Afgelopen donderdag (22 juni) was Karin Slaughter te gast in Antwerpen. Die avond was er in ‘De Singel’ haar boekvoorstelling. Wij, van De Perfecte Buren kregen echter de kans om haar die middag in het Hilton te ontmoeten voor een kort interview. In een ijl tempo werden er door het team scherpe vragen bedacht, Nancy prepareerde en vertaalde ze en het was aan Karin en Peggy om Karin te ontmoeten. Met buiten 33* op de thermometer was het in de lounge aangenaam vertoeven.
De opening kon niet treffender zijn, want voor we goed en wel neerzaten vroeg ‘The Queen of Crime’ ons of we in België eigenlijk wel een ventilator kennen? Het is hier zoooooooo warm, zei ze en ik zie nergens een ventilator!
Het ijs was gebroken, en we voelden ons daarna direct op ons gemak.
Wat is de grootste uitdaging tijdens het schrijven?
Boeken schrijven wordt er niet makkelijker op. Het moet steeds beter en ik wil ook dat mijn nieuw boek beter is dan mijn vorige boek. In tegenstelling tot sommige andere auteurs wil ik ook steeds een ander verhaal vertellen. Ik probeer de lezers een spiegel voor te houden, een spiegel van de maatschappij, zoals nu in ‘Goede dochter’. Daarin komt het grote contrast tussen arme en welstellende mensen aan bod en hoe omgegaan wordt met de rechtspraak in Amerika. Ben je rijk dan kun je zelf beroep doen op een goede advocaat. Ben je arm dan moet je het doen met een pro-deo advocaat en eindig je soms onschuldig in de cel. Ik vertel dit verhaal uit verschillende perspectieven en door het zo te brengen kun je zien hoe verschillend ze de samenleving en de gemeenschap beleven. Bovendien doet schrijven, maar lezen ook, je nadenken over onze maatschappij, onze samenleving.
Wat vind je het leukst, de research of het schrijven van het verhaal?
Een boek schrijven bestaat uit verschillende types werk: het bedenken van de plot, research doen, het verhaal effectief neerschrijven. Ieder onderdeel heeft zijn leuke, maar ook minder leuke kantjes. Een verhaal bedenken begint met neerkrabbelen van ideeën en zinnen. Dit doe ik op post-its, op servetten… . Denktijd heb ik overal: In de auto, tijdens het winkelen, in bed, onder de douche… . Misschien ben ik een beetje een ‘nerd’, maar in de douche hangt een waterproof notepad om daar, tijdens het douchen, mijn ideetjes te kunnen neerschrijven. Twee jaar geleden stonden er al aantekeningen op voor ‘Goede dochter’. Op mijn nachtkastje ligt een pen met verlichting voor als me ’s nachts iets te binnen schiet. Zo kan ik te allen tijde ideeën neerschrijven.
Om het boek effectief neer te schrijven, trek ik me terug in een ‘cabine’ (blokhut) in de bergen, ver weg van alles. Enkel tv, geen internet. Daar schrijf ik dan uren aan een stuk, soms tot 16 uur per dag. Dit doe ik in blokken van twee tot drie weken. Na ongeveer 16 weken is het boek af. Dit is zowel fysiek als mentaal zeer belastend.
Ook in ‘Goede dochter’ beschrijf je de meest gruwelijke dingen tot in het detail. Waarom?
In verhouding met andere auteurs vallen er in mijn boeken niet zo heel veel doden. Ik beschrijf de gebeurtenissen tot in het kleinste detail en dit maakt het verhaal realistischer. Het is ook meestal zo dat er in mijn boeken personage sterven waar de lezer zich bij betrokken voelt. Als je bijvoorbeeld in de krant leest dat iemand op een verschrikkelijke manier aan zijn eind is omgekomen dan vind je dat minder erg dan wanneer het iemand is die je kent, waar je om geeft. Zo wil ik het in mijn boeken ook, wanneer de lezer de personages echt kent, is de betrokkenheid en het meeleven van de lezers groot. Wanneer je niet met een personage meeleeft, dan vind je het ook niet erg wanneer de persoon sterft.
Let op: het antwoord op de volgende vraag kan spoilers bevatten!
In ‘Onaantastbaar’ laat je één van de hoofdpersonages op het eind een plotse dood sterven. Ik zag dat niet aankomen en heb er zeker een week ‘niet goed’ van gelopen. Waarom moest hij dood en zag je het zelf aankomen of kwam het idee naar boven tijdens het schrijven van dit boek?
Dit is geloof ik het vijfde deel uit de Sara Linton-serie, maar in het derde deel wist ik al dat dit zou gebeuren. Ze waren TE gelukkig samen en mensen willen niet lezen over gelukkig zijn. Gelukkig is saai! En zelf wilde ik niet in een ‘murder she wrote’-scenario terechtkomen en steeds een nieuwe moord beschrijven in eenzelfde setting. Met zo’n einde aan een boek te maken, weet ik zeker dat de lezers me nooit meer gaan vertrouwen, want je weet maar nooit wat ik nu weer ga verzinnen. (big smile!)
