De Perfecte Buren waren ‘In gesprek met….’ Heleen van der Kemp!
15 oktober komt Heleen haar vierde boek ‘Bijwerking’ uit en wij vonden dat een aanleiding om met deze Nederlandse auteur ‘In gesprek’ te gaan. Op onze vraag of ze dit zag zitten kwam direct een spontane en volmondige JA.
Lees hieronder wat je nog niet wist van deze sympathieke dame.
Ook een dikke merci aan haar uitgever Cargo, want wij mogen enkele exemplaren ‘weggeven’ voor een groepsrecensie. (zie onze FBpagina)
Benieuwd wie het gesigneerde exemplaar gewonnen heeft van ‘Bijwerking’? Lees het onderaan dit interview waar de vragen van onze leden staan.
Schrijven zit er bij jou al van jongs af aan in. Toch heeft het tot 2010 geduurd voor je eerste boek ‘Blond 15’ verscheen. Waarom heb je zolang gewacht met publiceren?
Het kwam gewoon niet echt bij me op. Zoals dat denk ik wel vaker gaat met een talent. Je vindt het zelf heel gewoon. Tot ik op Hyves (ja, ja, lekker retro) zag dat er veel werd geschreven. Mooie korte verhaaltjes, soms echte pareltjes. Dat ben ik toen zelf ook gaan proberen, met steeds meer plezier. Sommige van die verhaaltjes werden meer dan 1.000 keer geliked (hoe heette dat ook alweer op Hyves ;-)) En dat werkte ook best verslavend. Het bleek ook dat ik een enorme berg inspiratie had aangeboord, er bleven maar verhalen komen. Vervolgens heb ik een cursus aan de schrijversvakschool gedaan en ben ik begonnen aan Blond 15.
Je schrijft thrillers. Was dit een bewuste keuze en waarom?
Nee, dat ging direct zo. Ook met mijn korte verhalen al. Spanning is mijn genre en past goed bij mijn karakter, in de zin van dat ik een angsthaas ben. Ik kan flink piekeren en doemscenario’s bedenken. Dat is handig voor een thriller ha ha. Misschien dat dat met de jaren nog eens verandert, maar voorlopig niet. Ik hou wel van eng.
‘Bijwerking’ wordt je vierde thriller met Britt Franken in DE hoofdrol. Zij is een sterke en onafhankelijke politievrouw en heeft toch heel wat meegemaakt. Zit in Britt een stuk(je) van jezelf?
Jazeker wel. Ze is een combinatie van dingen van mezelf, dingen waar ik trots op ben maar ook minder trots. Ook heeft ze eigenschappen die ik wel wat meer zou willen hebben. Dat geldt trouwens ook voor haar dochter Bo. Die twee dames zijn en mix van mijn vroegere ik, hoe ik nu ben en waar ik naartoe hoop te groeien. Lekker cryptisch en ik zeg niet precies hoe het zit 😉
Het is aan te raden om jouw boeken op volgorde te lezen, want je hebt de rode draad mbt Britt. Heb je daar bewust voor gekozen of is dat zo gegroeid?
Dat is zo gegroeid. En ik heb ‘Blond 15’ (2010), ‘Afrekening’ (2011), ‘Onschendbaar’ (2013) en ‘Bijwerking’ (2015) alle vier bedoeld als stand alone thrillers. Je kunt ze goed los van elkaar lezen, maar het is ook leuk om ze allemaal op volgorde te lezen. Wel zit er vijf jaar tussen Blond en Bijwerking. Vijf jaar waarin ik zelf als auteur ook ben blijven groeien, dus ik vraag me soms wel af hoe dat is voor een lezer als je nu start met de hele serie achter elkaar te lezen.
Aansluitend op de vorige vraag, had je zelf bij de politie gewild?
O nee! Veel te eng. Wel had ik forensisch onderzoeker willen zijn. Dat lijkt me wel heel erg interessant.
Wat zijn je plannen met deze serie? Hoeveel delen gaan er komen?
