Roelant
drinkt koffie met Isa Maron
drinkt koffie met Isa Maron
We
kennen Isa Maron allemaal van haar serie De Noordzeemoorden. Onze
vliegende reporter ging in gesprek met haar. Lees je mee?
kennen Isa Maron allemaal van haar serie De Noordzeemoorden. Onze
vliegende reporter ging in gesprek met haar. Lees je mee?
“Toen
ik aan mijn serie De Noordzeemoorden begon, was mijn doel dat zelfs mijn
zonen, die niet van lezen houden, het toch leuke boeken zouden vinden als ze die
zouden gaan lezen. Als iemand die niet van lezen houdt mijn boeken toch met plezier leest, heb ik het
goed gedaan. Ik heb vier zonen waarvan er drie erg met sport bezig zijn.
Voetballen met name. Ik woon in Amsterdam, maar kom oorspronkelijk uit Utrecht.
Mijn ouders hadden daar een sportzaak. Zelf hield ik helemaal niet zo van sport
als kind. Heb nog even op turnen gezeten, maar toen zo’n coach aan me begon te
zitten, ben ik daar mee gestopt. Zo’n evenwichtsbalk is niks voor mij. Ik ben
ook geen ballet-type. Stoere dingen vond ik wel leuk. Basketbal bijvoorbeeld.
Een buurjongen coachte ons toen. Geweldige groep jongeren bij elkaar. Was
super. Maar toen kreeg die jongen een betaalde trainersbaan (bij een
voetbalteam) en moest ik bij een club gaan spelen. Die meiden van de
basketbalclub hadden het alleen maar over hun permanent en zo; toen haakte ik
af. [gelach alom] In mijn tijd bestond vrouwenvoetbal nog nauwelijks, helaas,
want ik denk dat ik dat wel heel erg leuk zou hebben gevonden.”
ik aan mijn serie De Noordzeemoorden begon, was mijn doel dat zelfs mijn
zonen, die niet van lezen houden, het toch leuke boeken zouden vinden als ze die
zouden gaan lezen. Als iemand die niet van lezen houdt mijn boeken toch met plezier leest, heb ik het
goed gedaan. Ik heb vier zonen waarvan er drie erg met sport bezig zijn.
Voetballen met name. Ik woon in Amsterdam, maar kom oorspronkelijk uit Utrecht.
Mijn ouders hadden daar een sportzaak. Zelf hield ik helemaal niet zo van sport
als kind. Heb nog even op turnen gezeten, maar toen zo’n coach aan me begon te
zitten, ben ik daar mee gestopt. Zo’n evenwichtsbalk is niks voor mij. Ik ben
ook geen ballet-type. Stoere dingen vond ik wel leuk. Basketbal bijvoorbeeld.
Een buurjongen coachte ons toen. Geweldige groep jongeren bij elkaar. Was
super. Maar toen kreeg die jongen een betaalde trainersbaan (bij een
voetbalteam) en moest ik bij een club gaan spelen. Die meiden van de
basketbalclub hadden het alleen maar over hun permanent en zo; toen haakte ik
af. [gelach alom] In mijn tijd bestond vrouwenvoetbal nog nauwelijks, helaas,
want ik denk dat ik dat wel heel erg leuk zou hebben gevonden.”
Isa is
een begenadigd spreker en dat blijkt ook in ons interview. Ze praat boeiend en
gemakkelijk. Enige tijd terug bij de introductie van het laatste boek van
Sophie Hannah gaf Isa daar een lezing over vrouwen op de schaal van het kwaad.
Uit het hoofd vertelde ze daar een bijzonder interessant verhaal waar ik als
nietsvermoedende toehoorder zeer van onder de indruk was.
een begenadigd spreker en dat blijkt ook in ons interview. Ze praat boeiend en
gemakkelijk. Enige tijd terug bij de introductie van het laatste boek van
Sophie Hannah gaf Isa daar een lezing over vrouwen op de schaal van het kwaad.
Uit het hoofd vertelde ze daar een bijzonder interessant verhaal waar ik als
nietsvermoedende toehoorder zeer van onder de indruk was.
De
locatie waar we koffie drinken is door Isa zorgvuldig uitgekozen: het café bij
de pont in Amsterdam-Noord waar het eerste boek van De Noordzeemoorden
begint. Voor de specifieke lantaarnpaal waar het lijk ontdekt wordt, maken we
een foto.
locatie waar we koffie drinken is door Isa zorgvuldig uitgekozen: het café bij
de pont in Amsterdam-Noord waar het eerste boek van De Noordzeemoorden
begint. Voor de specifieke lantaarnpaal waar het lijk ontdekt wordt, maken we
een foto.
