Wie is Kim Moelands?
Een vrolijke enthousiaste kat met negen levens, met een groot hart voor de mensen om zich heen. Ik ben een alles of niets type, als ik ergens voor ga dan is dat voor de volle 100% en met heel veel passie. Ik ben heel doelgericht, maar ook realistisch. Als blijkt dat ik een verkeerde weg ben ingeslagen dan erken ik mijn foute inschatting en ga op zoek naar een nieuwe weg.
Hoe was je jeugd?
Ik heb een hele gelukkige jeugd gehad waar ik met veel plezier op terugkijk. De liefde voor lezen en schrijven is mij door mijn vader bijgebracht. Zodra ik kon lezen bracht ik uren door in de bibliotheek om dan met een stapel boeken die ik zelf niet kon tillen naar buiten te komen. Ik was een heel klein en tenger meisje, dus mijn ouders waren altijd pakezel maar ze deden het met liefde. Mijn vader vertelde mij en mijn zusje ook altijd zelf verzonnen verhaaltjes over kabouter Puntmuts. Geweldig vond ik dat.
Je hebt communicatiemanagement aan de Hogeschool van Utrecht gestudeerd? Heb je daar nu profijt van denk je en hoe uit zich dat?
Ik heb de afstudeerrichting Voorlichting gedaan die zich met name ook richtte op schrijven. Dat was echter meer gericht op zakelijke teksten. Voor mijn gevoel heb ik het schrijven echt in de praktijk geleerd en door heel veel te lezen.
Wanneer ben je gaan schrijven?
Zodra ik een pen kon vasthouden. Ik schreef kleine gedichtjes en sprookjesachtige verhaaltjes als kind. Mijn manco was dat ik vrij ongeduldig van aard was en nooit wat afmaakte. Halverwege verloor ik mijn interesse en begon ik weer met wat nieuws. Ik had als kind al heel veel ideeën en had toen nog niet het vermogen daar wat structuur in aan te brengen en me te focussen op één ding tegelijk. Dat is later gelukkig goed gekomen.
Je hebt nogal wat uitdagingen qua je gezondheid, iets waarvan gebleken is dat het ook inspiratie levert voor je boeken? Kun je daar iets over vertellen?
Klopt, ik heb een pittig leven achter de rug omdat ik Taaislijmziekte heb. Dat is een ziekte die voornamelijk de longen aantast, maar ook andere organen. In 2010 ging het zo slecht met me dat ik op een internationale wachtlijst voor donorlongen terecht kwam. Op het nippertje heb ik die gekregen, anders was ik er niet meer geweest en waren mijn boeken Grenzeloos, Verdieping X en De VROUW in de SPIEGEL nooit geschreven. Ik ben mijn donor nog dagelijks dankbaar dat ze mij het cadeau van het leven gaf en dat ik letterlijk een tweede kans heb gekregen. Mijn hart klopt tussen haar longen.
Heeft je ziek zijn ook te maken met het feit dat je altijd bezig bent, overal voor open staat en uitdagingen niet uit de weg gaat? Crimezone, LINDA, Ezzullia, jurylid voor de Gouden Strop etc. etc.
Ja, dat denk ik wel. Ik heb altijd haast omdat mijn levensverwachting korter is dan die van gezonde mensen. Ik ben altijd bang om iets te missen. Helaas betekent dat ook dat ik slecht ben in het trekken van grenzen en mezelf nogal eens voorbij loop. Later als ik groot ben word ik verstandig 😉
‘Ademloos’ is geschreven na het overlijden van je eerste grote liefde Ron. In 2008 werd dat een bestseller. Hoe kijk je daar nu op terug?
Ademloos is een bijzonder boek om meerdere redenen. Het gaat over een ingrijpende periode in mijn leven, het is mijn eerste boek en het werd een succes. Nog steeds krijg ik zoveel jaren later bijna wekelijks mailtjes van mensen die door het boek geraakt zijn, er kracht uit hebben geput, of zich erin herkenden. Dat zijn mailtjes van jong en oud, ziek en gezond. Ademloos is een boek van liefde en hoop, waarin verdriet regeert maar humor en levenskracht de boventoon voert.
In 2010 krijg jij een levensreddende longtransplantatie en schrijf je hierover ‘Grenzeloos’. Je schrijft dus over de grote dingen in jouw leven? Waarom doe je dat?
Ademloos heb ik geschreven omdat ik steeds maar te horen kreeg van mensen dat ik mijn verhaal eens op papier moest zetten. Ze vertelden me dat ze zoveel kracht haalden uit mijn levenslust en doorzettingsvermogen en dat ik ze hielp relativeren in moeilijke situaties. Uiteindelijk begon ik zelf van binnenuit ook te voelen dat ik het boek moest schrijven en zo geschiedde. Grenzeloos heb ik geschreven om meer aandacht te krijgen voor het grote tekort aan donororganen. Iedereen is vrij om te bepalen of hij of zij donor wil zijn, maar het grote probleem is dat heel veel mensen die keus nog steeds niet hebben gemaakt en niet geregistreerd staan in het donorregister. Veel van die mensen willen best donor zijn, maar hebben dat om allerlei redenen (geen tijd, vergeten, ingewikkeld) nog niet kenbaar gemaakt. Daardoor gaan er goede donororganen verloren die levens hadden kunnen redden. Ik heb dierbare mensen op de wachtlijst zien sterven. Ik was ook zo iemand op die wachtlijst en heb het alleen maar gered omdat ik uiteindelijk longen uit Duitsland heb gekregen. In Nederland maakte ik geen kans. Nadat mijn leven gered was, wilde ik iets doen voor de mensen die nog aan het wachten waren op een donororgaan. Ik wilde met Grenzeloos aandacht vragen voor de problematiek op een hele persoonlijke manier. Ik wilde mensen laten begrijpen en voelen wat het echt betekent om te wachten op een donororgaan, ik wilde het tastbaar maken door mijn persoonlijke verhaal.