Dat weet ik nog niet. Er is al wel weer een verhaal, maar ik weet nog niet of ik dat met Britt ga doen of juist niet. Ik merk, ook met ‘Bijwerking’ weer, dat andere personages steeds dominanter worden in mijn werk. ‘Blond’ en ‘Afrekening’ stond Britt veel centraler. Bij ‘Onschendbaar’ en ‘Bijwerking’ staan de verhaallijnen juist centraal. Dus dat ontwikkelt zich ook.
Je thema’s zijn hedendaags. Wil je in je boeken een boodschap meegeven naar de lezers?
Het verhaal moet mij allereerst persoonlijk ‘grijpen’. Een soort verontwaardiging oproepen. Pas veel later gaat het kriebelen. ‘Ik vind het zelf wel een bijzonder of belangrijk verhaal, maar vinden anderen dat eigenlijk ook wel….?’ Ik hoop dat mijn boek ‘Bijwerking’ jongeren aan het denken zet. Tevens hoop ik dat meer mensen ervoor kiezen om – als ze dan toch willen gebruiken – de drugs te laten testen.
Hoe begin je aan een boek? Zit het al in je hoofd, hoe doe je de research, moet eerst alles uitgewerkt zijn qua karakters voordat je effectief begint met schrijven….. Vertel!
Er valt mij of mijn vriend iets op in het nieuws of in de krant. En dan praten we erover, er komen dingetjes bij, er vallen dingen af. We app’en nieuwsberichten naar elkaar. Vervolgens komt er een schets, een synopsis en dan begin ik te schrijven. Research doe ik gaandeweg. Het is en blijft fictie, ik hoef echt niet alles eerst zeker te weten. Ik schrijf en dan toets ik of het klopt. Met Google of met mijn meelezers bij de recherche.
Over je boek ‘Afrekening’ schreef de VN Detective & Thrillergids: “Een verhaal waar menige schrijver een puntje aan kan zuigen”. Wat doet dit met jou als je zoiets leest? Ga je dan ‘zweven’ of blijf je met beide voetjes aan de grond?
Dat was heel gaaf. Vier sterren. Het is heel leuk als je dat zo zwart op wit ziet staan, maar ik weet ook dat het subjectief is. Het is één persoon die dat vindt. Over hetzelfde boek heb ik in een krant een bijzonder vernietigende recensie gehad, chicklit met moord, zoiets. Dus tja, wie heeft er dan gelijk? Maar blij was ik er uiteraard mee. Ik ben altijd blij als mensen mijn werk leuk en goed vinden.
Zo komen we gelijk bij de volgende vraag; Hecht je veel waarde aan recensies en hoe denk je eventuele negatieve kritiek te ervaren? Neem je dat mee bij een volgend boek, maw ‘doe je daar iets mee’?
Ja, daar hecht ik zeker waarde aan en negatief is moeilijk. Maar het ligt er helemaal aan hoe het gebracht wordt. Opbouwende kritiek vind ik juist fijn. En ik vind het ook prettig als een recensent toch ook positieve punten benoemd. Niet alleen maar kritiek. Er zit zoveel werk in een boek dat het best pijnlijk is als iemand je met de grond gelijk maakt. Maar nu met boek 4 kan ik recensies wel goed handelen. Je went er wel aan. Zoveel mensen zoveel meningen en gelukkig ook veel boeken. Voor ieder wat wils.
Bloggers en recensenten schieten als paddenstoelen uit de grond. Is dit volgens jou een meerwaarde voor een auteur en hoe kijk je daar zelf tegenaan?
Ja, ik vind dat een goede ontwikkeling. Meer recensies betekent meer bereik online. En dat is goed voor de naamsbekendheid van een auteur.
Je schreef mee in ‘Verrassing!’, een boek met twaalf korte spannende verhalen van verschillende vrouwelijke thrillerauteurs. Was dit een eenmalig project en wat vind je van zo een bundel?
Heel leuk om te doen, ook gezien mijn verleden als korte verhalen schrijfster. Niet eenmalig wat mij betreft, maar timing is belangrijk. Als ik bezig ben met mijn manuscript kan ik er niks bij hebben. Ik kan niet het niet allebei tegelijk, dan zit mijn hoofd te vol. Dus nu op dit moment met een afgerond boek zou het wel kunnen.
Naast het schrijven van thrillers ben je ook nog redacteur bij Randstad, Tempo-Team en Yacht. Wat vind je nu het leukst en waarom?