Droom je zelf nooit over de gruwel in je boeken?
Nee, ik droom niet over de gruwelijke gebeurtenissen uit mijn boeken, want ‘vrees komt van het onbekende’ en natuurlijk weet ik wat er in mijn boeken gebeurd. (lacht) Maar de verhalen van Mo Hayder, die bezorgen me wel de koude rillingen!
Je verhalen zijn gebaseerd op waargebeurde feiten. Hoe moet ik me dat voorstellen?
Ik heb enkele goede contacten, daardoor heb ik inzage in sommige zaken. De gebeurtenissen in mijn boeken komen niet uit een specifieke ‘case’, maar ik pluk er hier en daar een element uit. Door waargebeurde feiten als basis te nemen, kan ik de mensen opnieuw een spiegel voorhouden. De gebeurtenissen zijn geen fictie, maar wel degelijk gebeurd in onze maatschappij
Kun je het boek/het verhaal als het eenmaal in de winkel ligt loslaten?
Dat lukt niet altijd. Soms gebeurt het dat ik een kortverhaal schrijf nadat een boek verschenen is. Dat hangt af van mijn gevoel. In juli komt er een kortverhaal over Charlie (personage in ‘Goede dochter’) uit, omdat het personage me zegt dat haar verhaal nog niet helemaal verteld is. Dit wil ik graag met mijn lezers delen.
Op welke leeftijd schreef je je eerste boek?
Op mijn 6 jaar heb ik mijn eerste boek geschreven. Ik heb nog twee oudere zussen, die gebruikte ik als personages en ik liet hen op gruwelijke wijze om het leven komen. Ik vond dat wel geestig. In dat boek heb ik ook zelf voor de illustraties gezorgd.
In 2001 werd mijn eerste echte boek gepubliceerd, daar had ik twee jaar aan gewerkt.
Je reist nu in sneltempo door Europa voor je promotour, maar wat is nu het eerste wat je doet wanneer je terug thuis bent?
Naar mijn favoriete Mexicaanse restaurant, want de ‘American taste and flavours’ mis ik toch het meest.
Wat neem je zeker mee in je koffer als je huiswaarts gaat?
Ik heb verschillende bieren gekregen en gekocht, maar die kunnen onmogelijk allemaal mee terug in mijn koffer, dus die zal ik hier nog moeten opdrinken. (Smile) De chocolaatje moesten we wel opeten, anders zouden ze toch maar smelten door het warme weer. De Antwerpse handjes (cadeautje van DPB) geraken misschien wel tot in America.
Wat heb je met poezen? Hoeveel heb je er zelf?
Ik heb twee binnen katten en één buitenkat (die zichzelf heeft laten adopteren door mij). Dus de buitenkat zal binnenkort ook een binnenkat zijn. Als ik terug thuiskom, zullen ze waarschijnlijk de eerste dagen boos zijn. Maar ik ga mijn koffer openleggen en dan kunnen ze zelf de kattenspeeltjes ontdekken die ik heb gekregen van mijn Nederlandse en Vlaamse lezers.
Wat onthoud je van Nederland en Vlaanderen? Wat viel je het meest op in beide landen?
De voorbije dagen in Nederland en België waren zeer druk! Ik heb duizenden handtekeningen gezet, maar ik vind de interactie met mijn lezers ontzettend fijn. Ik vind het zeer belangrijk om tijd te maken voor mijn lezers.
Wat ik zeker meedraag is de generositeit en dankbaarheid van mijn lezers hier. Nederland en België zijn de eerste landen waar het boek is voorgesteld. Dus het is zeer spannend om de eerste feedback te krijgen en te horen wat de mensen ervan vinden.
Een leuk weetje: over twee jaar komt er een nieuw deel in de Sara Linton serie, maar volgend jaar komt er eerst nog een stand-alone.
Karin Slaughter is een heel fijne, spontane en lieve vrouw. Ondanks dat het spannend was haar ‘face to face’ te ontmoeten viel het allemaal reuze goed mee. Het was een zeer leuke ervaring!
HarperCollinsHolland en Agora Books, dank jullie wel voor deze mogelijkheid.
perfecteburen@gmail.com
De voorwaarden voor deze actie:
– Like de Facebook-pagina’s van HarperCollinsHL HIER
– Nog geen lid van onze BESLOTEN groep, klik dan HIER
– Deze winactie loopt tot donderdag 7 juli 20.00u.
– De winnaar wordt bekend gemaakt op onze besloten facebook-pagina
– Bij ontvangst van je gewonnen exemplaar post je een foto openbaar op je tijdlijn met #goededochter @AuthorKarinSlaughter @harpercollinsholland @AgoraBooksBEL @Boeken&Leesclub De Perfecte Buren
