Namens DPB heeft teamlid Brigitta recent een live interview gehad met Ilse Ruijters n.a.v. haar boek ‘De onderkant van sneeuw’. Brigitta heeft ook een recensie geschreven over haar leeservaring m.b.t. dit boek. De onderkant van sneeuw – Ilse Ruijters
Wie is Ilse?
Ik ben in 1979 geboren in Duivendrecht. Ik ben getrouwd geweest, gescheiden en toen 3 jaar happy single. Inmiddels ben ik enorm verliefd op Bas. We wonen samen in Almere. We gaan volgend jaar trouwen en we hopen dan ook een kindje(s) te gaan krijgen. Het is heel bijzonder om iemand op latere leeftijd te ontmoeten. Ik weet gewoon dat dit goed is omdat ik weet wat ik wil en inmiddels ook heel goed weet wat ik niet wil.
Dit boek is opgedragen aan je zus, heel bijzonder. Zussen bij toeval, vriendinnen bij keuze. Kun je daar iets over vertellen?
Ik heb voor mijn zus Ingrid eens een koelkastmagneetje gekocht met de tekst “Zussen bij toeval, vriendinnen bij keuze”. Bleek dat zij deze ook voor mij gekocht had. Daarom… Ingrid wist niet dat ik het boek aan haar op zou dragen. Ik wilde dit graag doen omdat ze me zo dierbaar is. Zij was hierdoor erg ontroerd en had tranen in haar ogen toen ze het doorkreeg.
Het is nogal een heftig verhaal geworden. Tijdens het Thrillerfestival heb je aangegeven te schrijven over dingen die jou ook zouden kunnen overkomen, dingen die iedereen kunnen overkomen. Waarom is dat?
Omdat ik schrijf over dingen die me raken. Het is bedacht naar mijn eigen idee. Hierdoor hoef ik geen verantwoording af te leggen. Ik schrijf hard om het duidelijk te maken wat mijn gevoel is. Je kan er dan niet meer omheen. Dit heeft ook te maken met dat het boek moet kloppen. Door mensen mijn boek te laten lezen en hierin kritische vragen te laten stellen over hoe/wat/waar/waarom wordt het verhaal steeds duidelijker en geloofwaardiger.
Is er een personage in het boek autobiografisch?
Het boek is niet autobiografisch, er zijn echter wel raakvlakken in de emoties. Zo heb ik, net als hoofdpersoon Irene, zelf wel eens last van ‘de tril’. Dan voelt mijn geest te groot voor mijn lichaam. Mijn energie en/of emoties komen dan naar buiten door heel hard met mijn handen te schudden. De woede en het verdriet dat Irene heeft is mij niet onbekend. Na mijn scheiding heb ik heel veel liefdesverdriet gehad en die emoties heb ik helemaal uit kunnen leven in mijn boek.
Krijg je ook reacties van mensen die dit zelf hebben meegemaakt? Zo ja, hoe ga je daar dan toch mee om?
Ik heb een man ontmoet die zijn vrouw en zoontje is verloren door een auto-ongeluk. Hij wilde koste wat kost mijn boek uitlezen, zei hij. Erg emotioneel om te horen. Dit raakte me heel diep.
Hoe zouden je familie en vrienden je omschrijven?
Ik woon in Almere en dat vind ik heerlijk, het is een mooie stad. Mijn zus woont hier ook en dat is erg fijn. Zo kan ik veel tijd met haar doorbrengen. We hebben een hele hechte familie. Ik heb niet heel veel vrienden maar de vrienden die ik heb kennen me door en door. Ik voel me wel eens heel erg egoïstisch. Want als ik schrijf leef ik heel erg in mijn eigen teruggetrokken wereldje en heb dan weinig oog voor mijn omgeving. Als ik in mijn verhaal zit leef ik in een cocon. Het is wel eens zo erg geweest dat ik maar door en door ging. Ik ging koffie drinken terwijl ik dat nooit doe maar ik moest wakker blijven. Daarnaast ging ik roken, terwijl ik niet rook. En toen ook nog paracetamol slikken en wijntjes drinken want ik kon gewoon niet stoppen. Toen heeft een vriend ingegrepen want zo ging het echt niet langer.
Als je niet meer zou schrijven, wat zou je dan gaan doen qua werk?
