"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

In gesprek met........Karin Belt

Maandag, 21 maart, 2016

Geschreven door: Karin Belt
Artikel door: Roelant de By

Wie is Karin?
Ik ben Karin Belt, 45 jaar. Ik woon samen met Henry en onze twee kinderen in Eindhoven. Ik werk als schrijfster en stewardess. Na mijn afgeronde studie geschiedenis in Leiden wilde ik les gaan geven, maar ben in de vliegwereld terecht gekomen.


Klopt het dat je van oorsprong historica bent? En je werkt nu als stewardess? Dat is nogal een verschil, zou je daar iets over willen vertellen?
Een van mijn passies is reizen. Na mijn studie geschiedenis dacht ik een jaartje te gaan vliegen om de wereld te zien. Dat leek me heerlijk en vrij. Dat bleek ook zo te zijn, ik vond het reizende leven geweldig en inspirerend. De laatste jaren ben ik iets minder avontuurlijk en besteed ik de tijd die ik op bestemming heb voornamelijk aan schrijven. Het was dus niet zo gepland, ik ben zo’n beetje blijven hangen.


Je boek is inmiddels een tijdje uit, hoe zijn de reacties, is het gegaan zoals verwacht? Wat zou je nu anders doen?
De reacties waren overweldigend en het boek is erg goed verkocht. De meeste reacties gingen over de herkenbaarheid van de thema’s die er spelen tijdens de midlife (let wel, ik noem het de midlife-levensfase, en geen midlife-crisis) Ik zou niets anders doen, het was een geluk dat ik bij Ambo-Anthos kon debuteren.
Verwachtingen: De uitgever heeft vanaf het begin alle vertrouwen gehad in het verhaal. In eerste instantie was ik wat afwachtend, ik ben onbekend, heb geen contacten in de schrijverswereld. Zouden mensen geïnteresseerd zijn in de thematiek? Ik was aangenaam verrast dat hij zo goed is gaan lopen, veel lezeressen voelden zich aangesproken tot het onderwerp. Als ik deze voorkennis zou hebben gehad ten tijde van de schrijffase had ik niet zo lang gewacht met het verzenden van het manuscript. Ik heb twee maanden getwijfeld of ik het wel naar een uitgever op moest sturen. Uiteindelijk heb ik gedacht: kom op, dit is mijn midlife, het is nu of nooit. 


Hoe ben je aan het idee voor je debuut gekomen en dan waarom een boek over veertigers? Kwestie van comfortzone?
Nee, geen comfortzone, ik zie het eerder als grote inspiratiebron. En voordat ik ging schrijven voelde ik ook een soort irritatie. De media blijft nog steeds een beetje hangen in het oude vrouwbeeld. Er wordt veel angst gecreëerd voor het ouder worden. Je zou bijna denken dat veertig worden vreselijk is, of dat je rol is uitgespeeld. Ooit was dat misschien ook zo. Voor vorige generaties vrouwen was de belangrijkste maatschappelijke rol die een vrouw kon vervullen die van moeder. Om andere kanten van jezelf te kunnen laten zien moest je tegen de stroom in roeien. In deze tijd kunnen vrouwen echter zelf beslissen over hun levensinvulling, roeien hoeft niet meer. Ik denk dat de mate waarin dat gebeurt uniek is in de geschiedenis. Langzamerhand ontstaat er ook een ander beeld bij het ouder worden van vrouwen. Iedereen weet inmiddels dat vrouwen, net als mannen, de midlife-levensfase kunnen beleven als een fase van opbloeiend zelfvertrouwen. Zo rond je veertigste ken je jezelf beter dan rond je twintigste. Vrouwen ontworstelen zich aan oude overtuigingen over zichzelf en ontwikkelen hun onderbelichte kanten. Soms gedwongen, door ingrijpende gebeurtenissen als scheiding of ziekte. Maar gelukkig ook vaak door het volgen van een ‘innerlijke roep’, in de MLC benoem ik deze als ‘je verborgen vrouw’. Ik heb verschillende midlife-thema’s uitgewerkt in de vrouwelijke personages. Het voor jezelf kiezen, het ruimte innemen, keuzes maken, tevreden zijn, rust vinden, oude deuren sluiten om nieuwe te kunnen openen, het zijn allemaal topics waar we mee te maken krijgen. Mijn eigen thema kwam ook aan bod. Femke kijkt in een van de beginscenes in de spiegel en vraagt zich af waar ze nu werkelijk blij van wordt. Ze weet dat ze keuzes zal moeten maken om zichzelf weer terug te vinden. Geen excuses meer bedenken om in oude patronen te blijven hangen, maar gaan! Maak die wereldreis, begin die studie, stop met werken of zoek juist die leuke baan. En denk niet in hokjes. Je kunt prima stewardess zijn, en schrijver.


