"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

In gesprek met.......Isa Maron

Woensdag, 13 mei, 2015

Geschreven door: Isa Maron
Artikel door: Roelant de By


‘De Noordzeemoorden; een vierdelige thrillerserie die de lezer meevoert van Amsterdam naar Texel, en verder langs de Noordzee. Op overtuigende wijze schiep Maron een wereld waarin de levens van rechercheur Maud Mertens en student Kyra Slagter samenkomen. Massaal raakten lezers in de ban van de verdwijning van Kyra’s zus Sarina. In Ritueel, deel 3 van de serie, komt het onderzoek naar haar vermissing in een stroomversnelling. Kyra en Maud beseffen dat de zaken waar ze aan werken groter zijn dan ze ooit hadden kunnen vermoeden.’ 
(bron; The House of Books)


In mei verschijnt bij The House of Books het derde deel in deze intrigerende vierluik; ‘Ritueel’. Hoog tijd voor een babbeltje met deze enthousiaste auteur.



Wie is Isa Maron?

Isa Maron is een vrouw van vijftig, die:
* met haar man, vier zonen, een hond en twee kippen in Amsterdam Noord woont;
* ondernemers adviseert rondom bedrijfsmatige en persoonlijke vraagstukken;
* graag naar voetbalwedstrijden van haar oudste zoon in de Eredivisie gaat;
* ook bewonderend bij zoons 3 en 4 langs de lijn bij De Dijk staat;
* rust vindt in het prachtige gitaarspel van zoon 2;
* in haar vrije tijd gruwelijke verhalen schrijft;
* heel graag leest;
* graag schilderijen van de zee maakt;
* van goed eten met vrienden en familie houdt;
* een dwarse, koppige, energieke, romantische, pragmatische dromer is.


Je studeerde in Amsterdam Economische Wetenschappen en Psychologie. Wat is voor jou de meerwaarde van deze studies als je dat vertaalt naar je schrijven?

De meerwaarde ligt in mijn werk, maar dat doe ik natuurlijk met die studies als bagage. Ik ben dagelijks bezig met vragen van mensen over wat de situatie is, hoe die is ontstaan en wat je daar aan kunt doen. Dat is ook vaak de kern van een verhaal: de hoofdpersoon heeft een probleem en dat moet opgelost worden.


Je hebt vier zoons, hoe is dat om als enige vrouw tussen vier mannen te leven?

Ik was altijd al een jongens-meisje: in bomen klimmen, hutten maken – mij zag je niet met poppen spelen. Gelukkig heb ik zelf en ook de vijf mannen om mij heen genoeg vrouwelijke kanten zodat we met zijn allen wat dat betreft toch in balans blijven.


Je woont in Amsterdam, wat trekt je daar? Zou je ook op het platteland kunnen wonen?

Ik ben geboren in hartje Utrecht en ik verhuisde naar centrum Amsterdam voor de studie economie. In Amsterdam Noord vonden we 20 jaar geleden de mooie combinatie van rust en groen, met het centrum onder handbereik. Het platteland trekt me zeker. De ruimte, de natuur – maar je bent voor mijn gevoel zo ver weg van alles. Daarom heb ik die stap nooit durven maken.


Sinds 2002 heb je je eigen bedrijf op gebied van coaching en human resources. Hoe combineer je dat met schrijven?

Omdat het ons eigen bedrijf is heb ik de mogelijkheid om te schuiven met werktijden, maar het is soms lastig als alle deadlines tegelijk zijn. Ik schrijf vaak ’s avonds en ’s nachts.



Pas in 2004 begon je erover te denken echt iets met je verhalen te doen. Noem je jezelf een ‘laatbloeier’ op dit gebied?

Zo heb ik er nooit over nagedacht, maar het is misschien wel zo. Soms vind ik het jammer dat ik niet eerder ben begonnen met schrijven. Ik maakte allerlei aantekeningen voor verhalen, maar ik had het te druk met het gezin, werk, andere dingen. Gelukkig heb ik tien jaar geleden toch de sprong gewaagd.

Passiespel is de erotische thriller waarmee je je debuut maakte. Vond je dat niet erg gedurfd om met een erotisch getint boek te debuteren? Hoe waren de reacties?

Ik ben wel een beetje tegendraads, dus dat het onconventioneel was vond ik juist leuk. Natuurlijk was het ook spannend. Stel je voor dat ik de pan ingehakt zou worden vanwege de seks in het boek. De angst was grotendeels onterecht. Ik heb heel veel positieve reacties gekregen en het boek heeft het goed gedaan.


