Afgelopen maand lanceerde uitgeverij Van Goor het nieuwste boek van Helen: ‘Bloedbroeders’. Een verhaal dat op waargebeurde feiten is gebaseerd. Zeventien boeken heeft ze inmiddels geschreven en ze heeft nog volop inspiratie voor meer moois. Haar boeken worden ook wel eye-openers zonder moralistisch te zijn genoemd. Tijd voor een babbeltje met deze bijzondere auteur.
Wie is Helen?
Helen Vreeswijk is geboren en getogen in Den Haag. Ze hield van in bomen klimmen en voetballen met de jongens. Op school vond ze het gezellig maar door haar dyslexie vond ze sommige vakken niet leuk. Voor Nederlands moest ze vaak saaie boekjes lezen, daarom ging ze haar eigen verhalen schrijven. Ze is een van de meest populaire jeugdthrillerschrijfsters in Nederland en België. Vanaf haar 17e tot haar 51e werkte ze in verschillende functies voor Justitie. Haar ervaringen bij de recherche heeft ze verwerkt in haar boeken, waarin misdaad tegen en door jongvolwassenen een grote rol speelt. Als kind was haar droom om bij de politie te werken, het schrijven kwam pas later op haar weg. Helen geeft lezingen op middelbare scholen en bij bibliotheken over haar boeken en de onderwerpen die daarin voorkomen, zoals drugs, alcoholverslaving, internetvalkuilen, loverboys en huiselijk geweld.
Het doel van haar lezingen is om jongeren te enthousiasmeren om te gaan lezen. Helen Vreeswijk is getrouwd en heeft twee dochters.
(bron;Helenvreeswijk.nl)
Je hebt heel lang bij de politie gewerkt. Is dat nu een voordeel bij het schrijven van je boeken of heb je juist last van al die kennis?
Mijn werkervaring bij de politie kan zowel een voor- als een nadeel zijn bij het schrijven van misdaadverhalen. Een voordeel is de opsporingskennis waardoor de verhalen een realistische opbouw krijgen. Het nadeel is dat wat voor mij ‘gewoon’ is, voor de lezer onduidelijk en onbekend terrein is. Vaktermen en tactische handelingen moet ik vaak in een paar woorden omschrijven wat soms moeilijk kan zijn.
Hoe word je een vingerafdrukdeskundige? Want dat was je een tijdlang toch?
Na een test bleek dat ik analytisch ben aangelegd en dat is iets dat je als dactyloscoop (vingerafdrukdeskundige) nodig hebt. Ik heb intern de nodige opleidingen gevolgd. In mijn tijd verwerkten we de vingerafdrukken grotendeels nog met de hand. Dat was nog echt ‘vergrootglas’ werk en veel geduld.
Van de recherche naar schrijver. Hoe dat zo? Heb je altijd al willen schrijven?
Ik heb nooit echt de pretentie gehad om te gaan schrijven. Ik vond het leuk om op school opstellen te maken maar met dictee scoorde ik nooit hoger dan een 4. Door mijn dyslexie kwam het niet in mij op om schrijver te worden. Ik ben gevraagd om een kort verhaal in het personeelsblad te schrijven en daar kreeg ik positieve reacties op. Ik heb daarna een opleiding Nederlands en Verhalen schrijven gedaan en mijn examenstuk werd mijn eerste boek: Het geheim van Brute Han.
Vanaf 2010 schrijf je fulltime. Wat moeten lezers zich daarbij voorstellen? Van 9-17 achter een bureau? Heb je een schrijfritueel?
In 2010 heb ik uiteindelijk de knoop doorgehakt en heb bij de recherche ontslag genomen. Ik ben fulltime gaan schrijven. Ik schrijf gemiddeld 4 tot 5 uur per dag en de rest gaat op aan het beantwoorden van de mail, signeren, interviews etc. Ik schrijf meestal overdag maar ook geregeld in de avond en als ik een dateline heb dan ga ik door tot midden in de nacht.
