In gesprek met.........Loes den Hollander

Lees hier alles wat jullie wilden weten over Loes. Haar reactie op ons voorstel haar te interviewen was meteen enthousiast en hartverwarmend. Loes bedankt!!

DPB > Je bent een van de meest succesvolle
Nederlandstalige auteurs. Wat is volgens jou het geheim van al die jaren
schrijfsucces?

·   LdH > Nou, geheim… Wat ik begrijp uit reacties en
recensies is het een kwestie van verhalen bedenken die voor de lezers
invoelbaar en herkenbaar zijn. Ik vind het prachtig als dit lukt.

    DPB > Je werkt nu aan je 18e boek. Kun/wil je daar al
iets over kwijt?

    LdH > Het is mijn 18e
thriller en voor dit verhaal werd ik geïnspireerd door de recente
vliegtuigramp. Het boek gaat niet expliciet over deze ramp, maar deze
gebeurtenis haalt wel bij de hoofdpersoon herinneringen naar boven die zo
onverteerbaar zijn dat ze besluit toe te geven aan haar behoefte tot wraak.

    DPB > Waar haal jij toch je inspiratie vandaan? Het
lijkt alsof je de verhalen zo uit je mouw schudt (bij wijze van spreken).

    LdH > Ik vind de ideeën
voor nieuwe verhalen in kranten, in gesprekken 
(die ik zelf voer of die mijn oren opvangen), in alle mogelijke
gebeurtenissen die in de wereld plaatsvinden. Ik zoek ze niet op, ze vinden
mij.

    DPB > Je laatste boek “Voorbedacht” komt
binnenkort uit. Hoe is je gevoel over dit boek?

    LdH > Voor ‘Voorbedacht’
werd ik geïnspireerd door de vermissing en naar later bleek de dood van de twee
broertjes in 2013. Al in de weken dat ze vermist waren wist ik dat ik een
verhaal zou schrijven over de vermissing van een kind, beleefd vanuit de moeder
van dit kind. Het was een heftige ervaring om dit te schrijven en het is in
meerdere opzichten een heftig boek geworden. Als ik mijn gevoel erover moet
samenvatten, is ‘heftig’ dus het beste woord.

    DPB > Is “Voorbedacht” gebaseerd op een
waargebeurd verhaal of is het fictie?LdH > Zoals ik al meldde:
ik werd geïnspireerd door de vermissing van de broertjes. Het verhaal heeft
verder niets met deze zaak te maken, het is fictie, van het begin tot het
einde.

  

    

    DPB > Je schrijft ook over behoorlijk gevoelige
onderwerpen die mensen raken, die dicht bij de maatschappij liggen.
 Is dat iets waar je op dat moment ook bewust voor kiest?  

    LdH > Ik zoek niet echt
naar onderwerpen, ze komen in me op als er in de maatschappij iets gebeurt wat
me raakt. Maar ook al ontstaan ze door situaties die plaatsvinden in de
maatschappij, ik wil absoluut voorkomen dat mijn verhaal direct verwijst naar
de realiteit. Ik schrijf fictie. Het gaat er voor mij niet om een eigen visie
te geven op een bestaande situatie, het gaat mij erom te vertellen wat bepaalde
gebeurtenissen met mensen kunnen doen en hoe/waarom iemand kan ontsporen.

    DPB > Je boeken hebben een hoog psychologisch gehalte,
je besteedt veel aandacht aan karakterverdieping en research. Zijn dat
voor jouw boeken een noodzakelijk ingrediënt?

    LdH > Zeker weten. Het moet
ergens over gaan, anders vind ik het niet eens de moeite waard om te schrijven.

    DPB > Hoe zou je je stijl omschrijven voor mensen die
je boeken nog niet kennen?

    LdH > Direct, toegankelijk,
verdiepend. En spannend, natuurlijk.

    DPB > Over welk onderwerp zou je graag willen schrijven
waar je tot nu toe nog niet aan bent toegekomen?

    LdH > Er dwaalt nog een
verhaal door mijn hoofd over een man die vrouw wil worden, maar ik vind dit
onderwerp meer geschikt voor een roman dan voor een thriller. Dus wie weet,
wordt dit mijn tweede roman.

    DPB > Heb je een vast schrijfritueel?

    LdH > Nee, ik schrijf als
ik zin heb om te schrijven, en dat is regelmatig het geval.

    DPB > Wat staat er in jouw boekenkast? Wat lees je als
je niet schrijft? Lees je ooit een boek van jezelf?