Je won met je debuut de prijs Beste Nederlandse Vrouwenthriller in 2008. Wat is het voordeel van het winnen van een prijs volgens jou?

Het is een ontzettend fijne erkenning. Je stopt veel denkwerk, energie en heel veel uren in een boek en schrijven is een eenzame bezigheid. De reacties die volgen als het de wijde wereld in gaat zijn eigenlijk het enige dat je er voor terug krijgt (want geld verdient haast niemand ermee). Een prijs winnen is wat dat betreft een prachtige erkenning. Bovendien geeft het je een bepaald soort geloofwaardigheid en bekendheid, ook niet verkeerd natuurlijk.


Welke prijs zou je nog graag winnen?

Ik zou dankbaar zijn voor elke prijs. De Gouden Strop zou fantastisch zijn.


Ga je nog een erotisch getint boek schrijven? Wat vond je van ‘Vijftig Tinten’?

Ik heb de verhaallijn voor een vervolg op Passiespel al vanaf 2008 klaarliggen, maar mijn uitgever van toen zag niets in meer erotische verhalen. De laatste jaren heb ik gewerkt aan andere boeken, maar wie weet… Tja, Vijftig Tinten… ik vond het vooral heel stereotiep allemaal, maar dat mag ook voor een erotische fantasie. Het is een generieke natte droom voor de vrouw: rijke, mooie, gevaarlijke maar zorgzame, sterke maar beschadigde man, die zijn hart afgesloten heeft valt voor jou, alleen voor jou, op een manier waarop hij nog nooit gevallen is. Mooi toch? Verder moet je er niets van verwachten.


Wat is het grote verschil voor jou als auteur tussen korte verhalen en boeken?

Het tempo waarin je de plot kunt ontvouwen, en de complexiteit. Een kort verhaal heeft nu eenmaal minder ruimte, dus is het meestal eenduidiger. Als auteur is het leuk om beide soorten verhalen te schrijven, voor de afwisseling.


Een gewetensvraag: wat is voor jou je beste boek tot nu toe?

Dat is als vragen van welk kind je het meest houdt… Ik weet het echt niet. Ik heb zelf mijn eigen boeken lang niet gelezen en er zijn wat jaren overheen gegaan. Dus voor een goed antwoord zou ik ze allemaal willen herlezen en dan proberen objectief naar mijn eigen werk te kijken. Een van mijn beste vriendinnen vindt mijn 3e boek, Schaduwkant, het best. Ze leest veel thrillers. Zelf ben ik tevreden over al mijn boeken, en vooral mijn laatste boek, IJskoud (deel 2 van De Noordzeemoorden), vind ik goed gelukt.


Hoe denk jij over recensies?

Ik vind het waardevol om de woorden van een ander over mijn werk te lezen. Andere mensen lezen andere dingen in hetzelfde verhaal. Een grondige recensie kan heel leerzaam zijn. Jammer genoeg lijken veel recensies meer op een mening, dan op een goede analyse. ‘Ik vind het te traag, te snel, heel spannend…’ staat er dan bijvoorbeeld. Dat zegt mij alleen maar dat die persoon het zo vind. Als lezer wil ik grondiger oordeel, dus waarom je dat vindt, en een meer objectief oordeel zodat ik kan bepalen of ik het boek ga kopen of niet.

Social media, jijzelf bent ook actief. Wat is voor jou de toegevoegde waarde daarvan?

Voor mij is het een unieke manier om met mijn lezers in contact te zijn. Vroeger had je geen idee wie je boeken las, nu kun je een deel van al die mensen zien en volgen. Het is heel bemoedigend om te lezen dat mensen van je verhalen genieten!


En dan besluit je ineens om een vierluik te gaan schrijven? Hoe dat zo? Wat was dé inspiratiebron voor deze reeks?

Het idee van een vierluik ontstond omdat ik een verhaal bedacht dat voor mijn gevoel niet in één boek paste en na het uitwerken van de verhaallijnen dacht ik aan vier delen. Ik wilde ook erg graag een keer personages wat langer bij me houden. Soms raak je namelijk een beetje gehecht aan de mensen in je verhalen. Ik heb niet een enkele inspiratiebron. Ik lees graag en veel en veel boeken en verhalen zijn daarbij een inspiratie.




Met Galgenveld maakt de lezer kennis met Maud en Kyra, twee uitgesproken hoofdpersonages. Bevat een van de twee vrouwen autobiografische elementen? Waarom gekozen voor vrouwen in de hoofdrol?

