Wie is Lizi Mulder?
Ik ben 47 jaar en woon met mijn man en 15-jarige dochter in Mortsel bij Antwerpen. Tijdens mijn studies handelswetenschappen heb ik een aantal jaren in de Antwerpse haven gewerkt, een fascinerende wereld. Sinds 1996 ben ik werkzaam in de energiebeleidssector.
Dit is je eerste boek. Vanwaar die ‘roeping’ om een boek te schrijven? Heb je dit altijd al willen doen?
In feite pen ik sinds mijn tienerjaren, zij het dat er uit mijn schrijfstok nooit eerder fictie vloeide. Als tiener was ik samen met mijn vader plaatselijk correspondent bij een krant. Beroepshalve stel ik al jaren lastenboeken, wetteksten, rapporten e.d. op. Niettemin heeft het schrijven van een boek nooit op mijn nog-te-doen lijstje gestaan. Dit tot twee jaar geleden alsnog die gedachte, als een nieuwe intellectuele uitdaging, bij me opkwam.
Ik merk dat het een typisch Vlaams boek is, zo staat het ook op de cover. Heeft dit een bepaalde reden?
Of Zinsbedrog een ‘typisch’ Vlaams boek is, weet ik niet. Welke lading dekt die vlag? Mijn debuut heeft – bewust – wel een Vlaamse ‘couleur locale’: de personages bestellen een ‘Duveltje’ en geen ‘biertje’. Eén van de randfiguren praat in Antwerps dialect tegen haar hondje, omdat het dier alleen maar dat taaltje begrijpt. De Rode Duivels worden vermeld en de muzikale begeleiding is van Vlaamse bodem. Ook mijn woordkeuze is eerder Vlaams. Een auteur die me na mijn eerste draft een aantal tips gaf, had er – net omwille van deze regionale insteek – de grootste twijfels over of ik mijn manuscript aan een uitgever zou kunnen slijten. Die opmerking indachtig, heb ik het louter aan een paar puur Vlaamse uitgeverijen verzonden. Deze zijn er intussen steeds minder: vaak maken uitgeverijen die actief zijn in Vlaanderen deel uit van een groep die in Nederlandse handen is. Daar waar in Vlaamse Tv-reeksen en films Belgisch-Nederlands gemeengoed is geworden, is dat in de wereld van het geschreven woord niet het geval. Wat ik persoonlijk spijtig vind. In boeken van Nederlandse auteurs staan vaak ook termen die voor lezers aan deze kant van de grens een Hollandse ‘feel’ hebben. Ik denk aan ‘mobieltje’, ‘opsodemieteren’, ‘over de rooie gaan’, enz. Schoonheid in verscheidenheid, een mooi gezegde, denk ik dan…en realiseer me tegelijkertijd dat Witsand Uitgevers’ positieve reactie op mijn eerste manuscript misschien wel een klein mirakel was.
Je boek speelt zich af op het Zuid in Antwerpen. Is Antwerpen een bewuste keuze geweest?
Noem het de meest evidente keuze. Zoals al gezegd: ik ben van het Antwerpse. Bovendien heb ik acht jaar in die Scheldestad gestudeerd, waarvan drie jaar op het Zuid. Zoekend naar een locatie, was dit hippe stadsdeel het eerste dat in mijn hoofd opkwam.
Zijn het bestaande restaurants/cafés die gebruikt worden in je boek, maar onder een andere naam?
De bestaande eet- en drinkgelegenheden die deel uitmaken van de setting heb ik niet bij naam genoemd. Piazza Navona en Den Beaux Arts zijn fictieve handelszaken.
Ga je ‘op prospectie’ op de plaatsen waar je boeken zich afspelen?
Voor de scenes in Antwerpen was dat niet echt nodig: die stad ken ik goed genoeg. Mijn tweede manuscript speelt zich voor het leeuwendeel af in Sint-Idesbald, een Vlaams kuststadje dat ik ken uit mijn jeugd. Om de sfeer op te snuiven en mijn geheugen op te frissen, heb ik er vorige zomer rondgedwaald. Google Streetview is ook een geweldig hulpmiddel.
Hoe is het idee ontstaan voor het verhaal Zinsbedrog? Hoe begin je aan zoiets?
