"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

In gesprek met ... Bertina Mulder

Maandag, 6 februari, 2017

Geschreven door: Bertina Mulder
Artikel door: Roelant de By



Wil je kort iets
vertellen over jezelf, en dan liefst ook iets dat niet op de achterflap van je
(eerste) boek is vermeld?
Naast een oudere zus heb ik ook nog een eeneiige
tweelingzus, Margriet. Al vanaf mijn verblijf in de baarmoeder ben ik dus de ultieme
wisselwerking aangegaan. Margriet was een van de meelezers van mijn boek. Ik
wist dat zij eerlijk zou zijn en – omdat zij net zo denkt als ik – tips kon
geven die pasten bij wat ik wilde vertellen. Daarnaast kreeg ik professioneel manuscriptadvies
van schrijfster Maria Genova en uitgever Lex Jansen van Magonia. Ik heb ook een
korte schrijfcursus gedaan bij Editio, met als tutor Özcan Akyol. Een nieuwe
ontwikkeling in het schrijven is het ‘opstellen van je verhaal’, om knelpunten
in je verhaal op te lossen. Tijdens een sessie met systemisch coach Karen van
Hout verplaatste ik me in de hoofdpersoon. Zij stelde vanuit het perspectief
van andere personages vragen aan mij om achter de motivatie van de hoofdpersoon
te komen. De antwoorden die daar uitkwamen, hebben mij erg geholpen bij
dilemma’s in mijn verhaal.



“Wisselwerking” is je
debuutroman. Wat heeft je ertoe gebracht te gaan schrijven?
Als communicatiemedewerker schreef en redigeerde ik zakelijke
(web)teksten. Mijn doel was de boodschap ondubbelzinnig en passend bij de
doelgroep over te brengen. Ik kon dus niet zomaar wat schrijven. De drang om
zelf de inhoud van mijn teksten te bepalen werd steeds groter, ik wilde buiten
de lijntjes schrijven. Er groeide een verhaal in mijn hoofd. Toen ik plotseling
met een longembolie in het ziekenhuis kwam te liggen, realiseerde ik me dat het
verhaal samen met mij had kunnen sterven. Ik nam een halfjaar onbetaald verlof en
verhuisde naar Curaçao om de eerste versie van Wisselwerking op papier te
krijgen. Dat is gelukt. Drie weken na mijn terugkomst nam ik ontslag, ik kon
niet meer terug in het vormpje dat ik had achtergelaten. Nu werk ik voor mezelf
als auteur en webredacteur en ben ik praktijkmanager in de huisartsenpraktijk
van mijn man.
Je boek wordt hoog
gewaardeerd in de recensie op DPB. Waar heb je de inspiratie voor de
verhaallijnen vandaan?
Een belangrijk thema is het ogenschijnlijke
contrast tussen de leefwerelden van een student en een oude man. We oordelen
vaak over de wereld die we niet kennen. Ik wilde laten zien dat het niet om die
uiterlijke wereld gaat, maar om de diepere laag eronder: onze zoektocht naar
liefde, vergeving en acceptatie. Een tweede reden om dit verhaal te kiezen is
het feit dat beide verhaallijnen in mijzelf verenigd zijn. Ik kwam via de
online communicatie veel in contact met ICT’ers. Ik was erg geïnteresseerd in
hun technische verhaal en wilde precies weten hoe ze mijn websites beter lieten
functioneren. Maar ik ben ook 54 jaar, van een generatie die het zonder
internet of mobieltjes moest doen. Ik hou van klassieke muziek, goede wijn en
tafelen met vrienden terwijl we praten over wat ons bezighoudt. De ene wereld
paste niet echt bij de andere. Maar ook hierbij is het de belangstelling voor
elkaars passies, vaardigheden, doelen en onzekerheden die ons samenbrengt.
    
