"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

In gesprek met…. J. Sharpe

Maandag, 8 februari, 2016

Geschreven door: J. Sharpe
Artikel door: Roelant de By



Afgelopen
week heb ik gesproken met de schrijver J. Sharpe, de schrijver van het boek
“Gebroken geheugen”, genomineerd voor de Harland Award romanprijs.
J.
Sharpe heeft het boek samen met Jos Weijmer geschreven. Jos Weijmer is helaas
vorig jaar op veel te jonge leeftijd zeer plotseling overleden.





Allereerst
gefeliciteerd met de nominatie voor de Harland Award romanprijs.
Hoe
voelt het om met Gebroken geheugen erbij te zitten?
Dat is
natuurlijk hartstikke leuk. Het boek is onwijs goed ontvangen, wat een van de
redenen was dat mijn uitgever heeft doen besluiten het boek in te sturen. Het
is leuk om zo’n gevarieerde lijst te zien. Niet alleen boeken van grote namen
(zowel auteurs als uitgevers) maar ook van minder bekende.
Het boek
is geschreven door jou en wijlen Jos W. Op welke manier verliep deze
samenwerking? Wie had welk aandeel in het verhaal?
Ik heb
de eerste versie van het verhaal geschreven en naar Jos opgestuurd. Hij was
mijn redacteur en ik wilde weten wat hij vond. Hij belde me een paar dagen
later op om te zeggen hoe enthousiast hij was, maar dat zijn fantasie op hol
sloeg. Hij vertelde me wat hij zou veranderen. Zijn ideeën spraken me wel aan,
dus besloten we er een samenwerking van te maken. Hij zou zelf ook een gedeelte
van het schrijven op zich nemen, maar na een paar hoofdstukken verloor hij het
leven, dus heb ik het boek, met dat telefoongesprek en zijn ideeën in
gedachten, uiteindelijk herschreven. Het laatste hoofdstuk kwam pas een paar
weken voor publicatie en geeft het boek een extra laag.
Hoe ben
je op het idee gekomen van Gebroken geheugen? Waar haal je je inspiratie
vandaan?
Gebroken
geheugen is, net als al mijn romans eigenlijk, ontsproten uit het eerste
hoofdstuk. Ik kreeg een beeld van een donkergekleurde man die in een verlaten
vliegtuig zit, opgesloten met niemand meer dan een klein meisje. Ik zag hem
naar zijn handen kijken en geschrokken reageren op het feit dat hij nu in een
ander, blank lichaam zat. De rest kwam vanzelf, als in een film. Uiteindelijk
heb ik dat beeld gecombineerd met iets wat ik op de televisie zag bij De Wereld
Draait Door, over hoe er een onderzoek was over de mogelijkheid je geheugen (je
ziel) te uploaden naar een externe harde schijf, wat op zijn beurt weer
geplaatst zou kunnen worden in een nieuw (robot) lichaam.


Wat was
er eerder: het ruwe verhaal of de personages om wie het verhaal draait?
De
personages dus. Ik plot (vrijwel) niets en schrijf het liefst zo organisch
mogelijk.
Wanneer
en hoe schrijf je het liefst?
Op een
vrije dag of na het werk achter mijn trouwe laptop aan de eettafel, begeleid
door bluesmuziek.
Hoe lang
duurt het schrijven van een boek? Ik bedoel van vanaf het moment dat je een
idee hebt tot de uitgave ervan.
Is erg
afhankelijk van het boek en de lengte ervan. Gebroken geheugen heb ik van idee
tot uitgave bijna anderhalf jaar over gedaan, maar er zit vaak ook flink wat
tijd tussen het schrijven en het redigeren. De eerste versie van mijn nieuwe
boek, die in augustus verschijnt, heb ik in vier maanden geschreven, wat een
record is. Het was dan ook een boek wat zich redelijk gemakkelijk liet
schrijven omdat ik minder puzzelstukjes had om op driekwart van het verhaal in
elkaar te leggen.
Het
verhaal leest als een boek van Stephen King. Het had een onheilspellende toon,
die je gedurende het hele verhaal goed vast wist te houden. ten eerste mijn
complimenten daarvoor. Deze continuïteit van de sfeer kom ik niet vaak tegen in
boeken  Ben je zelf een fan van zijn
werk?
Een
groot fan. Het grootste compliment dat ik ooit in recensies heb gekregen is dat
mijn boeken met die van hem te vergelijken waren. Dat vind ik persoonlijk een
te groot compliment, ik sta immers nog maar in het begin van mijn
schrijverscarrière en heb nog een hoop te leren, maar tof is het natuurlijk
wel.
Welke
genre lees je zelf het liefst?
Horror,
fantasy en thrillers.
Wat zijn
jouw favoriete schrijvers en waarom?
Stephen
King, Joe Hill, Dean Koontz, James Herbert. Om de simpele reden dat zij de
verhalen schrijven die ik tof vind om te lezen.
Als je
leest, lees je dan het liefst een standalone of een serie?
Het
liefst een standalone.
Gebroken
geheugen is niet je eerste boek. Wat heb je nog meer gepubliceerd/uitgebracht?
Onder
mijn eigen naam is er een korte verhalenbundel uitgebracht genaamd Suspense.
Onder
mijn pseudoniem zijn de volgende werken verschenen:
– Het
web van Senora (thriller) (voorheen heette dit boek Gevaarlijk Spel)

