"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

In gesprek met Astrid Pfister

Dinsdag, 16 oktober, 2018

Geschreven door: Astrid Pfister
Artikel door: Roelant de By



Recent hadden Roelant en Silke een zeer gezellig gesprek met Astrid Pfister, auteur van het boek Liebe ist unvergänglich. Dit gesprek liep over verschillende dagen en gezien Astrid toch wel wat ver woont, hebben we gebruik gemaakt van het internet om het interview te doen.
Astrid heeft al heel wat boeken op haar naam staan en is in Duitsland dan ook een gekend auteur. Maar laten we Astrid eerst zichzelf even voorstellen.



Astrid: Ik ben getrouwd en woon samen met mijn man, zoon en pleegdochter. Ik heb van mijn ouders een zeer strenge opvoeding gekregen, het waren mensen die vooral in hokjes denken. Ik werk full time als lector voor HarperCollins en twee andere uitgevers.
Mijn eerste boek schreef ik in 2001 en sindsdien heb ik boeken geschreven in verschillende genres zoals romans, thrillers en horrors, maar ook boeken voor kinderen en korte verhalen.



Silke: De meeste auteurs houden het bij één of twee genres, ben je dan nog op zoek naar welk genre je het meest bevalt?

Astrid: Voor mij is het geen zoektocht naar welk genre mij het beste bevalt, ik voel me thuis in de verschillende soorten boeken en ik wil als auteur divers zijn en mijn grenzen verkennen. Zelfs als lezer verdiep ik mij graag
in verschillende genres.



Silke: Je hebt wel een bijzonder boek geschreven samen met iemand anders, namelijk Seven chambers of our Expressions. Kan je ons hier wat meer over vertellen?

Astrid: Seven chambers of our Expressions betekent zeer veel voor mij. Het is een boek vol poëzie dat ik samen schreef met de Amerikaanse death row gevangene Eric Cathey. Het boek bevat gedichten over liefde, familie, geloof, doodstraf, politiek en het Amerikaanse ghetto leven. Dit is één van de boeken waar ik het daarnet over had, het is een genre die voor mij volledig onbekend was en dat ook emotioneel veel vroeg van mij.



Roelant was hier wel zeer nieuwsgierig naar en vroeg hoe Astrid de gevangene had leren kennen en hoe het co-auteurschap verliep.

Astrid: Al vele jaren zette ik mij in tegen de doodstraf zoals petities ondertekenen, maar dit voldeed niet voor mij en ik wilde meer actief zijn. Zo begon ik een gevangene te schrijven op death row die een pennenvriend zocht om de dagelijkse routine te delen, zijn gedachten en angsten. We schreven vaak over de onderwerpen die we wilden aankaarten in ons boek, hoeveel poëzie erin verwerkt moest worden etc… Eric heeft ook tekeningen gemaakt die bij elk hoofdstuk horen. Beetje bij beetje kreeg het boek vorm. Toen alles klaar was heb ik alles uitgetypt, het manuscript gemaakt en doorgestuurd naar de uitgever.
Gevangenen op death row hebben geen toegang tot internet, dus alles gebeurt via de klassieke postdiensten. We schrijven elkaar nu ongeveer 2 keer per maand.



Roelant: mijn beeld over de death row en de doodstraf wijzigde nadat ik een boek van John Grisham las. De kracht van boeken om iemands gedachten te veranderen, heb je ook al dergelijke ervaringen ondervonden?

Astrid: ja als een tiener heb ik Dead Man Walking van Helen Prejean gelezen en het was voor mij een echte eyeopener. Hierna besloot ik op te komen tegen de doodstraf.





Roelant: we moeten de mogelijkheid hebben om onze ogen te openen, het is fantastisch dat jij hiermee actief iets hebt gedaan. Jammer genoeg heb ik nog geen van jouw boeken gelezen. Silke heeft dit wel al gedaan.