Je personages zijn nogal divers, van stoer tot spiritueel. Zijn dat eigenschappen van jezelf? Bevat het boek ook biografische elementen?
Al deze vrouwen heb ik gebaseerd op vrouwen uit mijn eigen midlifeclub, en in de vinexwijk waar ik woon. Ik heb nu eenmaal stoere en spirituele vriendinnen, en vaak gaan die eigenschappen prima samen. In alle personages is ook iets terug te vinden van mezelf, maar ik ben voornamelijk zichtbaar in Femke en Demi. Mijn midlife was dat ik graag de creatieve ‘verborgen vrouw’ in mezelf wilde ontwikkelen. Ik heb mijn hele leven al geschreven en geschilderd, maar nooit de intentie gehad om dat deel van mezelf naar buiten te brengen. Zowel Femke als Demi zijn vrouwen die tijd voor hun ontwikkeling moeten claimen, zichzelf niet langer onzichtbaar moeten maken. Wat voor Femke koken is, is voor mij het schrijven. Hazel fungeert daarbij als spiegel voor Femke. Zij is juist een vrouw die alles heeft gedaan wat Femke nooit durfde…


Het boek brengt voor mij, als ruime veertiger, veel herkenning. Ben je niet bang dat je andere leeftijdsgroepen uitsluit door te kiezen voor een groep vrouwen  in deze leeftijd als hoofdpersonages? Zelf is mijn mening dat het voor iedere leeftijd een lekker boek is maar hoe zijn de reacties?
Ik ben er een beetje van uit gegaan dat mijn boek, gezien de titel, voornamelijk zou worden gelezen door veertigers. Maar niets was minder waar. Van veertigers hoor ik voornamelijk geluiden van herkenning, maar ik heb ook veel leuke reacties gehad van jongere lezers, die de MLC gelezen hebben als thriller met een mystiek tintje. Van oudere vrouwen, vijftigers en zestigers krijg ik te horen dat ze blij zijn met het tegengeluid, de positieve visie op het ouder worden van vrouwen. En ze konden ook wel lachen om de activiteiten die de vrouwen ondernamen om hun ‘verborgen vrouw’ eens goed te onderzoeken.


Je bent bezig met een nieuw boek waarin een van de hoofdpersonages uit De Midlifeclub ook weer haar opmars maakt. Kun je daar al iets meer over vertellen?
Ja, in mijn nieuwe verhaal komt een van de personages terug. Ik kan nog niet zeggen wie, dat zou een spoiler zijn voor degenen die de MLC nog moeten lezen. Ze komt terug als een leuk bij personage.






Voor de lezers die je boek nog niet kennen, waarom zouden ze het boek eens kunnen gaan lezen?
Het is een spannend verhaal met een diepere laag. Van lezers heb ik begrepen dat ze de ontknoping bloedstollend vonden.


Wat hoop je met je boeken te gaan bereiken?
Dat lezers het stukje tijdsgeest dat ik verpakt heb in een spannend verhaal ter overdenking nemen. Daarnaast natuurlijk een boekverfilming.