Schrijven is een hobby, redacteur zijn mijn werk. En gelukkig is mijn hobby mijn werk. Twee verschillende dingen, maar wel vanuit hetzelfde talent. En dat is fijn. Wat dat betreft is alles de afgelopen jaren wel op z’n plek gevallen. Van alleen fictie schrijven zou ik denk ik een beetje raar worden, van alleen zakelijk schrijven ook, ha ha.
Stel dat één van je boeken verfilmd zou worden. Zou je het kunnen ‘loslaten’ en de regisseur de vrijheid geven of zou je zelf nog controle willen houden?
Kan ik wel loslaten. Kom maar door 😉 Prima verfilmbaar hoor, mijn werk. ‘Bijwerking’ zie ik zo helemaal voor me. Foute drugs, geweld, nachtelijk Amsterdam in een hete zomer, mysterieuze vriendengroep. En dan mijn heldin Britt met haar collega’s, liefdesleven en dochter Bo. Nou, dat lijkt me wel wat!
Sociale media, een zegen of een vloek. Toelichten mag 🙂
Euhm. Allebei. Ik mis soms brieven schrijven en ouderwets telefoneren. En die eeuwige aan de hand vastgeplakte smartphone bij iedereen is stom. Maar aan de andere kant is het ook wel heel gemakkelijk en gaaf om zo gemakkelijk veel van de wereld te zien en in contact te komen met mensen. En dat maakt het ook weer eng: je ziet ineens alle shit van de wereld. Maar ook de mooie dingen… Dubbel dus.
Hoe combineer je twee kleine kinderen en het schrijven van een boek?
Dat is echt heel moeilijk. Hoe ik dat in de toekomst moet gaan doen weet ik nog niet. Met één kind ging het wel nog en Bastiaan is heel rustig. Die heeft de eerste twee jaar op zijn billen gezeten. ‘Bijwerking’ is vooral geschreven tijdens het verlof en ouderschapsverlof voor Hannah. Maar toen ik in januari weer vier dagen ging werken en Hannah een heel temperamentvol meisje blijkt te zijn heb ik best moeten afzien en dat geldt ook voor mijn man.
Als je niet schrijft, hoe vul je dan je tijd in? Heb je bijvoorbeeld specifieke hobby’s?
Ik heb niet veel vrije tijd naast werken, gezin, huisdingen en schrijven. Als ik vrij ben hou ik van lekker rustig. Fotograferen, tekenen, natuur, sauna, massages, series kijken, lezen.
Stel; je hebt het één dag voor het zeggen op deze aardbol. Wat is het eerste dat je zou veranderen?
Weg met Godsdienstwaanzin. In alle vormen.
Wat is jou ultieme (schrijvers)droom?
Britt in de bios en in de bestsellerslijst. Gouden strop lijkt me ook wel wat, ha ha. Mijn droom is toch wel een breed publiek en dan dus ook meer ruimte kunnen creëren voor fictie schrijven.
Maak een keuze en licht toe; stoer of chic, film of boek, moord of erotiek?
Euh? Privé bedoel je? Stoer, boek en erotiek. Moorden doe ik liever niet, ha ha.
Wat is volgens jezelf je beste EN slechtste eigenschap?
Mijn beste eigenschap is dat ik heel gevoelig ben en dat is ook gelijk mijn slechtste.
Waar zie je jezelf over pakweg vijf jaar?
Dan hoop ik nog steeds zo te genieten van alles om mij heen als nu. Ik voel me een gezegend mens qua gezondheid, familie en werk. En nog twee boeken en veel meer lezers zou natuurlijk ook geweldig zijn.
Vragen van onze leden.
Charles Kuijpers; Hier is er vast een om op te warmen: Wie heeft de grootste inbreng bij de keuze van de cover van een boek, en in hoeverre geven marketingtechnische overwegingen de doorslag?
Ha, daar is Charles die de cover van ‘Bijwerking’ spuuglelijk vindt, ha ha. Ik denk dat dat per uitgeverij verschilt. Bij Cargo bepaalt de uitgeverij, al kun je wel sturen. Maar ik laat dat graag aan de experts over. De cover van ‘Bijwerking’ is heftig, maar valt lekker op en past goed bij het onderwerp. Foute partydrugs. De dood is soms maar een slikbeweging van je vandaan. Laat je niet misleiden door de mooie kleurtjes.