Silke: inderdaad, ik heb Liebe ist unvergänglich gelezen, wat me zeer goed bevallen is. Terwijl ik het boek las vroeg ik mij af of het boek deels autobiografisch is? Het hoofdpersonage wil namelijk ook een boek schrijven.

Astrid: Het boek is deels autobiografisch op vlak van gedachtegoed. Ik heb dezelfde gevoelens als het hoofdpersonage ten opzichte van ouderen. Ik ben namelijk actief in een sociale club die zorgt voor kinderen die het moeilijker hebben en ouderen die eenzaam zijn en hulp nodig hebben in hun dagelijkse leven. Wanneer je luistert naar de ouderen hoor je de meest onvoorstelbare verhalen. Jammer genoeg wordt vaak de associatie gelegd tussen oud en saai, maar door te luisteren naar hen kom je te weten dat zij vaak succesvolle zakenmensen waren, de wereld hebben rondgereisd en ook heel mooie liefdesrelaties hadden. Met de liefdesverhalen in het boek wou ik de mensen laten zien wat achter een gezicht vol rimpels schuilt.
Het is ook grappig dat elke lezer een andere favoriet verhaal heeft in het boek.

Silke: ik denk dat deze missie zeker geslaagd is. Je boeken zijn enkel in het Duits gepubliceerd. Zijn er al plannen om ze in andere talen uit te brengen.

Astrid: nee, jammer genoeg nog niet, ik mis de contacten bij de uitgevers in andere landen, maar het zou me zeer gelukkig maken, moesten ook lezers buiten Duitsland mijn boeken lezen.



Roelant: wat zijn je hobby’s?

Astrid: Voorheen deed ik ballet, maar nu ben ik een zeer enthousiaste lezer. Ik heb zelfs mijn eigen boekenkamer. Ik heb veel boeken van Coben en Connelly. Kennen jullie Chelsea Cain? Zij schrijft boeken over een vrouwelijke seriemoordenaar, die even charismatisch is als Hannibal Lecter.

Roelant: Chelsea Cain is in mijn bibliotheek maar nog ongelezen.

Astrid: Moet je zeker lezen, de thrillers zijn geweldig. Als Duitse thriller auteur kan ik Sebastian Fitzek aanbevelen, verscheidene van zijn boeken zijn reeds vertaald in het Engels.

Roelant: Anita Terpstra, een Nederlandse auteur is ook vaak vertaald, een van haar boeken gaat over een gevangene op death row die een jonge vrouw huwt, Samen heet het boek. Over Fitzek heb ik reeds gehoord, maar ik heb ook nog
niets gelezen van hem. En wat denk je over Anders Roslund? Zijn Three hours is net uit, ik vond deze geweldig.

Astrid: Ik heb enkel ‘box 21’ gelezen van hem.



Roelant: Heb je dan ook thrillers geschreven?

Astrid: Ja, ik heb inderdaad ook thrillers geschreven, mijn laatste boek was een thriller en het boek waar ik nu aan schrijf is ook een thriller. Silke, wat was je favoriet liefdesverhaal in Liebe ist unvergänglich? Ik ben altijd zeer nieuwsgierig hiernaar.

Silke: Zeker en vast het verhaal van het koppel dat elkaar uit het oog verloor tijdens de oorlog. Heb jij ook een favoriet?

Astrid: Het is vreemd dat iedereen een ander verhaal het leukst vindt, ik dacht dat er een verhaal het populairst zou zijn. Ik denk dat het afhangt van wat je verwacht in de liefde en hoe iemand erover voelt. Mijn favoriet verhaal is ook deze van het koppel in de oorlog en tijdens het schrijven bleek ik meer en meer van Mr. Woolsey te houden.

Silke: Wel Astrid, bedankt om tijd vrij te maken voor dit interview.
Roelant: Dank je Astrid het was zeker een voorrecht om met je te praten.

Lees HIER de recensie van ‘Liebe ist unvergänglich’ 

Eerder verschenen op Perfecte Buren.


Laat hier je reactie achter:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Alleen inhoudelijke reacties die gaan over het besproken boek en/of de recensie worden geplaatst.