Je reist veel voor je werk, heb je dan nog bestemmingen op je wishlist staan die je per se gezien wilt hebben? Reis je privé ook graag?
Ja ik hou van reizen, het vrijheidsgevoel wat dat oproept. In mijn tienerjaren trok ik door Europa met mijn rugzak. In deze levensfase, ik heb veel van de wereld gezien, blijf ik in mijn vakanties graag in de buurt. Ik vind Duitsland echt een ontdekking op het gebied van natuur en ontspanning. Ik heb nog wel wat landen op mijn to-do-list. Met mijn gezin een wat langere periode door Amerika willen reizen en ik wil naar IJsland. En alleen: naar Nieuw Zeeland. Daar zou ik het spoor van Janet Frame willen volgen. (schrijfster An angel at my table)


Ben je spiritueel?
Ja. In de proloog van De midlifeclub laat ik mijn spiritualiteit als volgt verwoorden: 
Gelijken waren we, de bomen, de sterren en ik. Ontstaan, bestaan en vergaan. Een korte tijd mochten we als mens gebruik maken van de aarde, en daarna werden we er als vanzelf weer deel van.


Wat durf je écht niet te doen maar zou je wel willen dat je het lef had om te doen?
Paardrijden. Ik was altijd bang van paarden, ze zijn zo hoog, en ik ben er allergisch voor. Tot mijn dochter ging paardrijden en ik dus ieder weekend in de manege sta. In het begon stond ik steeds klaar om haar op te vangen (mama, doe normaal!) Inmiddels ben ik erachter dat het prachtige spirituele dieren zijn, die een diepe connectie kunnen maken met mensen. Ik zou het niet zo snel durven, maar als ik mijn dochter zie galopperen denk ik dat het heerlijk moet zijn, de samenwerking met dat dier, die vrijheid.



Lees je zelf ook en zo ja, wat dan het liefst?
Ik lees alles, probeer zo open-minded mogelijk te blijven en niets weg te schuiven. Van thriller tot historische roman. Van literair tot spiritueel. Wel heb ik een voorkeur voor reisverhalen. En ik heb een obsessie met de tweede wereldoorlog, ik lees alles wat ik daarover kan vinden.


Zou je ook een kinderboek of een reisgids kunnen schrijven denk je? 
Kinderboek, nee, hoewel ik groot fan ben van Annie MG Smidt. Reisgids ook niet, dat lijkt me erg saai. Een reisverhaal wel, met spannende ontmoetingen en mooie sfeerbeschrijvingen. Beetje gek, maar ik zou wel eens science fiction willen schrijven, met een mooie vrouwelijke hoofdrol.


Als je zou kunnen leren om alles te doen, wat zou je dan kiezen?
Vliegen (zonder vliegtuig )


Stel dat je iemand zou kunnen ontmoeten, levend of overleden, wie zou je dan ontmoeten?
-Joni Mitchell, universeel kunstenares.
-Oprah Winfey, bijzonder mens. Ik ben ooit bij van haar shows geweest. Tussen de opnamen in zag ik haar naar het kleine zusje van een van de gasten toestappen om haar ook wat aandacht te geven. Dat deed ze zo liefdevol dat ik dacht; jij begrijpt het.
-Janet Frame, een van mijn favoriete schrijfsters. Helaas overleden, maar ik ga zeker naar Nieuw Zeeland om de plekken te bezoeken waar ze leefde. Dat is ook wel een beetje ‘ontmoeten’ misschien. -Anne Frank, en dan de volwassen vrouw die ze geworden zou zijn als ze had mogen leven.


Als je elke willekeurige fictieve persoon zou kunnen zijn, wie zou je dan kiezen?
Katniss Averdeen. —>


Heb je ooit iets meegemaakt waarvan je eerst dacht dat het slecht zou zijn, maar waarvan het achteraf toch goed afliep?
Heb je even? Door mijn reizende leven kom ik op plekken waar je niet wilt zijn, en ben ook in situaties geweest die ik van tevoren verkeerd had ingeschat. Zo heb ik eens met een vriendin met autopech in een gevaarlijk deel van Afrika gestaan, belaagd in Kazachstan, bijna groepsaangerand in Delhi, verdwaald in Tokio en zo kan ik nog wel wat opnoemen. Gelukkig heb ik mezelf altijd in veiligheid weten te brengen, of kwam er hulp uit onverwachte hoek.