Met je vijfde boek ‘Loverboys’ brak je vooral in Vlaanderen door. Wat maakte dit verhaal zo bijzonder dat het juist daar aansloeg en pas later in Nederland denk je?
Waarschijnlijk viel Loverboys in de smaak omdat het realistisch was en een maatschappelijk probleem aansneed. Dat het in Vlaanderen eerder een succes was dan in Nederland komt omdat mijn boeken door een Belgische uitgeverij werden uitgegeven. De uitgever had zich pr technisch alleen op Vlaanderen gericht terwijl het fenomeen Loverboys grotendeels in Nederland voorkwam. Later werd er een pr-team in Nederland aangesteld en toen nam het succes daar ook toe.
In je boeken ga je eigenlijk geen enkel onderwerp uit de weg; ontvoering, jeugdbendes, sektes die hun gelovigen uitbuiten, loverboys, stalkers, drugs etc. Is dat bewust om de taboe te doorbreken of is dat omdat je dat interessante onderwerpen vindt? Hoe kom je aan inspiratie en wat hoop je met je boeken bereiken?
Ik schrijf over onderzoeken waar ik een rol in heb gespeeld. Niet elk onderzoek is boekwaardig. Het onderwerp moet mij tevens boeien. Ik moet er tenslotte 7 a 8 maanden aan werken. Ik probeer de valkuilen in onze verharde maatschappij zichtbaar te maken. Hoe werkt een Loverboy? Waar komt XTC vandaan? Hoe gevaarlijk is… De bedoeling is dat men erover nadenkt. Een soort eyeopener.
Recent is je boek ‘Bloedbroeders’ verschenen. Wat zou je daarover willen vertellen?
Bloedbroeders is een op waarheid gebaseerd misdaadverhaal over een gezin dat naar Nederland wordt gehaald om het familiebedrijf voor een faillissement te behoeden. De Nederlandse Ayaan ontfermt zich broederlijk over zijn verre neef Reza die hij in een paar maanden tijd probeert klaar te stomen voor zijn meesterplan: een overval. Met leugens en valse beloftes weet Ayaan zijn neef Reza over te halen om mee te werken. Het plan kan niet mislukken. Maar als snel blijkt dat het plan rammelt aan alle kanten. Fout na fout wordt gemaakt en de recherche zit hen als een roedel bloedhonden op de hielen. Eenmaal in het nauw blijkt er nog weinig over te zijn van de broederliefde.
Stel; een van je boeken gaat verfilmd worden. Welk boek leent zich daarvoor het beste volgens jou en wie wil je in de hoofdrollen? Zou je de regie uit handen kunnen geven?
Het boek De Kick gaat verfilmd worden. NL Film heeft het contract getekend en is druk met het schrijven van het script. Het maken van een film is een vak apart. Ik ben niet van plan om mij daar teveel mee te bemoeien en dat valt moeilijk want ik heb graag de touwtjes in handen. Ik laat mij gewoon verrassen.
Je hebt in het verleden met Dirk Bracke ‘Over the edge’ geschreven. Zou je nog een keer een dergelijk project ambiëren? En zo ja, met wie zou je dat wel willen en wat zou het thema zijn?
Met een andere auteur aan een boek werken is een bijzondere ervaring. Je weet niet welke kant het verhaal op gaat want je bent afhankelijk van de ander. Je probeert te sturen maar dat pakt meestal anders uit. Ondanks de gezellige samenwerking met Dirk Bracke ben ik niet van plan om een dergelijk project opnieuw te starten. Ik heb nog zoveel ideeën in mijn hoofd die ik nog graag wil uitproberen.
Hoe zie jij de rol van Social Media en het contact met je lezers?
Social Media is onmisbaar om de naamsbekendheid op te bouwen en vast te houden. Schrijven is een eenzaam beroep en dan zijn interviews, lezingen en signeersessies een aangename aanvulling om in contact te komen met mijn lezers.
Als je zelf leest, lees je dan graag een los boek of lees je ook wel series ? Zou jezelf ook een serie willen schrijven?