Anita de Groot; Ik zie dat ze uw boek ook hebben beoordeeld in de VN Thrillergids(3 ***) terwijl Crimezone (Hebban) een 8.2 geeft aan uw boek. Welk cijfer vindt uw belangrijker en waarom?
Allebei leuk. VN Thrillergids is een instituut en het is fijn als je daar mooi instaat. Maar het is wel subjectief, een andere recensent had het misschien wel slecht gevonden. De Crimezone leesclub vond ik echt heel spannend. Dat waren 15 lezers die allemaal heel goed hun best deden om mij van feedback te voorzien. Fantastisch was dat. En natuurlijk helemaal als daar zo’n mooi cijfer uitkomt. Dus die 8,2 is objectiever (want grotere groep lezers) dus feitelijk meer waard voor mij.
Elisabeth Spruijt; Hoe komt u verhaal tot stand. En welke boeken leest u zelf graag?
Het zijn dingen die mij opvallen in het nieuws, gevaar sociale media, lage straffen, werkloosheid, gevaarlijke drugs. Vaak in combinatie met een persoonlijk verhaal hierover. Meestal is het een combinatie van twee verhalen dat dan een nieuw fictief verhaalidee vormt. Ik lees heel graag. Vaak voordat ik ga slapen. Ik heb een e-reader met een hele collectie erop. Ik heb net Mooie meisjes uit van Karin Slaughter en ben nu bezig met Sara van Philip le Bon. Hierna volgt het laatste deel van Jessica Haider van Corine Hartman, dan dossier Metselaer 1, Aangetast van Loes den Hollander, Zwart Krijt heb ik ook nog klaarstaan en Iene miene mutte, Het meisje in de trein, Mr Mercedes van King. En nog veel meer.
Cindy Knoop; Aan welke soort recensie hecht je meer waarde, een professionele of van een lezer? Of maakt t niet uit wat mensen van uw boek vinden, u bent er tevreden over. Ik zag op uw Facebook pagina dat u (bij Randstad) werkt. Heeft u daarnaast vaste schrijftijd ingedeeld of gaat t zoals het gaat?
Ik hecht aan alle recensies waarde zolang ze maar met aandacht en onderbouwing zijn geschreven. Maar een recensie in een landelijk dagblad is natuurlijk wel extra fijn omdat dat voor nieuwe lezers kan zorgen. Het maakt me zeker uit wat mensen zeggen, daar kan ik heel blij of heel onzeker van worden. Maar ik blijf wel tevreden met mijn werk. Het is op dit moment het beste dat ik kan. Ik werk inderdaad vier dagen en ik heb ook een schrijffunctie. Na een werkdag kan ik niet meer schrijven, dan ben ik op. Dus ik moet het van de weekenden, vakanties, vrije dagen en mijn parttime dag hebben. Mijn twee zwangerschapsverloven en aanvullend ouderschapsverlof waren ook heel productief.
Bronja Hoffschlag; Wat is de meest bizarre vraag die je ooit gesteld is?
Deze, lieve Bronja. Ha, ha! Maar serieus, echt gekke vragen heb ik nooit gehad!
En de winnende vraag is van Mieke Wijnants;
Ik heb nog geen boek van u gelezen. Waarom zou ik dat zeker wel moeten gaan doen?
Mijn boeken hebben een intelligent verhaal, lezen snel, geen poespas, bijna als een film. Het zijn pageturners van Hollandse bodem die actuele thema’s behandelen die iedereen kent uit het nieuws. En Britt is een leuk mens om al lezend een stukje mee op te trekken. En… Je hebt nog 1.000 pagina’s voor de boeg als je eraan begint. Ik geef jou vast het laatste deel die je ook gewoon los kunt lezen. Bedankt voor de vraag, jij hebt een gesigneerde BIJWERKING gewonnen.
Heleen, nogmaals hartelijk bedankt voor dit fijne interview en succes met ‘Bijwerking’ en alles wat nog mag volgen 🙂
Karin – Team DPB
Eerder verschenen op Perfecte Buren.