De sleutel tot een vlot lezend boek is de kunst om je publiek geboeid te houden. Dit is in se niet anders dan bij een film. Eerst heb ik dus research gedaan naar hoe je een boek structureert. Dat is echter maar een eerste stap. Het leuke aan schrijven is dat je kunt spelen met tempo, invalshoek en de hoeveelheid informatie die je je lezer meegeeft. Over bepaalde fasen kan je heel snel overgaan of ze net – door meer in de diepte te gaan – onder de aandacht brengen. Bij elke scene heb je de keuze hoe je die afbeeldt. Je kunt je hoofdpersonage midden in een situatie plaatsen en de lezer die laten beleven à la minute. Even goed kan je hem of haar laten terugkijken op wat er is gebeurd. Of alles aanschouwen door iemand anders’ ogen. Spin je een plot, dan is het van belang dat je – net als Klein Duimpje – kruimels strooit die je lezer dan opraapt. De elementen die je aanreikt, moeten voldoende zijn om hem/haar mee te laten denken, maar net niet genoeg om het volledige plaatje te laten zien. Een interessante uitdaging. Qua tempo, gezichtshoek en stijl heb ik weinig problemen ervaren. Waarschijnlijk ontwikkel je hiervoor onbewust een feeling als boekenveelvraat. Het ‘kruimels strooien’ was een stuk moeilijker…
Probleem dat ik aanvankelijk – als doorwinterd lezer van Engelstalige boeken – ook had, was het Nederlands: ik wist exact wat ik wilde zeggen in het Engels, maar hoe zei ik dat toch in mijn moedertaal? Bizar…
Zinsbedrog is een ‘romantische thriller’. Wat mag ik me daarbij voorstellen?
Mijn debuut is een liefdesverhaal waarin ook elementen van spanning/misdaad verweven zitten. De spanning die ik opbouw is tweeledig: hoe loopt het af met het koppel? En: wat met de dreiging die op de achtergrond speelt?
Mijn uitgever en ik hebben behoorlijk gedebatteerd over het ‘genre’ en welk label erop te kleven. In het Engels luidt dit: ‘romantic suspense’. We zijn vertrokken van misdaadroman, hebben getwijfeld over literaire thriller (maar die benaming werkt blijkbaar niet in Vlaanderen) en zijn tot slot uitgekomen bij romantische thriller.
Het hoofdpersonage is Jolien, waarom draait het verhaal rond haar en niet rond Steve?
Goede vraag. Misschien omdat ik zelf een vrouw ben? Steve heeft ook een belangrijke rol in Zinsbedrog, maar deze is inderdaad ondergeschikt aan die van Jolien. Ik meen dan in mijn tweede boek de rol van de man meer uitgediept is. Maar het is uiteindelijk aan de lezer om daarover te oordelen.
Hoe lang heb je erover gedaan dit boek te schrijven? En had je dan een bepaald ritueel?
Tussen de ingeving ‘Ik wil een boek schrijven!’ en het versturen van het manuscript zat een klein jaar. Een ritueel had ik niet, een doelstelling wel: van zodra ik aan het eigenlijke schrijven begon, had ik een target van 1000 woorden per dag.
Heb je zelf ook invloed op de keuze van de cover?
Mijn uitgever heeft me een achttal foto’s voor de cover gepresenteerd. In samenspraak hebben we daaruit de foto van het roodharige meisje gekozen. De belettering was initieel heel ‘in-your-face’: grote witte letters over de breedte van het boek. Op mijn aangeven is de opdruk vervrouwelijkt.
Hecht je veel waarde aan recensies en doe je er iets mee?
De opinie van boekverslinders die me niet kennen als persoon is waardevol. Over smaken en kleuren valt niet te twisten, maar hun mening neem ik ter harte. Commentaar die ik bijvoorbeeld over Zinsbedrog heb gekregen, is dat hij te weinig ‘thriller’ is en wat complexiteit mist. Dat waren dus werkpunten voor mijn tweede manuscript.
Hoe ervaar je negatieve kritiek?
Zolang die niet persoonlijk wordt, beschouw ik die als oké. Met mijn 47 lentes ben ik daarvoor, hoop ik, matuur genoeg. Bovendien is schrijven een hobby. Kan ik er dus iets uit leren, dan zal ik dat zeker doen.
Ben jij zo iemand die in afzondering en totale stilte een boek schrijft of heb je liever lawaai om je heen of achtergrondmuziek?
De aanwezigheid van andere mensen in de kamer vind ik niet erg. Wel heb ik het liefst dat men me niet stoort. Net zo min als wanneer ik lees.
Je werkt fulltime. Is het schrijven te combineren en hoe doe je dat?
Ja, maar het vreet wel aan mijn nachtrust. Om te schrijven heb ik toch wel een zekere mate van kalmte rondom me nodig. Dit impliceert dat ik ermee begin wanneer mijn man en dochter in dromenland zijn…
Voor lezers die jou boeken nog niet kennen. Omschrijf je schrijfstijl eens?
Ik schrijf in de verleden tijd en in meervoudig perspectief, i.e. vanuit het standpunt van verschillende personages. In recensies die ik tot op heden ontving, wordt mijn schrijfstijl omschreven als vlot, boeiend, beeldend en met een tikje humor.