Ik wil altijd blijven schrijven. Dit heb ik gedaan en dit zal ik altijd blijven doen. In het verleden heb ik het volgende principe gehad: Ik kocht vrije tijd om te kunnen schrijven… Freelance schrijfklussen aannemen zodat je kunt leven, niet uit eten of kleren kopen. Alle tijd gebruiken die je hebt om maar te kunnen schrijven.
Heb je altijd al de ambitie gehad te gaan schrijven en waarom dan nu een psychologische thriller?
Ik heb eigenlijk altijd geschreven en ik wil ook altijd schrijven. Ik ben begonnen met het schrijven van een Chicklit maar deze is, tot grote spijt van de uitgever die het wilde hebben, nooit uitgebracht. Ik vond het niet goed genoeg en toen heb ik besloten het terug te trekken. Daarna ben ik begonnen met het schrijven van “De onderkant van sneeuw”. Ik had verschillende uitgeverijen aangeschreven met mijn boek maar niemand nam het in eerste instantie aan. Toen bedacht ik om het boek in eigen beheer uit te geven. Ik wilde het uitgeverswaardig laten zijn en liet het daarom lezen aan een professionele schrijfbegeleidster. Zij vond het boek zo goed dat ze me afraadde in eigen beheer te gaan uitgeven. Zij pitchte mijn boek bij 3 uitgeverijen die allemaal interesse toonde. Uiteindelijk heb ik voor “The house of Books” gekozen. Mijn volgende boek is ook een thriller maar wie weet ga ik ooit nog schrijven voor films of toneelstukken. Nu nog geen ambitie voor maar wie weet wat de toekomst brengt.
Wie is jouw favoriete schrijver?
Ik lees vrij weinig maar als ik lees, lees ik graag romans en gedichten. Mijn favorieten zijn Franca Treur en Tjitske Jansen.
Wat is je ultieme schrijverswens?
Ik droom ervan mijn geld volledig te kunnen verdienen met het schrijven van boeken.
Stel; je boek gaat verfilmd worden. Wie wil je in de hoofdrollen?
Wouw, dat is een leuke vraag. Dat zou nog eens wat zijn. Hier heb ik nog nooit over nagedacht. Het zou wel ontzettend mooi zijn. Wie er in de hoofdrol van Irene zou komen? Ik heb geen idee. Ik zie de personen in mijn boek niet in plaatjes. , er is alleen een gevoel. Ik weet wel dat Irene bv blond haar heeft maar verder beschrijf ik haar niet in het boek. Ik heb alleen Delano beschreven om hem duidelijk neer te zetten. Wanneer er een film zou komen zou ik het trouwens niet hoeven recenseren. Het boek is van mij, dat is afgerond en het is goed zoals het is.
Waarmee ben je nu bezig?
Ik ben bezig met mijn tweede thriller. Ik verklap hier verder nog niets over maar het wordt wel weer een spannend boek. Ik heb hier veel verwachtingen van…
Hoe zie jij de rol van Social Media en het contact met je lezers?
Ik heb een account op Facebook. Ik merk dat dit heel veel tijd kost, tijd waarin ik niet kan schrijven. Ik moet me er dan ook zo nu en dan voor afsluiten. Niet omdat ik ongeïnteresseerd ben maar omdat het me teveel afleidt. Hoe is het contact met jouw lezers?
Krijg je ook weleens dingen te horen/lezen van hen waarvan je denkt dat je daarover een boek gaat schrijven?
Nee ik schrijf vanuit mezelf. Ik bedenk een idee en van daaruit ga ik schrijven. Ik doe daarnaast wel research als dit nodig is voor het boek maar alleen als het iets toevoegt.
In 2013 schreef je het Almeers Dictee, zo gaaf! Heb je al gesolliciteerd naar het Groot Nederlands Dictee?
Nee hoor, ha ha. Het was heel veel werk namelijk. Ik ben eigenlijk best slecht in dictee en spelling. Ik had er een 3 voor op school. Ik moet echt alles heel goed na laten lezen.
Je mag een interview afnemen, met wie, waarom en wat wordt dé vraag?
Graag met Kim van Kooten, omdat ik dat zo’n inspirerende vrouw vind. Ik zou wel eens willen weten wat haar geheim is, het lijkt wel alsof ze alles kan namelijk: scripts schrijven, acteren en ze heeft ook een kinderboekje geschreven. Een mooi mens lijkt me dat.
