Buren.