Ze hebben allebei autobiografische elementen, hoewel ze geen van beiden echt veel op mij lijken. Kyra heeft elementen van mijn jonge ik (eigenzinnig en onderzoekend) en Maud van mij zoals ik nu ben (vasthoudend, maar wat voorzichtiger). Verder zijn ze vooral zichzelf. Er zijn ook een heleboel elementen die helemaal niet autobiografisch zijn.









Het eerste deel van de Noordzeemoorden, ‘Galgenveld’, kende een enorme PR campagne, kunnen we dat voor ‘Ritueel’ net zo verwachten?

Overamstel Uitgevers wilde graag Galgenveld promoten en het AD wilde graag een actie rondom lezen in de zomervakantie doen. Er is een tijd gebrainstormd over hoe dat het beste kon: gratis boeken via boekhandels verspreiden? Galgenveld tegen verzendkosten opsturen? Uiteindelijk bleek de beste optie het boek in drie delen als bijlage bij de zaterdagkrant. Een fantastische promotie van de serie de Noordzeemoorden, maar het is natuurlijk niet de bedoeling dat elk boek weggegeven gaat worden.


Je derde boek in deze reeks is nu uit/komt binnenkort uit. Wat zijn je verwachtingen?
Galgenveld en IJskoud zijn goed ontvangen en ik hoop dat Ritueel ook goed in de smaak valt. Mijn streven is om elk boek een beetje beter te zijn en als de serie straks helemaal klaar is dan zou ik graag willen dat mensen het geheel ervaren hebben als een soort achtbaan.





Vier boeken in deze reeks, een missie volbracht? Wat dan? Waar ligt je volgende uitdaging?

Als de reeks klaar is dan heb ik een verhaal van zo’n 1.200 pagina’s geschreven. Dat zei mijn uitgever laatst en daar was ik zelf van onder de indruk. Ik had er nog niet op die manier naar gekeken. Als ik daar van te voren over had nagedacht dat ik het misschien niet gedurfd. Ik heb verschillende ideeën voor nieuwe verhalen. Ik moet nog een keuze maken welke ik straks ga oppakken. Maar eerst de Noordzeemoorden goed afronden.






Je bent 50 jaar, hoe sta je in het leven ten opzichte van toen je 25-30 was?

Ik heb nog dezelfde dromen en hetzelfde enthousiasme voor de dingen die ik wil doen, maar ik merk wel dat ik meer kilometers op de teller heb. Ik heb meer kennis en ervaring, en ik ben wat rustiger, maar het verlies van mijn dochtertje, twee keer een melanoom in je huid ontdekken – dat soort dingen laat wel een bepaalde gevoeligheid, een blauwe plek, achter. Je wordt misschien wel kwetsbaarder.


Waar zie je jezelf over vijf jaar, wat moet je voor jezelf tegen die tijd in ieder geval hebben volbracht?

Het laatste deel van de Noordzeemoorden zal in 2016 verschijnen, dus daar ben ik in totaal nog een jaar mee bezig. Over vijf jaar zou ik graag een ander groot project hebben afgerond, een trilogie of een vierluik waar ik al een tijdje over nadenk. En misschien nog een of twee losse titels waar ik ook allerlei aantekeningen voor heb liggen. Ik moet niets, maar ik wil het graag.




Maak een keuze: sjiek of casual, zoet of zuur, moord of erotiek.

Casual, zuur, moord.


Wat is volgens jezelf je beste en slechtste karaktereigenschap?

Die liggen denk ik in elkaars verlengde: ik ben veerkrachtig, kan vasthoudend zijn en ben een echte doorzetter. Die eigenschap heb je nodig om dingen voor elkaar te krijgen. Maar soms zie ik de grenzen niet helder en dan kan het doorslaan in drammen. Brrr….

Benoem de raarste vraag die je ooit is gesteld.

Iemand vroeg een keer of het niet vervelend was om zelf alles mee te maken wat in Passiespel (mijn debuut) met de hoofdpersoon gebeurde. Toen was ik zo verbaasd dat ik amper kon antwoorden. Ik schrijf fictie. Natuurlijk komt alles uit mijn hoofd en handen, maar het is en blijft fictie. Als schrijvers alles echt zouden moeten meemaken wat ze opschrijven…..



Eerder verschenen op Perfecte Buren.

Boeken van deze Auteur:

De Noordzeemoorden 4 - Eindspel

De Noordzeemoorden 3 - Ritueel

De Noordzeemoorden 2 - IJskoud

De Noordzeemoorden 1 - Galgenveld