Isa:
“Nadat ik eerst twee zonen had gekregen, was ik zwanger van een dochtertje. Dat
bleek na de geboorte niet levensvatbaar te zijn en stierf kort daarna. Mijn man
en ik wilden toch nog heel graag een derde. Toen die er eenmaal was, zagen we
hoe goed de twee oudsten met elkaar op konden schieten. Dan zit daar zo’n gat
en dan komt dat kleintje. Ik dacht mmmm, moeten we dan toch niet misschien
eentje daarachter; dan kunnen die twee ook samen… Nou ja, een optimistische
gedachte. Maar zo redeneer je dan. En voordat ik het wist, kwam dat kind er al
weer aan. [gelach alom] Het heeft goed uitgepakt. Zo’n groot gezin is heerlijk.
Zelf ben ik alleen met één broer opgegroeid. Drukke winkelstraat in Utrecht
waar je niet kon buiten spelen. Dat heb ik wel gemist als kind. Wel veel vriendinnen.
Op school ging het goed en dus belandde ik op het gymnasium. In een heel oud
pand met allerlei Griekse mythologische beelden erin. De leraren daar waren typische,
bijzondere mensen. Was wel hard werken. Dat zie ik mijn eigen kinderen niet
doen, hahaha. Als ik uit school kwam, was het eerst een uur Latijnse woordjes
leren voordat ik iets anders ging doen. Mijn jongens doen dat heel anders. Die
komen thuis, gooien al hun spullen in de woonkamer en zijn weg. Dat is wel een
verschil met mijn eigen schooltijd. [gelach alom] en als ik dan roep: jongens
zouden jullie niet…. maar dan zijn ze al weg. Dan denk ik, laat maar. Zal wel
goed komen.”
“Nadat ik eerst twee zonen had gekregen, was ik zwanger van een dochtertje. Dat
bleek na de geboorte niet levensvatbaar te zijn en stierf kort daarna. Mijn man
en ik wilden toch nog heel graag een derde. Toen die er eenmaal was, zagen we
hoe goed de twee oudsten met elkaar op konden schieten. Dan zit daar zo’n gat
en dan komt dat kleintje. Ik dacht mmmm, moeten we dan toch niet misschien
eentje daarachter; dan kunnen die twee ook samen… Nou ja, een optimistische
gedachte. Maar zo redeneer je dan. En voordat ik het wist, kwam dat kind er al
weer aan. [gelach alom] Het heeft goed uitgepakt. Zo’n groot gezin is heerlijk.
Zelf ben ik alleen met één broer opgegroeid. Drukke winkelstraat in Utrecht
waar je niet kon buiten spelen. Dat heb ik wel gemist als kind. Wel veel vriendinnen.
Op school ging het goed en dus belandde ik op het gymnasium. In een heel oud
pand met allerlei Griekse mythologische beelden erin. De leraren daar waren typische,
bijzondere mensen. Was wel hard werken. Dat zie ik mijn eigen kinderen niet
doen, hahaha. Als ik uit school kwam, was het eerst een uur Latijnse woordjes
leren voordat ik iets anders ging doen. Mijn jongens doen dat heel anders. Die
komen thuis, gooien al hun spullen in de woonkamer en zijn weg. Dat is wel een
verschil met mijn eigen schooltijd. [gelach alom] en als ik dan roep: jongens
zouden jullie niet…. maar dan zijn ze al weg. Dan denk ik, laat maar. Zal wel
goed komen.”
“Na
mijn middelbare schooltijd heb ik eerst een jaar gewerkt en daarna ging ik
economie studeren, in Amsterdam. Daar ben ik eigenlijk niet meer vandaan
gegaan. Hele fijne stad. Veel oude, historische dingen hier. Daar hou ik erg
van. Tijdens mijn studietijd heb ik mijn man leren kennen. Ik deed toen aan
karate. Hé, ik blijk toch sportiever dan ik eerst gedacht had. Op karate heb ik
hem leren kennen. We zijn al heel lang samen, zo’n 30 jaar.’
mijn middelbare schooltijd heb ik eerst een jaar gewerkt en daarna ging ik
economie studeren, in Amsterdam. Daar ben ik eigenlijk niet meer vandaan
gegaan. Hele fijne stad. Veel oude, historische dingen hier. Daar hou ik erg
van. Tijdens mijn studietijd heb ik mijn man leren kennen. Ik deed toen aan
karate. Hé, ik blijk toch sportiever dan ik eerst gedacht had. Op karate heb ik
hem leren kennen. We zijn al heel lang samen, zo’n 30 jaar.’
