"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

In gesprek met J.Sharpe

Vrijdag, 15 september, 2017

Geschreven door: J. Sharpe
Artikel door: Roelant de By



In het kader van de blogtour rondom ‘Syndroom’ sluiten wij deze af met een kort gesprek met de auteur J.Sharpe. DPB Jeanine is fervent lezer van zijn boeken en was dus de aangewezen persoon.

Wie is de schrijver J. Sharpe?
J. Sharpe is het pseudoniem van Joris van Leeuwen (1986). Hij heeft inmiddels zes boeken en een dozijn korte verhalen gepubliceerd. Hij schrijft thriller, horror en fantasy verhalen en mixt die stijlen veelal door elkaar. Zijn boeken waren o.a. genomineerd voor de Harland Awards en de Bastaard Awards.

Hoe ben je op het idee gekomen voor het verhaal van je nieuwste boek Syndroom?
Het idee voor Syndroom ontstond naar het zien van een docu over een Belgisch meisje met het syndroom van Kevin-Levin.

Als je eenmaal een idee hebt voor een boek, hoe ga je dan verder te werk? Weet je al van te voren hoe een verhaal gaat eindigen en werk je daar naar toe? Of begin je gewoon te schrijven en laat je je door het verhaal leiden?
Dat verschilt een beetje per verhaal, maar meestal heb ik alleen een idee voor een beginscene. Soms komt het einde pas tot me rond 3/4de van het verhaal, soms iets eerder.

In “Syndroom” is de vader van Peter Deferme rijinstructeur. Jij bent dat (naast schrijver) zelf ook. Is dit een bewuste keus geweest? Verstop je in je boeken zogenaamde eastereggs? Of is dit toeval?
Het is idd leuk om eastereggs te plaatsen. Soms is die keuze bewust, soms niet.

Stel je krijgt de mogelijkheid aangeboden om één van je boeken te laten verfilmen. Welk boek zou dat zijn en waarom?
Oef. Lastig. Ik denk dat zowel gebroken geheugen, Eden en Syndroom het heel goed zouden doen als film. Als ik dan toch zou moeten kiezen zou ik denk ik voor Syndroom gaan.

En om welke reden?
Het heeft de meeste mindfucks en ik zou heel graag Jon Blund op het scherm willen zien.

Vanaf wanneer schrijf je al? Heb je dat altijd al willen doen?
Ik schrijf al vanaf mijn achtste. Ik woonde twee jaar op Madeira en hield van lezen. Mijn oma stuurde Nederlandse boeken op (mijn Portugees was in het begin niet goed genoeg om te kunnen lezen) maar die had ik vaak binnen een week uit. Dus begon ik zelf met schrijven. Ik dacht er niet echt bij na. Zoiets deed je gewoon, net als tekenen. Pas toen ik een jaar of 18 was, begon ik het wat serieuzer te nemen, mee te doen met wedstrijden en over het vak te lezen. Al had ik wel een moeilijke start, aangezien ik van nature dyslectisch ben. Inmiddels weet ik hoe het zich bij mij uit en hoe ik er mee om kan gaan.

Heb je een bepaald schrijfritueel?
Nee. Ik heb geen schrijfritueel. Al moet het wel helemaal stil zijn.

Waar ben je nu mee bezig, kun/mag je daar iets over vertellen?
Ik ben bezig met een thriller die ik samen met Melissa Skaye schrijf over ontvoerde kinderen die de meest vreselijke dingen meemaken en ik ben bezig met een horrorroman, over een groep vakantiegangers die vast komen te zitten op een bergpunt omdat, om onverklaarbare redenen, de zeespiegel uit het niets ruim 1700 meter is gestegen.

Waar hoop je over pakweg 5 jaar te staan?
Ik hoop dat ik boeken kan blijven schrijven die mensen graag willen lezen. Ik bereik een steeds grotere groep mensen en dat is tof. We zijn bezig met een vertaling. Dus misschien kunnen we de stap naar het buitenland gaan maken.

Is er nog iets wat je aan onze/jouw lezers zou willen meegeven?
Geniet vooral van mijn rare hersenkronkels hahahaha.

Eerder verschenen op Perfecte Buren.


Laat hier je reactie achter:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Alleen inhoudelijke reacties die gaan over het besproken boek en/of de recensie worden geplaatst.

Boeken van deze Auteur:

Gebroken geheugen

Syndroom

Uit de duisternis

Reflectie