Ik lees ook graag series. Ik lees nu bijvoorbeeld De Stam van de Holebeer van Jean M. Auel die ik bij mijn moeder in de kast heb gevonden. Toevallig ben ik bezig met een serie die volgend jaar verschijnt. Geen misdaadverhaal hoewel het wel misdadig spannend wordt.
Je hebt me verteld dat je dyslectisch bent. Waar loop je als auteur dan vooral tegenaan? In hoeverre is het een belemmering en waar biedt het mogelijkheden?
Ik ben dyslectisch en de eerste vijfentwintig jaar vond ik het een handicap. Ik voelde me ontzettend dom en probeerde mijn handicap zoveel mogelijk te verbloemen. Dat is nu anders. Ik heb geleerd om er mee te leven en het is geen enkele belemmering meer. Het enige nadeel is dat ik meer tijd kwijt ben aan het schrijven, het corrigeren en het aanpassen van de tekst.
Zijn je boeken ook verkrijgbaar in Dyslexie-uitvoeringen?
Er zijn twee titels verkrijgbaar in Dyslexie-uitvoering. Het boek is groter dan het standaard exemplaar en de tekst is in grote letters gedrukt.
Waarmee ben je nu bezig? Wat kunnen we van je verwachten?
Zoals ik eerder heb vermeld: ik ben bezig met het schrijven van een avonturenverhaal en ik wil dat in twee delen aanbieden. Het verhaal is deels op waarheid gebaseerd maar het krijgt een wending. Wat als… Hier gaat de fantasie van de auteur een eigen leven lijden. Het is geen misdaadverhaal wat niet betekent dat Rob van Buren en zijn team voorgoed in de la verdwijnt. He will be back.
<foto; Hebban
Als je niet schrijft, wat doe je dan graag?
Als ik niet aan het schrijven ben dan ben ik bezig met mijn drie papegaaien. Als je veel alleen thuis bent is het fijn dat er iemand met je praat, ook als het onzinnig gebrabbel is. Daarnaast help ik mijn twee dochters: Sabina en Jessica graag met hun plannen en projecten. We zijn onlangs bezig geweest met het omtoveren van een oude (wiet) schuur naar een stijlvolle ruitersportwinkel voor mijn oudste dochter Sabina. Het draagt nu de naam: Hooischuur. Er borrelen alweer nieuwe plannen op.
Je hebt iets met de 50′-60’s? Ik heb je eens in een petticoat voorbij zien komen? Vanwaar die fascinatie?
Er staan inderdaad foto’s van mij in een petticoat op Facebook. Dat was de eerste keer in mijn hele leven, en waarschijnlijk ook de laatste keer, dat ik mezelf in een jurk heb gehesen. Ik vind de jaren 50’en 60’ een stijlvolle tijd: mooie kleding en vooral prachtige auto’s. Maar om zelf in zo’n jurk te lopen… Nee! Toch ben ik overstag gegaan. Sabina wilde dolgraag trouwen in die stijl dus hebben we ons aangepast. Het is zeer onwaarschijnlijk dat de jurk ooit nog uit de kast komt.
Tot slot; als je een wereldreis zou mogen maken, waarheen gaat de reis en wie/wat gaat er mee op reis?
Als ik een wereldreis zou maken dan zou ik richting Brazilië gaan voor de natuur en voor de papegaaien die in het wild leven. Ik neem het liefst mijn man, kinderen en papegaaien mee op reis. Ik sleep de hele vracht achter me aan.
Naar aanleiding van dit gesprek stelt Uitgeverij Van Goor een verlotings-exemplaar beschikbaar. Wil je kans maken op Helen’s nieuwste boek ‘Bloedbroeders’? Meld jezelf én een vriend of vriendin aan als lid en meld dat op de Facebookgroep bij de link naar dit interview, doe dat vóór 23.59 uur op vrijdag 23 oktober a.s. Meer hoef je er niet voor te doen. Makkie toch? De winnaar wordt bekend gemaakt op Facebook op zaterdagavond 24 oktober.
Eerder verschenen op Perfecte Buren.