Roelant:
“Op Facebook dook pasgeleden nog het
bericht op: relatie van Isa Maron is veranderd in ‘ingewikkeld’. Dat roept
vragen op.”
“Op Facebook dook pasgeleden nog het
bericht op: relatie van Isa Maron is veranderd in ‘ingewikkeld’. Dat roept
vragen op.”
Isa:
“Daar bedoelde ik helemaal niet zo veel mee. Ik was even in een mindere bui en
zat te kijken naar mijn facebook profiel. Als je een relatie van 30 jaar hebt,
is het niet altijd even gemakkelijk. Helemaal omdat hij de laatste tijd wel erg
op mij leunde en ik steeds ‘de sterke’ moest zijn. Dat is niet altijd leuk en
dan noem ik mijn relatie, in een opwelling, ingewikkeld. Ik heb er ook gewoon
een hekel aan als iedereen alleen maar die mooie wereld laat zien. Elk dingetje
wordt weggepoetst. Maar ik nam het zelf kennelijk een stuk minder ernstig dan
andere mensen. [lacht hard]. Geen idee dat dat meteen op je tijdlijn komt te
staan. Iedereen reageerde er op. Mijn moeder hing meteen aan de telefoon.”
“Daar bedoelde ik helemaal niet zo veel mee. Ik was even in een mindere bui en
zat te kijken naar mijn facebook profiel. Als je een relatie van 30 jaar hebt,
is het niet altijd even gemakkelijk. Helemaal omdat hij de laatste tijd wel erg
op mij leunde en ik steeds ‘de sterke’ moest zijn. Dat is niet altijd leuk en
dan noem ik mijn relatie, in een opwelling, ingewikkeld. Ik heb er ook gewoon
een hekel aan als iedereen alleen maar die mooie wereld laat zien. Elk dingetje
wordt weggepoetst. Maar ik nam het zelf kennelijk een stuk minder ernstig dan
andere mensen. [lacht hard]. Geen idee dat dat meteen op je tijdlijn komt te
staan. Iedereen reageerde er op. Mijn moeder hing meteen aan de telefoon.”
Roelant:
“In jouw cv staat ook vermeld: voetbalmakelaar.”
“In jouw cv staat ook vermeld: voetbalmakelaar.”
Isa:
“Onze oudste zoon, Bas, heeft zijn jeugdopleiding bij Ajax gehad vanaf zijn
achtste. Toen hij vijftien was werd hij achtervolgd door een schare
voetbalmakelaars. Op dat moment vonden wij, als ouders, de meerwaarde daarvan
heel beperkt. Bas zei toen tegen al die mensen die iets wilden van hem: ga maar
naar mijn moeder. [gelach alom] Maar uiteindelijk heeft zo’n makelaar veel meer
ingangen bij al die clubs. Dus toen Bas 19 was zijn we in zee gegaan met Rob
Jansen [bekende voetbalmakelaar]. Een tijd lang hebben we dat samen gedaan. Ik
grapte toen dat ik een duobaan had met Rob Jansen (Wesserman bedrijf). Erg
aardige man trouwens. Vriendelijk, betrokken, kundig, gedreven; wat wil je nog
meer! Want in de voetbalwereld moet je gewoon oppassen. Het is een harde,
snelle wereld. Er lopen heel veel cowboys rond. Als iets te mooi is om waar te
zijn, dan weet je al dat het niet klopt. Loyaliteit is in de voetbalwereld heel
belangrijk. Niet alleen op het veld is het een teamsport, maar ook bij de
leiding. Als de loyaliteit vanuit de top niet meer gevoeld wordt bij de spelers
dan krijg je in het team problemen. Wie vandaag de dag belangrijk is, hoeft dat
volgende week of volgend jaar niet meer te zijn. Inmiddels zijn we weg bij
Wesserman; het was tijd voor nieuwe energie, verandering. Maar ondanks alles
vind ik het wel een leuke wereld. Mijn jongste twee zonen voetballen ook. Ik
sjouw wat af langs al die velden, hahaha.”