Als je een reis mag maken en geld is geen factor, waar gaat de reis heen, wie neem je mee en wat ontbreekt er niet in je bagage?
Ik zou heel graag een keer met een camper door Canada of de VS willen trekken. En dan meteen een maand of drie. Natuurlijk moet mijn vriend mee. En mijn laptop zodat ik al mijn reiservaringen op kan schrijven.
En tot slot, wat doet je het liefst in je vrije tijd?
Uit eten gaan, wandelen met de hond, koken, spelletjes spelen (scrabble is mijn favoriet) en winkelen met mijn zus of met mijn moeder.
De lezersvragen x4:
Als je zelf lees, lees je dan graag een los boek of lees je ook wel series ? Zou jezelf ook een serie willen schrijven?
Groetjes Anita
Ik lees liever een los boek dan een serie. Ik weet niet of ik zelf een serie zou kunnen schrijven. Ik leef met mijn personages en het schrijven van “De onderkant van sneeuw” duurde 2 jaar. Ik ken de personages dan zo goed dat het na het schrijven ook echt klaar is. Dan ben ik toe aan weer andere mensen om over te schrijven. Ik denk dus niet dat een serie schrijven iets voor mij is.
1: “De onderkant van sneeuw” is jouw eerste psychologische thriller. Hoe spannend was het om je boek na voltooiing los te laten en dan af te wachten hoe het bij recensenten en lezers werd ontvangen?
Wanneer je boek klaar is is het zo van jezelf, het is dan eigenlijk je kindje. Ik heb hier zo hard aan gewerkt om het perfect te krijgen dat ik dan ook wil dat iedereen het perfect vindt. Ik ben ontzettend blij met alle goede recensies. Ik zou iedereen persoonlijk willen bedanken om de moeite die zij hebben genomen om een recensie te schrijven. Dat vind ik heel bijzonder als mensen dat doen. Daar doe ik het ook voor.
2: In het boek “De onderkant van sneeuw” beschrijf je hoe Irene met veel pijn en moeite de draad weer probeert op te pakken nadat ze per ongeluk een peuter heeft doodgereden. Waar kwam dat idee vandaan? Ook de titel is bijzonder, vind ik. Hoe heb je die bedacht?
Ik liep met mijn zus en haar kinderen over straat en toen kregen we het erover wat het ergste zou zijn wat je kan overkomen… en een kennis van mij wilde graag kinderen en kwam uit op Icsi. De 2 beginselen van mijn boek
Quote: Ik zat. Ik zat op de straat. Aan de onderkant van de sneeuw. De vlokken die vroeger puur en helder waren geweest, van het mooiste en maagdelijkste wit, waren nu beige stippen die dreigend uit de hemel donderden.
Willemine
Geven de enorm goede recensies van je thriller debuut je extra energie om je tweede boek sneller te schrijven en uit te brengen?
Linda
De goede recensies zijn geweldig maar deze geven mij zeker extra energie. Maar ik laat me er zeker niet door haasten. Ik doe liever 4 jaar over een boek dat ik helemaal goed vind dan dat ik een boek afraffel.
En de winnende vraag omdat Ilse hier erg gelukkig van wordt wanneer ze hierover nadenkt:
Ilse, in jouw column “Blanco boek” geef je aan dat jij heel duidelijk het doel voor 2014 voor ogen had; het uitgeven van jouw boek. Heb je, nu je al vóór 31 december 2014 terug kan bladeren naar de bladzijde waarop je die column schreef met in de boekenkast achter je JOUW thriller, de antwoorden op al die vragen die je toen had? En zo ja, zijn die antwoorden ook inderdaad zo logisch als je hoopte dat ze zouden zijn? Groetjes Mirjam.
Ik ben een ontzettend gelukkig mens. In februari 2014 ontmoette ik mijn vriend Bas. Het voelt zo vertrouwd tussen ons dat we volgend jaar in februari trouwen! Ik heb mijn boek af en het is geweldig dat het zo goed ontvangen wordt. En daarnaast ben ik enorm dankbaar voor alles wat ik heb; de liefde van mijn familie en vrienden, dat al mijn dierbaren – en ikzelf – in goede gezondheid verkeren… Al mijn wensen die ik in mijn column uitsprak zijn dit jaar uitgekomen. Daar sta ik elke dag bij stil.
Eerder verschenen op Perfecte Buren.