    LdH > Mijn boekenkasten
zijn nogal vol. Ik lees graag romans en thrillers waarin relaties tussen mensen
worden uitgediept. Ik heb recent de laatste Linwood Barclay ‘Een tik op het
raam’ uitgelezen. Genoten! Op dit moment ligt ‘Een goed nest’ van Tessa de Loo
te wachten. Soms, bijvoorbeeld als er een herdruk komt van een boek dat al
geruime tijd geleden is verschenen, lees ik een boek van mezelf. Een paar weken
geleden las ik daarom ‘Glansrol’ nog een keer.

    DPB > Welk boek dat je zelf hebt geschreven is je
favoriet en waarom?

    LdH > Er is niet één
favoriet, ik heb met ieder boek een aparte relatie.

    DPB > Als je zou stoppen met schrijven, wat zou je dan
gaan doen?

    LdH > Veel lezen, denk ik.
En weer gaan schrijven.

    DPB > Wat is jouw persoonlijk hoogtepunt in je
schrijfcarrière? 

    LdH > Er waren al
verschillende hoogtepunten, maar de uitnodiging om het geschenkboekje voor de
maand van het spannende boek in 2013 te schrijven was wel heel bijzonder.

   

    DPB > Heb je nog wensen op schrijfgebied?

    LdH > Ik ben begonnen met
het schrijven van een toneelstuk en ik hoop dat het niet bij één blijft.

    DPB > Als een van je lezers zelf een boek zou willen
schrijven, wat is dan jouw ‘gouden tip’? 

    LdH > Verzin een uniek
verhaal en houd je eigen leed op afstand.

    

    DPB > Oorspronkelijk kom jij uit de gezondheidszorg. Je
was jarenlang directeur van een gezondheidsinstelling. Er is in de
afgelopen jaren veel veranderd. Zou je onder de nieuwe omstandigheden weer
kunnen/willen werken in de zorg? Wat is jouw persoonlijke ‘zorg’ over het
huidige zorgstelsel? Wat zou je als eerste willen veranderen of juist
niet?

    LdH > Het wordt steeds
minder leuk om in de zorg te werken. Het huidige zorgstelsel is volslagen
dichtgetimmerd door protocollen en verplichte administratieve verantwoording.
Dat betekent veel verspilde tijd die aan daadwerkelijke zorg zou kunnen worden
besteed. Ik zou rigoureus gaan snoeien in het doolhof van regels en de
zorgverleners terugbrengen naar het werk waar het om gaat: het contact met de
cliënt.

    DPB > Je bent heel actief op social media. Wat is
volgens jou de toegevoegde waarde hiervan? En wat niet?

    LdH > Social media is een
goede gelegenheid om aan marketing te werken. Maar het is ook/vooral een
mogelijkheid om contact te hebben met mijn lezers en aangezien schrijven een
zeer solistisch proces is, voorkomt dit contact dat ik in het schrijfproces
verdwijn. Maar  het blijven natuurlijk
wel mediacontacten. Het echte leven vindt plaats in mijn gezin, en met mijn
vrienden.

    DPB > Het is algemeen bekend dat je gek bent op dieren,
je hebt sinds kort weer een pup, Thora. Waarom heb je gekozen voor een
Duitse Herder en voor haar naam?

    LdH > Mijn man en ik zijn
dol op dit ras, omdat het mooie, slimme en heel baasgerichte honden zijn. Thora
is al onze derde Duitse herder. Wij hebben haar naam niet zelf gekozen, ze
kreeg die mee uit het nest. Ze heet thuis ook Thoradora en Thoortje. En ze
luistert net zo goed als je ‘Jansen’ roept.

    DPB > Thora pubert nogal (is nu 7-8 maanden?) hoe
combineer je dat met je schrijven?

    LdH> Een hond in huis
betekent opvoeden, uitlaten, trainen. Dat vergt tijd, maar ik hoef niet meer
naar een werkgever, dus kan mijn eigen tijd indelen. Ik ga vaak met Thora naar
buiten en maak mooie wandelingen, bij voorkeur in de duinen. In de buitenlucht
komen de beste ideeën in me op, dus de zorg voor Thora is eerder een
noodzakelijkheid dan een probleem.

    DPB > Je mag een reis gaan maken, wie neem je mee, waar
ga je heen en waarom?

    LdH > Ik wil nog wel eens
naar Toscane, daar ben ik nog nooit geweest en ik hoor vaak dat de omgeving
daar zo mooi is. Dan moeten mijn man en mijn hond natuurlijk mee, dus we zullen
met een camper reizen.

    DPB > Tot slot, wat is de raarste of meest merkwaardige
vraag die je ooit is gevraagd tijdens een interview?

    LdH > Mij werd eens
gevraagd of alles wat ik schreef autobiografisch is. Toen antwoordde ik:
‘Alleen de seks.’ De interviewer geloofde dat niet. Tja… 

Eerder verschenen op Perfecte Buren.