“Onze oudste zoon, Bas, heeft zijn jeugdopleiding bij Ajax gehad vanaf zijn
achtste. Toen hij vijftien was werd hij achtervolgd door een schare
voetbalmakelaars. Op dat moment vonden wij, als ouders, de meerwaarde daarvan
heel beperkt. Bas zei toen tegen al die mensen die iets wilden van hem: ga maar
naar mijn moeder. [gelach alom] Maar uiteindelijk heeft zo’n makelaar veel meer
ingangen bij al die clubs. Dus toen Bas 19 was zijn we in zee gegaan met Rob
Jansen [bekende voetbalmakelaar]. Een tijd lang hebben we dat samen gedaan. Ik
grapte toen dat ik een duobaan had met Rob Jansen (Wesserman bedrijf). Erg
aardige man trouwens. Vriendelijk, betrokken, kundig, gedreven; wat wil je nog
meer! Want in de voetbalwereld moet je gewoon oppassen. Het is een harde,
snelle wereld. Er lopen heel veel cowboys rond. Als iets te mooi is om waar te
zijn, dan weet je al dat het niet klopt. Loyaliteit is in de voetbalwereld heel
belangrijk. Niet alleen op het veld is het een teamsport, maar ook bij de
leiding. Als de loyaliteit vanuit de top niet meer gevoeld wordt bij de spelers
dan krijg je in het team problemen. Wie vandaag de dag belangrijk is, hoeft dat
volgende week of volgend jaar niet meer te zijn. Inmiddels zijn we weg bij
Wesserman; het was tijd voor nieuwe energie, verandering. Maar ondanks alles
vind ik het wel een leuke wereld. Mijn jongste twee zonen voetballen ook. Ik
sjouw wat af langs al die velden, hahaha.”
Roelant:
“Je hebt nu negen boeken geschreven. Maar het is al een tijd geleden dat jouw
laatste boek is verschenen, Eindspel, deel vier van De
Noordzeemoorden. Vanwaar deze pauze?”
“Je hebt nu negen boeken geschreven. Maar het is al een tijd geleden dat jouw
laatste boek is verschenen, Eindspel, deel vier van De
Noordzeemoorden. Vanwaar deze pauze?”
Isa:
“Ik ben druk geweest met het schrijven van een verhaal voor storytel. Een
verhaal speciaal geschreven als luisterboek. Dat was erg leuk om te doen. Ik
heb het ook zelf ingesproken. Voor een luisterboek gelden iets andere wetten.
Het moet wat eenduidiger. Iets minder personages met wat meer dialoog. Minder
lange zinnen. Af en toe iets herhalen. Het gaat een heel klein beetje richting
scenario. Het is voor een luisteraar niet leuk als je eindeloze omschrijvingen
hebt over hoe het licht viel of hoe de lucht eruit zag, hoe het waaide of hoe
het rook. Als lezer heb je daar iets meer geduld voor. Als toehoorder is het
fijner als er wat sneller actie is. Handelingen, dialogen, meer dynamiek. Op
het moment dat je een luisterboek gaat schrijven, kun je daar rekening mee
houden. Dat vond ik erg leuk om te doen. Het format is tien afleveringen van
een uur. Dat zijn grofweg tien keer 9000 woorden. Ik heb van tevoren goed
nagedacht: hoe verdeel ik de aandacht over die tien hoofdstukken. Welke
informatie stop ik waar? Het liefst eindig je zo’n hoofdstuk met een
cliffhanger. In het kort gaat het verhaal over een jonge moeder die denkt dat
ze heel gelukkig getrouwd is en bij een heel bijzondere schoonfamilie woont. En
dat is ook zo totdat haar man zijn jeugdliefde weer tegenkomt en dan loopt
alles in het honderd; niet een beetje, maar heel erg. Het begint ermee, dat zij
opgepakt is langs de snelweg met een wagen vol drugs erin waarvan zij niet wist
dat dat in haar auto zat. Het verhaal opent als zij in de gevangenis zit. Vandaaruit gaat ze terugdenken wat is
hier aan de hand? Dan leren we die hele voorgeschiedenis kennen, die romantiek,
dat huwelijk, hoe dat fout liep. Halverwege komt ze uit de cel en dan gaat ze
los. Het verhaal heet niet voor niets Wraakengel. [ze lacht hartelijk]
Dat vond ik heel leuk om te schrijven. In het begin van het verhaal is zij een
beetje argeloos poppetje en aan het eind van het boek is ze een andere vrouw.”
“Ik ben druk geweest met het schrijven van een verhaal voor storytel. Een
verhaal speciaal geschreven als luisterboek. Dat was erg leuk om te doen. Ik
heb het ook zelf ingesproken. Voor een luisterboek gelden iets andere wetten.