Hoe kijk jij naar jezelf als ‘de vrouw in de spiegel’?
Eerlijk gezegd kijk ik niet zo vaak in de spiegel. ’s Ochtends na het douchen en daar blijft het wel een beetje bij. Als ik aan het schrijven ben dan ben ik alleen thuis met mijn laptop en die stelt geen hoge eisen. Mijn man Jan en hond Balou heb ik ook nog nooit horen klagen. Ik ben niet zo’n make-up en smeerseltjes type op een doordeweekse werkdag. Als ik buiten de deur ga zorg ik altijd dat ik er netjes uitzie. En verder zie ik in de spiegel de persoon die ik onder vraag 1 heb omschreven.
Je bent heel open over je gezondheid en je leven, is dat een stuk acceptatie? Misschien wel. Ondanks dat ik vrij open ben, hecht ik wel heel erg aan mijn privé. Het is niet zo dat ik iedereen maar bij me thuis uitnodig. Ik maak zorgvuldige afwegingen over wat ik wel en niet wil vertellen.
Wat heb jij met paarden?
Ik ben van mijn tiende tot mijn achttiende een echt paardenmeisje geweest. Ik sliep nog net niet in een stal zeg maar. Ik had een verzorgpaard en daar ging ik elke dag naartoe. Toen mijn gezondheid achteruit ging werd paardrijden te inspannend en ben ik ermee gestopt. Ik blijf het prachtige beesten vinden.
Vertel eens wie Balou is?
Balou is de leukste en liefste hond van de wereld. De knapste ook trouwens. Ze komt uit Bosnië en ik heb haar tien jaar geleden in huis genomen, na het overlijden van Ron. Ze was toen drie jaar oud. Balou is een belangrijke steun geweest in de zware jaren die ik achter de rug heb en heeft me ook keer op keer geholpen met mijn revalidatie.
Lees je zelf ook? Wat is je laatst gelezen boek? En het beste boek ooit dat je hebt gelezen?
Jazeker lees ik zelf ook. Elke dag, alleen minder lang dan ik zou willen. Als ik een dag heb geschreven dan ben ik behoorlijk uitgeput en heb ik niet altijd meer de energie om uren in een boek te duiken (ik zou het wel willen!) Op dit moment lees ik Het meisje in de trein. Ben ongeveer op een derde en tot nu toe is het een heerlijk boek. Een beste boek heb ik niet echt. Er zijn zoveel mooie boeken dat ik er niet specifiek een kan kiezen.
Je boek is klaar. Waar ben je nu mee bezig? Wat zijn de plannen?
Ik ben rustig aan het opstarten met een nieuw boek over Tess Westerhout.
Wat staat er nog op je schrijf-verlanglijstje?
Die mega-bestseller natuurlijk. Ooit hoop ik nog eens die grootse roman te schrijven en ik heb ook plannen voor young adult boeken.
Hoeveel waarde hecht jij aan recensies?
Recensies die opbouwende kritiek geven met heldere argumenten vind ik heel belangrijk. Daar kan ik weer van leren voor een volgend boek. Er valt altijd wat te verbeteren. Van positieve recensies word ik heel blij. Gelukkig zijn de recensies over De VROUW in de SPIEGEL tot nu toe heel goed.
Wat wil je over vijf jaar zeker hebben gedaan?
Ik wil in ieder geval over vijf jaar nog in leven zijn en wie dan leeft, wie dan zorgt. Ik heb een flexibele houding. Ik ben benieuwd wat het leven mij gaat brengen en pak de kansen die op mijn pad komen.
Waar mogen we je midden in de nacht voor wakker maken?
Deel acht van Harry Potter.
Hilde heeft voor DPB je boek gerecenseerd zoals je hebt gezien. Dit zijn haar aanvullende vragen:
Hoe is de titel “de vrouw in de spiegel” tot stand gekomen?
De titel is verzonnen door mijn uitgever en heeft een symbolische betekenis die na het lezen van het boek duidelijk wordt.
Uit je column op de Hebban-site kunnen we opmaken dat de titel betrekking op jezelf heeft?
De titel heeft geen betrekking op mijzelf maar op het verhaal en de belangrijkste personages.
Wanneer komt het vervolg op “de vrouw in de spiegel”? En volgt er een hele serie met Tess in de hoofdrol?
Het is de bedoeling dat er een serie met Tess komt. Er is nog geen concrete planning voor deel twee. Het is af als het af is.
Ben je zelf ook zo stoer als brigadier Tess Westerhout? Of associeer je jezelf meer met de onzekere Elisabeth?
Ik kan heel stoer zijn, maar ook heel kwetsbaar. Net als Tess kan ik niet tegen onrecht en ga ik ergens volledig voor.
Jouw thrillers worden vergeleken met grote namen als Karen Slaughter of Patricia Cornwell. Zijn zij een inspiratiebron voor je en/of wie is jouw grote voorbeeld?
Dat vind ik een groot compliment. De grootste inspiratiebron voor mij op dit moment is denk ik toch wel een combinatie van Nicci French en Jussi Adler-Olsen.
Tess Westerhout is verslaafd aan kauwgom. Wat is jouw verslaving?
Ik vrees dat Tess haar kauwgomverslaving van mij heeft…
Op dit moment leest een groep leden ‘De vrouw in de spiegel’ van Kim voor een groepsrecensie. Met dank aan Uitgeverij A.W.Bruna voor de recensie exemplaren! Binnenkort is de recensie te lezen op dit blog.
Eerder verschenen op Perfecte Buren.