Je tweede boek is ‘af’. Is het een vervolg op Zinsbedrog of zien we bijvoorbeeld personages terugkeren?
Mijn tweede manuscript is sinds kort verstuurd naar mijn uitgever in de hoop dat hij het met even veel plezier wil uitgeven. Zindering (voorlopige titel) is geen vervolg op Zinsbedrog, maar het verhaal van twee personages die kort al in mijn debuut voorkwamen. Jolien en Steve komen ook wel nog even dag zeggen.
Wat staat er in je eigen boekenkast en lees je zelf veel? Wat lees je dan en heb je een favoriete auteur?
Ik verslind toch wel 2 à 3 boeken per 14 dagen. Dit doe ik sporend naar Brussel (ca. 1 ½ uur forenzen per dag), ’s avonds laat en op vrije momenten.
In mijn boekenkast (fysiek en e-reader) staan een 600-tal boeken, voor het merendeel Engelse. In het Nederlands vind je er klassiekers zoals De Vliegeraar, Tuinfeest, Papillon, 100 jaar Eenzaamheid, Black Box, etc. Boeken ook van Jef Geeraerts, John Grisham, de Millenium Trilogie, Esther Verhoef, … In het Engels: een mix van romantische verhalen van o.m. Susan Elisabeth Phillips, Santa Montefiore, Nicolas Sparks, Nora Roberts, Jennifer Crusie en Linda Howard, boeken van Jodi Picoult, Jonathan Frenzen, thrillers door Karin Slaughter, Tess Gerritsen, Nicci French en phantasy door Charlaine Harris, Karin Marie Moning, J.R. Ward, etc.
Favoriete auteur: Diana Gabaldon in haar Outlander serie. Door de verfilming heerst hierrond momenteel een hype, maar ik las de boeken van deze ‘grande dame’ jaren geleden al. Hemeltje! De manier waarop ze haar lezers meeneemt op een reis door de tijd en over de continenten heen, de wondermooie, sterke band tussen het koppel dat ze heeft gecreëerd, haar sfeerzetting ook en melange van Engels, Schots en Engels met schots accent.
Als je niet schrijft, hoe vul je dan je tijd in?
Ik werk voltijds en heb een gezin. Die beide dingen vullen op zich al aardig mijn dag. Los daarvan ben ik dus ook leesfanaat. Verder ben ik een selectief Tv-kijker, kook ik graag in het weekeinde, reizen we redelijk veel en probeer ik voldoende tijd te maken voor vrienden en kennissen.
Hoe sta je tegenover de sociale media zoals FB, Twitter, Linkedin… Vind je dit een meerwaarde voor jou als auteur?
Als privépersoon ben ik niet wild van sociale media: de weinige tijd die me rest, spendeer ik liever aan live contacten met vrienden en familie. Professioneel ben ik ook niet op Linkedin: wie me nodig heeft, weet me wel te vinden.
Als kersvers auteur heb ik door FB een aantal boekengroepen leren kennen en dat is wél interessant. Niet alleen heb ik er als lezer goede boekentips verzameld, maar als debutante ook recensies. Bovendien zijn deze groepen grensoverschrijdend, wat ze in het Nederlandse taalgebied – waar er tussen Vlaanderen en Nederland toch een duidelijk onderscheid is qua boekenaanbod en succesauteurs – behoorlijk uniek maakt.
Hoe beschrijven jouw familie en vrienden jou als persoon?
Als spontaan, gedreven en eerlijk, hoop ik.
Ik heb altijd gedacht dat een mens, naarmate hij ouder wordt, ook milder zou zijn. Voor mezelf klopt dit deels: ik relativeer gemakkelijker en maak me minder vaak druk om futiliteiten. Anderzijds word ik fermer wanneer het om princiepskwesties gaat.
Maak een keuze:
* Thriller of roman? Roman (of een mix van de twee…)
* Zoet of hartig? Hartig
* Ski- of strandvakantie? Strandvakantie
* Hond of kat? Geen van beide. Cavia a.u.b.
* Wijntje of biertje? Wijntje
Waar kan men je midden in de nacht voor wakker maken?
Brand of iets anders ernstigs, het vertrek naar een mooie reisbestemming, een tête-à-tête met Gerard Butler of Matthias Schoenaerts 😉
Als afsluiter: wat is jouw ultieme (schrijvers)droom?
Dat mijn dochter mag opgroeien tot een gelukkige vrouw.
Recent in de leesclub het debuut van Lizi, lees hier wat onze lezers daarvan vonden.
Meer weten over Lizi?
Eerder verschenen op Perfecte Buren.