Het moet wat eenduidiger. Iets minder personages met wat meer dialoog. Minder
lange zinnen. Af en toe iets herhalen. Het gaat een heel klein beetje richting
scenario. Het is voor een luisteraar niet leuk als je eindeloze omschrijvingen
hebt over hoe het licht viel of hoe de lucht eruit zag, hoe het waaide of hoe
het rook. Als lezer heb je daar iets meer geduld voor. Als toehoorder is het
fijner als er wat sneller actie is. Handelingen, dialogen, meer dynamiek. Op
het moment dat je een luisterboek gaat schrijven, kun je daar rekening mee
houden. Dat vond ik erg leuk om te doen. Het format is tien afleveringen van
een uur. Dat zijn grofweg tien keer 9000 woorden. Ik heb van tevoren goed
nagedacht: hoe verdeel ik de aandacht over die tien hoofdstukken. Welke
informatie stop ik waar? Het liefst eindig je zo’n hoofdstuk met een
cliffhanger. In het kort gaat het verhaal over een jonge moeder die denkt dat
ze heel gelukkig getrouwd is en bij een heel bijzondere schoonfamilie woont. En
dat is ook zo totdat haar man zijn jeugdliefde weer tegenkomt en dan loopt
alles in het honderd; niet een beetje, maar heel erg. Het begint ermee, dat zij
opgepakt is langs de snelweg met een wagen vol drugs erin waarvan zij niet wist
dat dat in haar auto zat. Het verhaal opent als zij in de gevangenis zit. Vandaaruit gaat ze terugdenken wat is
hier aan de hand? Dan leren we die hele voorgeschiedenis kennen, die romantiek,
dat huwelijk, hoe dat fout liep. Halverwege komt ze uit de cel en dan gaat ze
los. Het verhaal heet niet voor niets Wraakengel. [ze lacht hartelijk]
Dat vond ik heel leuk om te schrijven. In het begin van het verhaal is zij een
beetje argeloos poppetje en aan het eind van het boek is ze een andere vrouw.”
Roelant:
“Jij houdt van sterke vrouwen.”
“Jij houdt van sterke vrouwen.”
Isa:
“Ja. Zowel om over te schrijven als in het dagelijks leven. Tussen al die
mannen in mijn gezin moet dat ook wel. Ik richt me momenteel uitsluitend op het
schrijven. Dat is waar mijn hart ligt; dat vind ik het leukst. Alleen als mijn
man me af en toe nodig heeft in ons bedrijf, spring ik bij. Mijn storytel-verhaal
kan nu beluisterd worden. En in het najaar verschijnt er een nieuw boek, een
thriller natuurlijk. Ik moet er nog over nadenken hoe ik dit verhaal moet
pitchen {noot Roelant: pitchen is in een paar zinnen duidelijk maken waar het
verhaal over gaat om de nieuwsgierigheid van de lezer te prikkelen}. De
voorkant van een boek moet ervoor zorgen dat mensen je boek oppakken; de achterflaptekst
moet ervoor zorgen dat ze je boek kopen. Maar je moet ook niet te veel weggeven
zoals in trailers van films veel te vaak gedaan wordt. Dat is nog even
puzzelen, maar er is nog tijd genoeg.”
“Ja. Zowel om over te schrijven als in het dagelijks leven. Tussen al die
mannen in mijn gezin moet dat ook wel. Ik richt me momenteel uitsluitend op het
schrijven. Dat is waar mijn hart ligt; dat vind ik het leukst. Alleen als mijn
man me af en toe nodig heeft in ons bedrijf, spring ik bij. Mijn storytel-verhaal
kan nu beluisterd worden. En in het najaar verschijnt er een nieuw boek, een
thriller natuurlijk. Ik moet er nog over nadenken hoe ik dit verhaal moet
pitchen {noot Roelant: pitchen is in een paar zinnen duidelijk maken waar het
verhaal over gaat om de nieuwsgierigheid van de lezer te prikkelen}. De
voorkant van een boek moet ervoor zorgen dat mensen je boek oppakken; de achterflaptekst
moet ervoor zorgen dat ze je boek kopen. Maar je moet ook niet te veel weggeven
zoals in trailers van films veel te vaak gedaan wordt. Dat is nog even
puzzelen, maar er is nog tijd genoeg.”
Dank je
wel, Isa, voor dit gezellige en openhartige interview.
wel, Isa, voor dit gezellige en openhartige interview.
Roelant
de By – vliegende reporter voor ‘De Perfecte Buren’.
de By – vliegende reporter voor ‘De Perfecte Buren’.
Eerder verschenen op Perfecte Buren.