Territoria 1, De kettingen van Amarath (een fantasythriller)

Territoria 2, De ring van Andor (een fantasythriller, afsluitende deel van de
tweeluik)
Daarnaast
zijn er van mijn hand hier en daar nog wat korte verhalen verschenen.
Hoe ben
je bij Zilverspoor terecht gekomen?
Mijn eerste
thriller, Gevaarlijk Spel, kwam uit bij Books of Fantasy. Een uitgeverij geleid
door Alex de Jong en Jos Weijmer. Toen die besloten ieder hun eigen weg te gaan
heb ik een gedeelte van Territoria 1 naar beide opgestuurd en ben ik
uiteindelijk bij Zilverspoor terecht gekomen.
Ik heb
begrepen dat je klaar met een nieuw manuscript. Kun je al wat meer vertellen
over het verhaal? 
In welk
genre valt het en wanneer kunnen de lezers het verwachten?
Het is
een apocalyptische thriller genaamd Eden. Het verschijnt in augustus. Hieronder
kun je de (voorlopige) achterflaptekst lezen.
Engelen:
ze zijn onder ons. Ik kan het weten. Er zit er één in me gevangen. Maar het
beeld dat je waarschijnlijk voor je hebt over deze “helpers van God” is
verkeerd, dat garandeer ik je. Het zijn maniakale klootzakken.
Vastgebonden
op een stoel in een donkere ruimte, naakt en in de war, ontwaakt Anna Meisner.
Voor haar zit een vrouw die sprekend op haar lijkt en die met tranen in de ogen
een pistool tegen haar slaap zet en zichzelf doodschiet. Pas dagen later wordt
Anna gevonden, onderkoeld en op sterven na dood. Maar als ze in het ziekenhuis
wakker wordt, komt ze er achter dat de politie haar niet als slachtoffer ziet,
maar als dader. De reden daarvoor is het begin van een reeks bizarre
gebeurtenissen. Gebeurtenissen waar zij onderdeel van lijkt uit te maken en die
het einde van de mensheid zullen betekenen.
Waarom
heb je besloten onder een pseudoniem te schrijven?
Er gaat
een soort van fabeltje dat Nederlanders niet kunnen schrijven. Men pakt nu
eenmaal eerder boeken op als er een buitenlandse naam op staat, hoe droevig
ook. Dat en omdat ik uiteraard ervan droom ooit in het buitenland uitgegeven te
worden.
Bloggers
en recensenten schieten als paddenstoelen uit de grond. Hoe kijk je daar
tegenaan? Is er volgend jou een meerwaarde aan social media?
Ik hou
me daar niet zo mee bezig. Als mensen mijn boeken lezen en er iets over willen
posten is dat alleen maar hartstikke leuk. De meerwaarde van sociale media is
dat je gemakkelijker met je lezer in contact kunt komen en andersom, denk ik.
Tot
slot: 
Stel je
wint een miljoen bij een loterij, wat ga je met dat geld doen?
Hahaha,
van mij kun je alleen een cliché antwoord krijgen, ben ik bang. Een mooi nieuw
huis, een wereldreis, mooie auto. Maar ik zal wel blijven werken, gewoon om
lekker bezig te zijn. Ik weet ook niet of ik fulltime schrijver zou willen
zijn. Dat is denk ik wel heel eenzaam, daar waar ik als rijinstructeur elk uur
weer contact heb met iemand anders.
Heel
hartelijk voor dit interview!
Jeanine
Feunekes-Both – Recensent De Perfecte Buren



Lees hier de recensie van ‘Gebroken geheugen’. 

Eerder verschenen op Perfecte Buren.


Laat hier je reactie achter:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Alleen inhoudelijke reacties die gaan over het besproken boek en/of de recensie worden geplaatst.

Boeken van deze Auteur:

Gebroken geheugen

Syndroom

Uit de duisternis

Reflectie