Maak een keuze en licht toe waarom: – zoet of zout, casual of mantelpakje, avondje stappen of bankhangen, knuffel of een kus??
-Zout, ik hou van hartig en stevig eten. Chocola uitgezonderd. (pure, lekker hoor!)
-Allebei, als de gelegenheid daarom vraagt. Maar als ik moet kiezen; casual. Ik hou van makkelijk.
-Stappen met de midlifeclub, al een tijdje niet gedaan.
-Knuffel, ik ben fervent knuffelaar


Het meest romantische wat je ooit is overkomen?
Romantisch…Nu vind ik het über-romantisch om samen een wijntje te drinken of uit eten te gaan, vroeger zag romantiek er iets spectaculairder uit J. Mijn eerste vriendje is ooit via de gevel van mijn huis naar mijn slaapkamer geklommen. Ik zat boven muziek te luisteren en had de bel niet gehoord. Ineens klopte er iemand op mijn raam, op de eerste verdieping. Hij hing er al een tijdje, met zijn nagels in mijn kozijn, ik had hem eerder niet gehoord. Toentertijd vond ik het super romantisch dat een jongen zulke halsbrekende toeren voor mij uit durfde te halen. De buurt waar ik woonde heeft nog een tijdje iets gehad om over te praten. En met sinterklaas kreeg ik van mijn oom als surprise een huisje met een ladder, zodat de jongens niet meer onder mijn raam hoefden te bungelen.


Wat was de laatste film, tv-programma of boek waarbij je moest huilen?
Ontroerd door:
– TV: Floortje naar het einde van de wereld, waarin Floortje Dessing op bezoek gaat bij de Amerikaanse Maggie Doyne. Dit 28-jarige meisje bouwde van haar spaargeld een klein weeshuis in Nepal. Wat me zo raakte was dat ze ze alle 50 voorzag van natje en droogje, maar ze streefde er ook nog eens naar dat alle kinderen zich gezien en geliefd voelden. Ongelofelijk, wat dit meisje neerzette. En dan het einde van deze aflevering, tranen met tuiten gewoon.
-Boek: Charlotte, van David Foenkinos. Over kunstenares Charlotte Solomon, die haar hele leven in kunst heeft weten te uit te drukken, vlak voordat ze naar Auschwitz werd afgevoerd. Waar ik altijd wel om kan huilen is de onrechtvaardigheid die dit soort uitzonderlijke mensen moet treffen, of de onrechtvaardigheid van het leven in het algemeen.


Wat is het beste/slechtste cadeau dat je ooit gegeven/gekregen hebt?
-Slechtste cadeau ooit gegeven: een dagje sauna aan een lieve vriendin, en er dan bijna een jaar later achter komen dat je nog geen dag hebt gepland.
-Beste gegeven: alsnog dat dagje sauna, we zijn nog steeds vriendinnen.
-Slechtste gekregen; iemand die zo attent is geweest om aan mij te denken zal ik nooit verwijten dat iets mijn smaak niet is. Ik ben zelf niet attent, vergeet gerust verjaardagen en zo, dus die eigenschap bewonder ik in anderen. Waar ik niet zo blij mee ben zijn huishoudelijke voorwerpen, ik ben totaal niet huishoudelijk ingesteld.
– Beste gekregen, cliché, maar dat zijn echt onze kinderen. En daarna, van m’n ouders, zus en zwager: een avondje uit met mijn man. Samen eten en stappen, in jaren niet zo dronken geweest.


Tot slot; Heb je weleens een blunder gemaakt waar je nu nog het schaamrood van op je kaken krijgt?
Ik maak regelmatig blunders, maar ik zit daar eigenlijk nooit lang mee. Als ik echt iets verkeerd heb gezegd bied ik mijn oprechte excuses aan en anders hebben we weer iets om te lachen.


Karin, dank je wel voor je enthousiaste medewerking tussen je drukke werkzaamheden en je reizen door. Hier wordt uitgekeken naar je tweede boek! 


Hou onze Facebookgroep in de gaten, we mogen binnenkort een aantal boeken van Karin weggeven, zomaar! Nog geen lid, meld je dan gerust aan via de link.


Patrice – Team De Perfecte Buren


Lees hier de recensie van De midlifeclub

Eerder verschenen op Perfecte Buren.


Laat hier je reactie achter:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Alleen inhoudelijke reacties die gaan over het besproken boek en/of de recensie worden geplaatst.