Een van de
hoofdpersonen in je boek is Arend Ubbink. Is er een bestaand rolmodel voor deze
aansprekende man?
Arend Ubbink is een gepensioneerd
landschapsarchitect die in zijn vrije tijd altijd tekeningen maakte van zijn
gezin en de vele mooie momenten in zijn leven. Mijn vader, die nu ruim in de
tachtig is, heeft tijdens mijn jeugd vaak dat soort tekeningen gemaakt. Hij
heeft afgelopen jaar op mijn verzoek ook de stadhuistekening gemaakt die op de
voorkant van Wisselwerking staat. Mijn vader is een wijs man. In mijn boek doet
Arend dingen die mijn vader nooit zou doen, maar er komen zeker trekjes van hem
in het boek voor.
In “Wisselwerking”
komen diverse zeer gevoelige momenten voor die bij de lezer veel emotie kunnen
oproepen. Wat vind jij van een lezer in tranen?
Om overtuigend te schrijven helpt het om je
in te leven in een soortgelijke situatie. Sommige verdrietige scènes zijn gebaseerd
op mijn eigen emoties tijdens vergelijkbare situaties. Telkens als ik die
stukken teruglees, krijg ik zelf nog een brok in mijn keel. Blijkbaar is het daardoor
zo waarheidsgetrouw geworden dat de lezer diezelfde emotie ervaart. Ik denk dat
het hierbij vooral gaat om passages die gevoelens beschrijven waarbij iedereen
zich wel iets kan voorstellen, zoals verlies, onzekerheid en angst. Het is voor
mij juist een compliment als mijn verhaal de lezer weet te ontroeren.
Een kritiekpunt op je
boek is de slechte leesbaarheid van de flaptekst, veroorzaakt door de
kleurstelling. In hoeverre heb je als schrijfster invloed op de vormgeving van
het boek?
Ik heb zelf de vormgever uitgekozen, Bart van
Uitert. Naast vormgever is hij ook fotograaf met een passie voor
zwart-witfotografie. We hebben samen op dezelfde communicatieafdeling gewerkt.
De appeltjesgroene kleur op de achterkant en van de confettisnippers op de
voorkant is een kleur die erg bij mij hoort. Ik heb zelfs een auto in die
kleur. Op het digitale ontwerp waren de witte letters prima te lezen. Omdat ik
zelf de druk moest financieren en mijn geld liever wilde uitgeven aan correctie
en manuscriptbegeleiding, heb ik de goedkoopste druk gekozen. De cover heeft
daardoor een matte coating in plaats van een glimmende. Pas toen ik het papieren
boek in handen had, zag ik dat de flaptekst minder duidelijk was geworden. Ik
had een lage eerste oplage en de tweede is na de succesvolle boekpresentatie
met spoed bijgedrukt. Dit liet geen ruimte voor aanpassing. Maar ik heb een
oplossing: als de lezers van jullie blog nu mijn boek kopen, kan ik misschien een
nieuwe oplage laten drukken. Dan zal ik het zeker laten aanpassen, want ik ben
het eens met de kritiek.
Als je schrijft,
verblijf je niet zelden op Curaçao. Waarom juist daar, heb je een bijzondere
band met het eiland?
Ik ken het eiland al jaren, samen met mijn
man was ik er heel vaak op vakantie geweest om te duiken. Telkens als ik op de
luchthaven Hato aankwam, viel samen met de warmte een gevoel van thuiskomen
over mij heen. Ook het feit dat het daar twaalf uur per dag licht is, maakt me
blij. Toen ik Wisselwerking schreef, maakte ik kennis met een grote groep
sterke vrouwen op het eiland, die me in hun kring opnamen. Ik was niet de vrouw
van de huisarts, maar een schrijfster, een vriendin die een boek schreef. Een
heerlijk gevoel. Dat maakte dat ik begin januari opnieuw naar Curaçao ben
vertrokken om te schrijven. Dit keer voor drie maanden. Maar ook hiervoor
geldt: hoe mooi het leven op een tropisch eiland ook lijkt te zijn, ook hier
hebben mensen te maken met ziekte, verdriet, gemis en twijfels.



Ben je voor het
uitgeven van je boek rechtstreeks naar Paris Books gegaan?
Toen ik vorig jaar bijna klaar was met mijn
manuscript, ging ik mij verdiepen in het uitgeefproces. Mijn
manuscriptbegeleider Maria Genova wist hier veel van. Maar ik hoorde ook van
alle kanten dat het soms maanden duurde voordat een uitgever je inzending leest
en dat je in 99 procent van de gevallen kon rekenen op een afwijzing. Omdat ik
opnieuw naar Curaçao zou gaan, zocht ik een andere weg. Ik maakte tijdens een
schrijfevent kennis met Geert Kimpen, eigenaar van Paris Books. Je kunt via deze
uitgeverij in modulevorm alle diensten afnemen die een traditionele uitgeverij
ook biedt. Je financiert zelf de productie en distributie van je boek, maar het
voordeel is dat je gebruik maakt van hun expertise, begeleiding en contacten.
Ook krijg je zelf de inkomsten van je boek. Paris Books en (online) boekhandels
ontvangen een commissie. Mijn contactpersoon Michelle Shanti heeft zich een
slag in de rondte gewerkt om te zorgen dat mijn boek voor mijn vertrek
uitgegeven kon worden. Super!
Wat gaat je volgende
boek ons brengen?
Ik ben nu bezig met een psychologische
thriller tegen de achtergrond van de eerste bemande missie naar Mars. Een heel
ander boek dus. De werktitel is ‘De rode magneet’. Dit keer krijg ik manuscriptbegeleiding
van journalist Joris van Casteren, schrijver van het non-fictieboek ‘Mensen op
Mars’. Hij weet niet alleen veel van schrijven, maar ook heel veel van het onderwerp
Mars. Het schrijfproces stelt me dit keer voor heel andere vragen, zoals: wat
gebeurt er met een dode als je in een ruimteschip zit dat nog maanden onderweg
is? Gelukkig heb ik nu contact met iemand van SpaceX, de Amerikaanse
ruimtevaartorganisatie die een bemande missie naar Mars voorbereidt. Zijn
vriendin, een Nederlandse psychologiestudente, heeft een scriptie geschreven
over de psychologische uitdagingen waarmee Mars-astronauten te maken krijgen. Deze
scriptie maakt ook deel uit van mijn research. Maar jullie lezers zijn
ongetwijfeld ook heel creatief. Mocht iemand nog leuke suggesties weten voor
interessante verwikkelingen tijdens de maandenlange ruimtereis van de twee
mannelijke en twee vrouwelijke astronauten, dan mogen ze die mailen naar
info@bertinamulder.nl.
Bertina, dank je wel voor dit gesprek. Succes met je boek en alles wat op je pad komt!

Charles 


Klik HIER voor recensie van Wisselwerking 

Eerder verschenen op Perfecte Buren.


Laat hier je reactie achter:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Alleen inhoudelijke reacties die gaan over het besproken boek en/of de recensie worden geplaatst.

Boeken van deze Auteur:

Wisselwerking

De rode magneet

De Veluwse verdwijning